Είναι ώρα να κοιταχτούν στον καθρέπτη

Η διαχείριση της επόμενης ημέρας για τον νταμπλούχο Παναθηναϊκό και τον ηττημένο Ολυμπιακό. Τι θα γίνει με τα δύο εκατ. του Καλάθη στο "τριφύλλι" και πόσα συμβόλαια θ' ανανεώσουν οι "ερυθρόλευκοι"; Θα γίνει ο Γκιστ νέος... Μπατίστ και ποιος ο νέος ρόλος του Γκριν; Για τα ερωτήματα που πρέπει ν' απαντηθούν γράφει ο Γιάννης Ζωιτός.

Είναι ώρα να κοιταχτούν στον καθρέπτη

Το αποτέλεσμα του πέμπτου τελικού της Stoiximan.gr Basket League είναι αυτό και δεν αλλάζει, αφού άλλη μια σεζόν πέρασε στο παλιορθοδοξοπασοκικό χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Ο Παναθηναϊκός, κόντρα σε εκτιμήσεις, προγνωστικά και (ενδεχομένως) μπασκετική λογική, παρουσιάστηκε περισσότερο έτοιμος για μια σειρά που όσο προχωρούσε τόσο του ταίριαζε αγωνιστικά και κατέκτησε τον τίτλο που ποθούσε μετά από δύο χρόνια στέρησης. Την ίδια στιγμή που ο Τσάβι Πασκουάλ βρήκε τον απαιτούμενο χρόνο, μετά τον ευρωαποκλεισμό για να εστιάσει σε συγκεκριμένα κομμάτια, να δοκιμάσει νέες τακτικές και στο φινάλε ν' ανακτήσει τους πόντους εκτίμησης που είχε χάσει από την έλλειψη προόδου στο δικό του 7μηνο και την προπονητική ανταπόκριση στη διάρκεια των αγώνων.

Αντιθέτως ο Ολυμπιακός, παραδομένος πνευματικά, πέταξε σε δύο εβδομάδες όλη τη σεζόν του στα σκουπίδια. Ναι πήγε στον τελικό του Final-4, ναι είχε το πλεονέκτημα έδρας με ρεκόρ 25-1 στο πρωτάθλημα και δύο championship balls, αλλά κούπα δεν πήρε και αυτό ζυγίζει πολύ για το δικό του μέγεθος.

ΩΡΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ

Όποιο πάντως κι αν ήταν το φινάλε των τελικών, με τους "πράσινους" να θριαμβεύουν στο ΣΕΦ και τις αλήτικες συμπεριφορές να στερούν από τη μεγαλύτερη μερίδα της εξέδρας το δικαίωμα να χειροκροτήσει τους "ερυθρόλευκους" ηρωές της, αυτούς που την έκαναν να φουσκώσει από περηφάνια, η διαχείριση αυτού όχι μόνο μοιάζει, αλλά έχει κιόλας μεγαλύτερη σημασία από συν/πλην μια κούπα.

Οι "πράσινοι" είναι πρωταθλητές και δικαίως θα πανηγυρίζουν μέχρι το βράδυ της Δευτέρας (φιέστα, έξοδος), έχοντας απαλλαγεί από τη... ρετσινιά που άφησε το 3-0 από τη Φενέρμπαχτσε στην Ευρωλίγκα. Ταυτόχρονα όμως οφείλουν να κοιτάξουν το μέλλον, να μην επαναπαυτούν σε πρόσκαιρες επιτυχίες και να κυνηγήσουν με μανία τη διάρκεια. Όπως το... '99, το οποίο επικαλούνται συνθηματικά ως σημείο αναφοράς για τη μετέπειτα πορεία του "τριφυλλιού" και την εδραίωση στο μπασκετικό, ευρωπαϊκό πλέον, στερέωμα.

ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ

Ο Πασκουάλ κέρδισε το αναφαίρετο δικαίωμα να συνεχίσει στον πάγκο του Παναθηναϊκού, γιατί ποιος αμφιβάλλει ότι σ' ένα ενδεχόμενο 3-0 από τον Ολυμπιακό δεν θα ήταν επί ξύλου κρεμάμενος, και να δουλέψει εφεξής με τις δικές του σταθερές. Ή στη χειρότερη όσες του επιτρέψουν να προσθέσει στο "πράσινο" ρόστερ, ανάλογα με τις μεταβολές προσώπων που θα γίνουν εν μέσω θέρους.

Ο Καταλανός έχει να κατασταλάξει σε πολλά, έχοντας προφανώς αξιολογήσει το υλικό. Πρώτα απ' όλα στο τι μπάσκετ θέλει να παίξει ο Παναθηναϊκός που θα φέρει, κάτω χαμηλά δεξιά, τη δική του υπογραφή. Διότι άλλη ομάδα αυτή, στην οποία έκανε κουμάντο μέχρι το τέταρτο ματς κόντρα στην ΑΕΚ κι άλλη αυτή των τελευταίων έξι αγώνων της σεζόν.

Σίγουρα έβαλε μέσα στο μυαλό του, όπως η πλειονότητα, πως ο ελληνικός κορμός είναι η βάση της επιτυχίας και ταυτόχρονα μια ανοικτή όσο διάστημα παραμένει αλλοιωμένη. Καλάθης, Παππάς, Μπουρούσης, ακόμη και ο Φώτσης κατά μικρά διαστήματα, ηγήθηκαν στους τελικούς. Είτε γιατί ήταν σε φόρμα, σημαντικό που φορμαρίστηκαν τώρα, είτε περισσότερο γιατί γνωρίζουν το ακριβές βάρος αυτών των αγώνων.

ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ Ο ΚΑΛΑΘΗΣ

Δεδομένου ότι οι δυο τελευταίοι έχουν συμβόλαιο εν πλήρη ισχύ, ο ομογενής πόιντ γκαρντ είναι o περισσότερο μετέωρος. Τον αρχηγό του ο Πασκουάλ δεν τον αλλάζει με τίποτα και η διοίκηση του "τριφυλλιού" είναι βέβαιο πως θα παλέψει να πείσει ότι αξίζει να συνεχίσει. Όχι με γη και ύδωρ όπως την προηγούμενη φορά, το ζητούμενο ωστόσο δεν είναι τα χρήματα. Είναι αν ο ίδιος ο Καλάθης θέλει τα καλά και τ' άσχημα μιας ομάδας που απαιτεί πολλά περισσότερα απ' αυτά που προφανώς έχει την ευχέρεια να κάνει-δώσει ή θα ψάξει αλλού για τα... δύο εκατομμύρια που μόνο trend στο twitter δεν έγιναν.

Κρατάμε το πρώτο σενάριο, που φαντάζει πιθανότερο, και την εκ των ων ουκ άνευ ενίσχυση της περιφερειακής γραμμής με δύο γκαρντ, με τον Κώστα Σλούκα διακαή πόθο, εφόσον δεν συνεχίσει ο Τζέιμς, και αποφασιστεί, οριστικά πια, ότι ο Μποχωρίδης δεν είναι ακόμη γι' αυτό το επίπεδο. Του έλειψε εμφανώς του Παναθηναϊκού η εναλλακτική στον άσο, ο Τζέιμς είναι για συγκεκριμένο ρόλο, και η απόδοση της περιφέρειας στους τελικούς δεν θα πρέπει να κρύψει τη σκόνη κάτω από το χαλί. Γιατί με το πρώτο αεράκι του φθινοπώρου θα διασκορπιστεί και θα γεμίσει ξανά το σπιτικό.

ΣΕ ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΟΙΡΑ ΟΙ ΞΕΝΟΙ

Αυτή θα είναι η στέρεα δομή του νέου Παναθηναϊκού για να πάει κατόπιν στον Ρίβερς, που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα υπογράψει, και τους ψηλούς που άλλαξαν σε μεγάλο βαθμό τη σειρά. Θα ήταν μεγάλη επιτυχία του Παναθηναϊκού, αν κρατούσε τον Σίνγκλετον, χωρίς να σημαίνει ότι δεν μπορεί να πληρώσει ιδίου στιλ - ισάξιο παίκτη, ενώ η περίπτωση του Γκιστ αρχίζει να μοιάζει πολύ με αυτήν του Μπατίστ και τέτοιους παίκτες δεν τους αφήνεις να φύγουν ελαφρά τη καρδία.

Πέρα πάντως από ονόματα και πρόσωπα, αυτό που ο Παναθηναϊκός οφείλει να χτίσει και στηρίξει είναι ένα φρέσκο πρότζεκτ, στιβαρό και άθραυστο που δεν θα γέρνει, με τον ίδιο προπονητή για δεύτερη και τρίτη σεζόν - όσο το συμβόλαιο του Πασκουάλ.

