ΦΑΚΕΛΟΣ ΕΘΝΙΚΗ: Ο απολογισμός

Τι πρόσημο είχε η πορεία της Ελλάδας στο Ευρωμπάσκετ, σε τι επίπεδο βρισκόμαστε, τι θα κάναμε με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, ποιος ευθύνεται, τι έκαναν οι παίκτες και ο προπονητής; Ο Σωτήρης Γεωργίου ανοίγει το φάκελο της Εθνικής ομάδας μπάσκετ και αναλύει πρόσωπα και καταστάσεις.

ΦΑΚΕΛΟΣ ΕΘΝΙΚΗ: Ο απολογισμός

Επιστροφή με ανάμεικτα συναισθήματα κάνοντας τον απολογισμό και με πολλά ερωτηματικά.Θα είχαμε σίγουρο μετάλλιο με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο; Είναι καλός προπονητής ο Μίσσας ή όχι; Έχουμε ρολίστες ή πρωταγωνιστές; Έχουμε τελικά καλούς σουτέρ; Και πολλά ακόμα...

Σε ένα περιπετειώδες Ευρωμπάσκετ που από το κακό στο χειρότερο στο Ελσίνκι, βρεθήκαμε να ορεγόμαστε δικαίως μετάλλιο στην Πόλη και απότομη προσγείωση μετά το 25' του νοκ άουτ προημιτελικού και πάλι μιζέρια και γκρίνια.....

ΤΕΛΙΚΑ ΤΙ ΠΡΟΣΗΜΟ ΕΙΧΑΜΕ

Πάμε αρχικά να δούμε τι πρόσημο έχει το Ευρωμπάσκετ του 2017 για την Εθνική αγαπημένη. Αρχικά ο στόχος ήταν μετάλλιο, αλλά υπολογίζοντας και στην συμμετοχή του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Στην συνέχεια ο στόχος άλλαξε και έγινε πιο ρεαλιστικός και η είσοδος στην οκτάδα. Με την λογική αυτή πετύχαμε τον ρεαλιστικό στόχο και μάλιστα με το παραπάνω καθώς επιτέλους μετά από χρόνια κάναμε ένα μεγάλο χιαστί.

Και μάλιστα με ένα πολύ δύσκολο αντίπαλο, την φιναλίστ του 2015 Λιθουανία που μετά από 11 χρόνια κερδίσαμε και με καθαρό τρόπο. Συνεπώς αυτή η επιτυχία στο ματς αυτό καθιστά την ομάδα επιτυχημένη αφού έπαιζε και χωρίς τον αστέρα της. Όμως η εικόνα στην 1η φάση ήταν απογοητευτική χάνοντας με 20αρες ουσιαστικά από την Γαλλία και την Φινλανδία (!) και με ανατροπή από την τρομερή πάντως στην συνέχεια Σλοβενία.

Ασφαλώς όταν είναι εκτός οκτάδας οι μεταλλιούχες το 2015 Γαλλία και Λιθουανία, αισθάνεσαι επιτυχημένος. Το μπάσκετ που παίξαμε όμως δεν ήταν καλό με εξαίρεση το παιχνίδι με την Λιθουανία και κάποια διαστήματα στις άλλες αναμετρήσεις.

Όταν όμως φτάνεις στην πηγή θες να πιεις και νερό και με την, όχι και κάτι ιδιαίτερο, Ρωσία θέλαμε την πρόκριση και την είσοδο στην τετράδα και χάσαμε με λάθη μας και από +13. Αυτό πονάει. Γι' αυτό και γυρνάμε με ανάμεικτα συναισθήματα, αλλά μάλλον σχετικά επιτυχημένη εικόνα. Άλλωστε παίζει ρόλο και τι αντιπάλους βρίσκεις και η αλήθεια είναι ότι όλοι είχαν τις δικές τους σημαντικές απουσίες.

ΤΕΛΙΚΑ ΣΕ ΤΙ ΕΠΙΠΕΔΟ ΕΙΜΑΣΤΕ

Να δούμε την αλήθεια κατάματα. Η ομάδα μας είναι μια ομάδα με χρυσούς ρολίστες με εξαίρεση τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Χωρίς αυτόν αναγκαστικά κάποιοι παίκτες όπως ο Σλούκας θα βγουν μπροστά. Αλλά δεν είναι ακόμα πρωταγωνιστές.

Δεν έχουμε τους σουτέρ και ας βάλαμε τα τρίποντα με την Πολωνία και την Λιθουανία (11!) με τρομερά ποσοστά. Με την Ρωσία όμως πχ.. ο Σλούκας δεν φάνηκε καν και η ομάδα επανήλθε στην τρίποντη αστοχία της (5/20). Συνεπώς είμαστε χωρίς τον Γιάννη Αντετοκούνμπο μια καλή ομάδα μαζί με άλλες 6-8 που θα δίνουν μάχη για την τετράδα ανάλογα με την μέρα μας.

