Κάναμε λάθος ακόμη και τα σωστά…
Ηταν ένα απόγευμα που όλα πήγαν λάθος, για την ακρίβεια η ομάδα τα έκανε όλα λάθος. Ακόμα και όταν η Εθνική επέστρεψε στη διεκδίκηση της νίκης, διαχειρίστηκε με μη ενδεδειγμένο τρόπο τον ενθουσιασμό της. Ομως, η Ελλάδα είναι ακόμη ζωντανή. Γράφει και αναλύει ο Γιάννης Ψαράκης.
Λοιπόν, κατ’ αρχήν γιατί οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους. Δεν είναι ώρα ούτε για αφορισμούς, ούτε για ισοπέδωση, ούτε για να σηκώσουμε τις μαύρες πλερέζες. Κριτική, ναι, και μπόλικη για αυτό που είδαμε στον αγώνα με τη Γαλλία και μόνο ομάδα δεν θύμιζε στο μεγαλύτερο μέρος του ματς, αλλά ταμείο στο τέλος. Όποτε και αν είναι αυτό. Και ο λόγος;
Κυριακή και Τρίτη παίζουμε την εξασφάλιση της πρόκρισης στα νοκ-άουτ που ήταν εξ αρχής και ο πρώτος στόχος. Το ότι χάσαμε από την 2η το 2011, 1η το 2013 και 3η το 2015 Γαλλία δεν είναι και καταστροφή. Καταστροφή θα είναι να εξελιχθεί το Ελσίνκι σε… Ντιζόν αλλά έχουμε δρόμο μέχρι τότε.
Το μεσημέρι της Κυριακής περιμένουμε την πιο κουρασμένη (έπαιξε τα βράδυ με τη γηπεδούχο Φινλανδία) Σλοβενία και την Τρίτη με τους όχι δα και ανίκητους γηπεδούχους. Οπότε επειδή ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, το ζητούμενο είναι τουλάχιστον μία νίκη ώστε να μην φτάσουμε την Τετάρτη να παίζουμε την ύπαρξή μας στη διοργάνωση κόντρα στους Πολωνούς. Το είχαμε επισημάνει εδώ και μέρες το συγκεκριμένο σενάριο.
Η Εθνική λοιπόν χθες τα έκανε όλα λάθος. Ακόμη και τα σωστά.
- Γνωρίζαμε ότι πρέπει να κάνουμε λάθος για να σταματάμε τις τρανζίσιον επιθέσεις των Γάλλων όχι όμως όταν αυτοί έβαζαν και καλάθι, ε παιδιά της Εθνικής; Τέσσερα καλάθι&φάουλ στην 1η περίοδο, 6 στο πρώτο ημίχρονο κατέγραψε η… στατιστική και αυτό τα λέει όλα για την έλλειψη καθαρού μυαλού.
- Μειώσαμε στο 4ο δεκάλεπτο (επειδή μας το επέτρεψαν με τη γνωστή αφέλειά τους οι Γάλλοι) και από το -20 (57-77) βρεθήκαμε στο -6 (72-78) με πεντάδα-καμικάζι (Καλάθης, Μάντζαρης, Σλούκας, Θανάσης, Πρίντεζης) αλλά ενώ χρόνος υπήρχε (πάνω από 6 λεπτά) διαχειρισθήκαμε λάθος τον ενθουσιασμό με δύο βιαστικά άστοχα σουτ τριών πόντων από Μάντζαρη και Πρίντεζη.
Ο Κολέ κατάλαβε μετά τις 4-5 πρώτες φάσεις στο ματς και το αρχικό υπέρ μας 5-0 ότι χρειάζεται πολεμιστές στο παρκέ και το διέπραξε. Καλά τα φρου-φρου και αρώματα από Ντε Κολό και Ερτέλ όταν η διαφορά είναι μεγάλη, αλλά όταν δίνεται η μάχη τον λόγο έχουν τα κομάντα. Βέστερμαν over-play στον Καλάθη (2 λάθη, 0/2 τρίποντα) και Φουρνιέ για πίεση παντού. Όλα τα υπόλοιπα ήρθαν από μόνα τους. Η Γαλλία που ξεκίνησε με 0/3 σουτ είχε μέχρι το τέλος του ημιχρόνου… 20/25! Αν είναι ποτέ δυνατόν! Το ξαναγράφουμε για να μην νομίζετε ότι ήταν λάθος στην πληκτρολόγηση. 20/25 εντός πεδιάς. Ο Μπουρούσης θαύμαζε τον Λοβέρν να κάνει το παιχνίδι της ζωής του, τα γκολ-φάουλ έρχονταν βροχή, σερί 2-15 και au revoir…
Ούτε ο και πάλι φιλότιμος Θανάσης, ούτε κάποια καλάθια του Παπαπέτρου, ούτε η 2η γραμμή δράσης της Εθνικής (που χρησιμοποιήθηκε με χαρακτηριστική καθυστέρηση από τον Μίσσα) έφεραν αποτέλεσμα. Το μπάσκετ που έπαιξε η ομάδα στο μεγαλύτερο μέρος του πρώτου ημιχρόνου επιθετικά θα το χαρακτήριζα, επιεικώς, προβλέψιμο, με μία μικρή δόση κριτικής, στατικό αν και στην πραγματικότητα άλλο θέλω να γράψω και ας ακουστεί βαρύ. Αναχρονιστικό… Η μπάλα στον ψηλό, double team του αντίπαλου, πάσα στην περιφέρεια και… απόψε αυτοσχεδιάζουμε.
Το σταματάω όμως εδώ. Η Σλοβενία μας περιμένει, χρόνος για νέες γκρίνιες δεν υπάρχει και –καμία έκπληξη- τώρα θα δοκιμασθεί η κράση της ομάδας, το πώς θα αντιδράσει στην κακή εμφάνιση και στην ήττα. Για να σας δω μάγκες…