ΔΥΟ ΠΟΡΤΕΣ ΕΧΕΙ Η ΖΩΗ

Πρότζεκτ που δημιούργησε και υπηρετεί ο Ολυμπιακός, αλλά κινδυνεύει να γκρεμίσει. Όχι γιατί έχασε κύπελλο και πρωτάθλημα μέσα στο ΣΕΦ, αλλά γιατί βρίσκεται σ' ένα κομβικό σταυροδρόμι που ορίζεται από τα συμβόλαια που λήγουν. Του Πρίντεζη, του Μάντζαρη, του Λοτζέσκι, του Χάκετ (περά από των Γουότερς ή Γιανγκ). Όλοι αποκλείεται να φύγουν. Πόσοι θα μείνουν είναι το ερώτημα, κυρίως όμως ποιοι και με πόσα.

Σαφώς και η απώλεια των εγχώριων τίτλων θολώνει το τοπίο και μεταβάλλει τα δεδομένα στις διαπραγματεύσεις. Οι "ερυθρόλευκοι" πάντως δεν έχουν το περιθώριο ευελιξίας άλλων καλοκαιριών, δεδομένου ότι στην αγορά υπάρχουν ομάδες με λεφτά. Γι' αυτό και είναι υποχρεωμένοι να πείσουν, κατά βάση τους δυο σημαντικούς Έλληνες, ότι αξίζει τον κόπο ν' απαρνηθούν περισσότερα χρήματα, νέες προκλήσεις, πιο ενεργούς ρόλους για να μείνουν σ' ένα σύνολο που έχουν ενταχθεί αρμονικά και δεν ρισκάρουν στο ελάχιστο έχοντας παράλληλα το ισχυρό δέλεαρ των διακρίσεων.

Αναζητώντας ταυτόχρονα για καίρια τομή στη διαδικασία αξιοποίησης του ταλέντου του Ιωάννη Παπαπέτρου, προκειμένου αυτό ν' αναβλύσει. Δεν πρόκειται, άλλωστε, για το σχολιαρόπαιδο του Τέξας!

ΓΚΡΙΝ, Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ

Μεταξύ των άλλων υποθέσεων πάντως, οι Πειραιώτες θα κριθούν και από την απόφασή τους που αφορά τον Έρικ Γκριν. Έχουν μια σπάνια ευκαιρία στο λιμάνι και αν την χάσουν, ίσως δεν βρουν άλλη τόσο χειροπιαστή.

Ο Αμερικανός είναι κίλερ, παίκτης που στο ευρωπαϊκό επίπεδο κάνει τη διαφορά. Δεν χρειάζεται συστάσεις, μπορεί να ηγηθεί όταν του δοθεί το χρίσμα. Αρκεί να παίζει. Ο Ολυμπιακός έχει την οψιόν ανανέωσης (όπως και για τον Μπιρτς) και δεν έχει λόγο να μην την ενεργοποιήσει.

Μήπως όμως θα ήταν έξυπνο να κάνει ένα βήμα παραπέρα; Ο Γκριν παίκτης για 16 λεπτά σε τελικό δεν είναι. Μην γελιόμαστε, έχει ανάγκη από χρόνο και εμπιστοσύνη. Καλό κι άγιο το ροτέισον, το μοίρασμα των λεπτών, τα δίδυμα στην περιφέρεια και η χημεία, αλλά ταυτόχρονα εμποδίζουν την εξέλιξη των πράγμάτων.

Ο Ολυμπιακός έχει ήδη κάνει το λάθος του Σλούκα, ψάχνοντας αθόρυβα τον τρόπο να το διορθώσει, και το δις εξαμαρτείν ουκ Αγγελόπουλων σοφών. Τον πληρώνουν που τον πληρώνουν αδρά, ας μην χαραμίζεται σ' ένα και μόνο σύστημα που τον φέρνει να σουτάρει από τα 6 μέτρα άνευ ισορροπίας.

Διότι στο τέλος ο Ολυμπιακός θα χρειαζεται 67 πόντους για να πάρει πρωτάθλημα και θα σκοράρει 51. Θα χρειάζεται σκορ για να γυρίσει ένα ματς και θα επιμένει στωικά στο "όλα αρχίζουν από την άμυνα". Θα χρειάζεται εύστοχα τρίποντα και δεν θα σουτάρει με καλύτερο ποσοστό από το 25%. Θα χρειάζεται ασίστ, αλλά θα κολλάει η μπάλα στα χέρια του ενός. Θα είναι 12-14 πόντους πίσω, θα χρειάζεται να τρέχει, αλλά θα πηγαίνει αργά. Και (μάλλον) θα χάνει...

News 24/7

24MEDIA NETWORK