Αν είμαστε πλήρεις και είναι και οι άλλοι όμως πλήρεις ,είμαστε ένα κλικ πίσω από 3-4 ομάδες και στα καλά αουτσάιντερ για μετάλλιο. Τελεία και παύλα.

ΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ

Κοιτάμε τις άλλες ομάδες και το θαύμα της Σλοβενίας π.χ. και άλλων ομάδων κατά καιρούς. Τι δεν έχουμε εμείς λοιπόν; Τον σταρ. Θα τον έχουμε πιθανότατα στο επόμενο διάστημα στο πρόσωπο του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Και δεν έχουμε και τον κλασικό σουτέρ.

Το μπάσκετ αλλάζει και οι ομάδες σουτάρουν και εμείς δεν έχουμε σουτέρ. Και κάτι ακόμα. Δεν έχουμε ένα περιφερειακό σκόρερ ηγέτη. Η Σλοβενία π.χ. έχει τον Ντράγκιτς. Το ελληνικό μπάσκετ βγάζει ρολίστες και όχι σκόρερ, πρωταγωνιστές, σουτέρ. Και εκεί νοσεί και δεν είμαι και αισιόδοξος.

ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΑΜΕ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ

Θα παίρναμε μετάλλιο με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο είναι η ερώτηση. Ναι είναι η απάντηση πιθανότατα. Η ομάδα μας θα ήταν άλλο επίπεδο με τον Γιάννη και θα έπαιρνε μάλλον μετάλλιο καθώς θα είχαμε +10 πόντους στην επίθεση σε μ.ο και επειδή όμως είχαν και τις απουσίες αυτές οι άλλες ομάδες.

Αν ήταν πλήρεις δεν ξέρω. Αλλά όπως ήταν το Ευρωμπάσκετ αυτό με τις πολλές απουσίες και τις μέτριες ομάδες, θα παίρναμε μετάλλιο πιστεύω, αν είχαμε τον Γιάννη Αντετοκούνμπο.

ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Στην αρχή ακούγαμε απ' όλο τον κόσμο σχεδόν για τις ευθύνες του ισχυρού άνδρα της ΕΟΚ του Γιώργου Βασιλακόπουλου. Και μόλις η ομάδα προκρίθηκε λίγο ήθελε να πάμε στο άλλο άκρο. Χωρίς να μπλέκουμε τις... λαλακίες με τα οπαδικά, ο Βασιλακόπουλος έχει προσφέρει πολλά στο άθλημα, πάρα πολλά, αλλά άρχισε να κουράζει με τις εμμονές του.

Η ομάδα δεν είχε προπονητή λίγο πριν το τζάμπολ καλά καλά, λες και παίζουμε με τον Μάτζικ Τζόνσον και τον Λάρι Μπερντ που δεν χρειάζονται προπονητή. Και δεν είχε πειθαρχία. Με τον Γιαννάκη θα τα είχε λύσει όλα αυτά, αλλά δεν τον ήθελε ο πρόεδρος ενώ ήθελε ο "δράκος" που θα ήταν και φουλ τάιμ και παράδειγμα για όλους να τα δώσουν όλα και να είναι σούζα!

Η Εθνική είναι πάνω από τα προσωπικά, αλλά ο Βασιλακόπουλος το έχει ξεχάσει αυτό. Και πήρε τον Μίσσα ενώ θα μπορούσε να πάρει π.χ. τον Σούλη τον Μαρκόπουλο που είναι άκρως ενεργός κόουτς και όχι να πάμε στην επιλογή του Μίσσα που είχε χρόνια να κοουτσάρει. Και άλλωστε μιας και οι δύο είναι παλιάς σχολής και κοπής,παίρνεις τον πιο ενεργό. Γιατί δεν έγινε επαφή λοιπόν με τον Σούλη; Πάλι λάθος του Βασιλακόπουλου που εκνευρίζει πια, νομίζοντας ότι είναι ομάδα του και τσιφλίκι του το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα.

Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ

Ο Μίσσας απέτυχε παταγωδώς. Και ας κέρδισε μπόνους με την Λιθουανία. Δεν περιμέναμε πολλά, αλλά έκανε πολλά λάθη. Παροπλισμένος έμεινε εκτός καλής διαχείρισης στα πρώτα παιχνίδια. Αποδυτήρια με γκρίνια. Μηδέν ψυχολογία στα πρώτα παιχνίδια.

Με την Λιθουανία πάντως η ομάδα είχε και ψυχολογία και ήταν και πολύ σωστά διαβασμένη και έκανε και εξαιρετικό κοουτσάρισμα. Ίσως χωρίς άγχος είχαμε καλή ψυχολογία και όλα πήγαν πρίμα. Δεν ξέρω. Αλλά είχε δείξει ότι δεν εμπιστεύεται τον πάγκο του πια και αυτό με ανησύχησε.

Με την Ρωσία ήρθε η καταστροφή. Ο Μίσσας έχει την απόλυτη ευθύνη. Είπαμε ότι δεν είναι ωραίο ο προπονητής να πάιζει με ρολόι για τους παίκτες και εκεί λέω η αλεπού παλιά καραβάνα Μίσσας, θα το ξεπεράσει. Που να φανταζόμουν ότι θα το... τερματίσει και θα πάει στο άλλο άκρο! Ότι θα ξεχάσει ότι στο μπάσκετ έχουμε αλλαγές. Η ομάδα έσκασε.

Ο Μίσσας έβαζε 35 λεπτά τους βασικούς στο πιο κρίσιμο ματς και το 7ο σε 14 μέρες όταν στο σύγχρονο μπάσκετ δεν γίνονται αυτά. Από τα 26-28΄πήγαμε στα 35'! Η ομάδα έσκασε. Και αυτό φάνηκε με την κούραση στα πρώτα 15' που σκοράραμε 2 πόντους στο τελευταίο πεντάλεπτο του πρώτου μέρους. Μετά μπήκαμε κάπως φρέσκοι και από το 24'έως το 35'φάγαμε 31 πόντους (!) και το +11 έγινε -7 και τέλος....

Πώς να μαρκάρεις; Και μετά είπε δεν είχε βοήθεια από τον πάγκο λες και ο Παππάς π.χ. είναι ο Στογιάκοβιτς να μπει ένα δίλεπτο να βάλει 2 τρίποντα! Είχε χάσει και το πάγκο ο κόουτς από τα περασμένα παιχνίδια με την τακτική του να παίζει μπάσκετ εποχής 80'!

Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ

Ο Καλάθης ήταν ο κορυφαίος καθώς αναδείχθηκε και σε σκόρερ με τη Ρωσία και όχι μόνο. Είχε έτσι 14 πόντους μ.ο και τις κλασικές του 5ας και έβαλε και τα τριποντά του. Ο Μπουρούσης ξεκίνησε πολύ άσχημα με περπατητό μπάσκετ, έκανε την αυτοκριτική του και ήταν εντυπωσιακός με τους ΝΒΑερ Βαλανσιούνας και Μοζγκόφ στην συνέχεια.

Ο Σλούκας με 15 πόντους ήταν ο πρώτος μας σκόρερ αλλά χάθηκε με την Ρωσία. Πάντως πήρε πρωτοβουλίες και πρέπει να πάρει περισσότερες. Ο Παππάς έπαιξε λίγο ειδικά στην 2η φάση και μετά ενώ δεν ήταν άσχημος. Ο Παπαγιάννης αν και άπειρος ακόμα μπορούσε να πάρει παραπάνω χρόνο καθώς είχε θετική παρουσία σε όλες τις αναμετρήσεις στον ρόλο του.

Ο Πρίντεζης σταθερή αξία αν και κουρασμένος σε πολλά παιχνίδια στην άμυνα. Ο Παπανικολάου κλασικά στους 6-7 πόντους στην επίθεση που του στερεί να γίνει μεγάλος παίκτης και όχι απλά καλός ρολίστας καθώς ήταν πολύ καλός στους άλλους τομείς. Ο Μάντζαρης πήρε λίγο χρόνο και δεν φάνηκε καθώς ήταν έξω από τα νερά του. Ο Αγραβάνης επίσης θα έπρεπε να παίξει περισσότερο για την μαχητικότητά του και μόνο.

Ο Παπαπέτρου απλά δεν... βλέπεται εδώ και καιρό και δεν ακούμπησε καν. Δεν έχει θέση καν στην Εθνική έτσι. Ο Μπόγρης επίσης δεν έχει θέση στην Εθνική αν και θα μπορούσε να πάρει ένα δυο πεντάλεπτα. Ο Θανάσης Αντετοκούνμπο αδικήθηκε στο ματς με τη Ρωσία -έπαιξε ελάχιστα- καθώς με βάση τις δυνατότητές του ήταν στους κορυφαίους της ομάδας μας και μόνο με μέσο (αδελφό του δηλ) δεν παίζει. Έχει θέση για χρόνια στην ομάδα με το πάθος και ενέργειά του και μας άρεσε πολύ που αν και νέος βγήκε μπροστά μετά τις πρώτες ήττες και είπε "πρέπει να παίζουμε με ψυχή"!

News 24/7

24MEDIA NETWORK