Νίκο; Εσύ είσαι;
Οι μεγάλες ομοιότητες στη σκέψη και στον τρόπο λειτουργίας του Λυμπερόπουλου με τον Νταμπίζα και η μεγάλη προσπάθεια επιστροφής της ποδοσφαιρικής λογικής και των αρχών στον Παναθηναϊκό, μετά από τέσσερα χρόνια. Ο Κώστας Γουλής αναλύει.
Είναι ακόμη νωρίς για τέτοιου είδους «συγκρίσεις»; Πιθανόν, αν αναλογιστούμε πως έχουν περάσει μόλις 48 μέρες απ’ το μεσημέρι της 23Δεκεμβρίου, όταν κι ανακοινώθηκε ως νέος τεχνικός διευθυντής του Παναθηναϊκού. Απ’ την άλλη όμως, δεν μπορεί να μην σχολιάσει ή να προσεγγίσει κανείς, τον τρόπο δουλειάς και σκέψης του Νίκου Λυμπερόπουλου (περί ου ο λόγος) και το πόσο ομοιάζει σε πολλά πράγματα με τον προηγούμενο… Νίκο που πέρασε απ’ τη συγκεκριμένη θέση. Τον Νίκο Νταμπίζα…
Ναι, δεν είναι ότι καλύτερο για έναν «οργανισμό» να «ζει» μονίμως με το παρελθόν του. Να ψάχνει εναγωνίως για «υποκατάστατα», πολύ περισσότερο όταν το προηγούμενο ήταν πολύ επιτυχημένο και διακόπηκε άκομψα και απότομα. Αυτό το «ο νέος τάδε», «ο νέος δείνα», αποδείχθηκε μεγάλο βάρος, για πολύ κόσμο διαχρονικά. Ο Λυμπερόπουλος δεν σκοπεύει πάντως να αποτελέσει «υποκατάστατο» για τον Παναθηναϊκό . Είναι ένας άνθρωπος που μεγάλωσε μέσα στον Παναθηναϊκό και τώρα κλήθηκε να τον υπηρετήσει απ’ το πιο «δύσκολο» πόστο, στην πιο σκληρή οικονομική συγκυρία της τελευταίας τριετίας στο «τριφύλλι». Εχει τη δική του φιλοσοφία, τις δικές του αρχές, τις δικές του «κόκκινες γραμμές» και φρόντισε να τις περάσει εξαρχής στην ποδοσφαιρική «πιάτσα». Για να είναι ξηγημένος και ξεκάθαρος προς όλους…
Δίχως καμία πρόθεση για… λιβανίσματα ή συγκρίσεις, η διάθεση του «Λύμπε» να επαναφέρει στον Παναθηναϊκό (μαζί με τον Ουζουνίδη) την ποδοσφαιρική λογική, είναι πλέον ξεκάθαρη. Και ναι, θα κάνει και λάθη, αλλά είναι εκεί, όχι για να ψάξει το «εύκολο». Το «λουσάτο», τον Εσιέν και τον Ιμπάρμπο, το «ακριβό», αλλά αυτό που θα κάνει τη… δουλειά στην ομάδα και θα επαναφέρει (και) την οικονομική της ισορροπία που πήγε κατά… διαόλου την τελευταία διετία, με τα τεράστια λάθη που έγιναν σε «επενδύσεις» πάνω σε συγκεκριμένα πρόσωπα. Ο Μόλινς είναι η πρώτη δική του, 100% δική του επιλογή. Και θα κριθεί γι’ αυτό. Κι όσο κι αν -στη γκρίνια που κατατρώει τα πάντα στην ομάδα μετά τα όσα προηγήθηκαν- οι πρώτες αντιδράσεις ήταν «ψάξαμε πολύ για να φέρουμε παίκτη με δύο χιαστούς;», η απάντηση είναι διαφορετική. Τον συγκεκριμένο παίκτη, ο Λυμπερόπουλος δεν τον κάλεσε στην Ελλάδα για… καφέ, αλλά για να τσεκάρει πως όντως είναι πλέον καθ’ όλα εντάξει μετά τις επεμβάσεις που είχε κάνει.
Διότι αγωνιστικά, όσο κι αν κάθε μεταγραφή είναι πάντα «λαχείο» ή στοίχημα, ο Μόλινς είναι παίκτης που μπορεί να δώσει πολλά πράγματα. Κι απ’ τη στιγμή που δόθηκε το «ΟΚ» στο ιατρικό σκέλος, ο τεχνικός διευθυντής των «πράσινων» πιστεύει ότι είναι ένα (μικρό ή μεγάλο θα φανεί) ρίσκο που αξίζει να πάρει ο σύλλογος. Ειδικά, απ’ τη στιγμή που θα μπουν οι «δικλείδες» ασφαλείας, στο συμβόλαιό του με τον Παναθηναϊκό. Αν είχε αμφιβολίες, να είναι σίγουροι όλοι πως θα «κοβόταν». Όπως «κόπηκαν» κι άλλοι τον περασμένο Γενάρη, όχι απαραιτήτως μόνο για το οικονομικό. Οι «κόκκινες γραμμές» του Λυμπερόπουλου είναι πλέον ξεκάθαρες. Σ’ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ. Και σ’ αυτό, ναι, ΜΟΙΑΖΕΙ ΠΛΕΟΝ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ στη λογική του με αυτή του Νίκου Νταμπίζα.
Εκανες βλακεία κύριε Ζέκα στη Λάρισα; Τέλος πλέον τα… χαϊδέματα. Πρόστιμο 10.000 ευρώ προς γνώση και συμμόρφωση όλων. Όπως κι επί Νταμπίζα έφευγαν πρόστιμα για τα πιο απλά (πειθαρχικά) ζητήματα και δεν ακουγόταν «κιχ». Δεν γουστάρεις κύριε Γουακάσο να επιστρέψεις στην ομάδα; Στο καλό, στη Γρανάδα και τα ξαναλέμε το καλοκαίρι για να δούμε που θα πας. Ο σύλλογος θα είναι πάνω απ’ όλους και απ’ όλα. Και κάθε ευρώ που βγαίνει πλέον απ’ αυτό το ταλαιπωρημένο, «πράσινο» ταμείο, θα βγαίνει με κόπο, αλλά και με διάθεση να πιάσει τόπο. Κι όχι για το… θεαθήναι και για να λένε οι δημοσιογράφοι ή ο κόσμος «…α, πάμε να πάρουμε τον παικταρά». Το ταβάνι πλέον είναι συγκεκριμένο: Τα 250 χιλιάρικα μάξιμουμ για κάθε νέο συμβόλαιο και η κάθε επιλογή θα γίνεται με συγκεκριμένα κριτήρια, αφορώντας παίκτες που θα πηγαίνουν στον Παναθηναϊκό για να αναδειχθούν και να βοηθήσουν, θα έχουν φιλοδοξίες και δεν θα ψάχνουν ένα εύκολο… παρκάρισμα στην καριέρα τους. Αυτά πλέον… πέθαναν. Όπως είχαν «πεθάνει» και πριν από 4 χρόνια επί «Ντάμπι». Τον θυμάστε τον Ολλανδό Φάλκενμπεργκ που είχε έρθει στην Ελλάδα; Κι όπως σε κάθε υποψήφια μεταγραφή παίκτη που ερχόταν στην Αθήνα, άπαντες περίμεναν ότι λίγο πάνω, λίγο κάτω θα έκλεινε; Θυμάστε γιατί δεν έκλεισε; Διότι ξαφνικά άλλαξε τα «θέλω» του, έβαλε στην κουβέντα κι άλλες τρελές απαιτήσεις (όπως π.χ. να έχει 20 εισιτήρια αλέ-ρετούρ για την Ολλανδία τον ίδιο και την κοπέλα του το χρόνο) και ο Νταμπίζας του είπε «ευχαριστούμε πολύ, δεν θα πάρουμε…». Αντίστοιχη θα είναι πλέον η λογική του Λυμπερόπουλου σε όλα.
Εύκολο; Καθόλου, μα καθόλου, όμως αν υπάρχουν αρχές, ξεκάθαρη φιλοσοφία και ξέρεις τι ψάχνεις και πως θα το αποκτήσεις, πάντα υπάρχουν οι παίκτες που μπορούν να σου κάνουν τη δουλειά. Το έχουμε ξαναπεί: Το καλό, δεν σημαίνει απαραιτήτως και «ακριβό». Κι αυτό πλέον θα είναι κανόνας σ’ όλη τη λειτουργία του Παναθηναϊκού, για όσο θα βρίσκεται στη διεύθυνση του ποδοσφαιρικού τμήματος ο Λυμπερόπουλος.
Το θέμα είναι ο ίδιος ο Παναθηναϊκός να το υποστηρίξει με έργα και με τα όποια μέσα διαθέτει όλο αυτό που επιχειρεί να κάνει ο «Λύμπε». Και κυρίως, ο ίδιος ο Γιάννης Αλαφούζος να το πάει αυτή τη φορά μέχρι τέλους και να μην το… γυρίσει μετά από ένα ή δύο χρόνια, αφήνοντας στη μέση το πλάνο, για κάτι πιο «εύκολο» και πολύ πιο ακριβό. Είναι η πρώτη φορά μετά από 4 χρόνια που ο σύλλογος δείχνει πως έχει στις τάξεις του μια δυνατή προσωπικότητα που μπορεί να επαναφέρει τη λογική σε όλο το ποδοσφαιρικό τμήμα. Αντέχει ο «Παναθηναϊκός οργανισμός» να το στηρίξει όλο αυτό; Εδώ είναι το μεγάλο «στοίχημα» για όλους…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:
