Δύο ομάδες και πολλές μάς είναι!

Και πάλι καλά να λέμε που συνεχίζουν δύο ελληνικές ομάδες στα Κύπελλα Ευρώπης στις φάσεις των ομίλων. Η ποιότητα του πρωταθλήματός μας είναι τέτοια που θα μπορούσε να κάνει ακόμη χειρότερη την επίδοση. Παρόλα αυτά οι παράγοντες δεν δείχνουν να αφυπνίζονται. Σχολιάζει ο Νίκος Γιαννόπουλος.

Δύο ομάδες και πολλές μάς είναι!

Tην εφετινή ευρωπαϊκή περιπέτεια άρχισαν πέντε ελληνικές ομάδες, όλες το μήνα Ιούλιο. Το μήνα Αύγουστο στην κονίστρα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου έχουν μείνει μόλις δύο. Να μιλήσουμε για επιτυχία;

Δύσκολο να δώσει κανείς μία τέτοια απόκριση. Δεν έχουν άλλωστε περάσει πολλά χρόνια από τις σεζόν που ο πρωταθλητής Ελλάδας έπαιζε κατευθείαν στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ και οι υπόλοιποι είχαν βατές κληρώσεις στο Γιουρόπα εξασφαλίζοντας, εύκολα ή δύσκολα, θέση στους ομίλους.

Τώρα; Δύο ομάδες θα φορέσουν μακρυμάνικο στις διοργανώσεις της UEFA και πολλές μάς είναι. Αλλωστε μ΄ένα πρωτάθλημα που βουλιάζει κάθε μέρα όλο και περισσότερο στο βούρκο της ανυποληψίας δεν δικαιούμαστε να μιλάμε για κάτι περισσότερο.

ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ

Η ποιότητα του πρωταθλήματος, κακά τα ψέματα, αντικατοπτρίζει πιστά την ποιότητα του ποδοσφαίρου σε μία χώρα. Αφήνοντας στην άκρη τα τέσσερα κορυφαία (Ισπανικό, Αγγλικό, Γερμανικό, Ιταλικό), υπάρχουν χώρες με πάνω κάτω το δικό μας πληθυσμό που κάνουν εξαιρετική δουλειά και διαθέτουν λίγκες αν μην τι άλλο ενδιαφέρουσες.

Το Βέλγιο, το οποίο τα τελευταία χρόνια φιλοξενεί αρκετούς Ελληνες παίκτες, είναι ένα τέτοιο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Η Ολλανδία επίσης, η Αυστρία, η Ελβετία. Το πρωτάθλημα σ' αυτές τις χώρες λειτουργεί ικανοποιητικά, υπάρχει ανταγωνισμός, οικονομική ευρωστία, προοπτική.

Εδώ; Εδώ έπρεπε να περιμένουμε μέχρι το παρα ένα της σέντρας για να μάθουμε αν θα διεξαχθούν πλέι οφ ή όχι. Και τελικώς, αν και η αρχική απόφαση ήταν να συμπεριληφθεί στα πλέι οφ και ο πρώτος της κανονικής περιόδου, προτιμήθηκε να μην υπάρξει καθόλου έξτρα διαδικασία!

Οι προσφυγές δε από απλήρωτους ποδοσφαιριστές κατά ομάδων που δεν τηρούν τους όρους των συμφωνιών που εμπεριέχονται στα συμβόλαια πάνε και έρχονται. Είναι πραγματικά ελάχιστες οι ΠΑΕ που πληρώνουν στην ώρα τους, αν πληρώνουν.

ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΜΗΔΕΝ

Σ' ένα τέτοιο ζόφο, με τους μεγαλομετόχους να μην μπορούν (ή να μην θέλουν) να συνειδητοποιήσουν ότι η πρόοδος θα προκύψει από τη δική τους κοινή δράση και τους ισχυρούς να εξουσιάζουν απόλυτα τους ανίσχυρους δεν υπάρχει περίπτωση να προκύψει ποδοσφαιρική ανάπτυξη που θα ενισχύσει ποιοτικά τους συλλόγους.

Ηδη έχει γίνει φανερό στα τελευταία μεταγραφικά παζάρια ότι ακόμα και μεγάλες ομάδες, όπως ο Παναθηναϊκός, ψωνίζουν από ολοένα και χαμηλότερο ράφι ρίχνοντας, υποχρεωτικά την ποιότητα των επιλογών τους. Φημισμένοι παίκτες της αξίας του Καρεμπέ, του Ζιοβάνι, του Σισέ πολύ δύσκολα πλέον θα προτιμήσουν την Ελλάδα, έστω και ως τόπο για να κολλήσουν τα τελευταία τους ποδοσφαιρικά ένσημα.

Οι δε προπονητές, βλέποντας ομάδες όπως ο ΠΑΟΚ να αλλάζουν τους προπονητές σαν πουκάμισα, είναι λογικό να ακούν ελληνικό πρωτάθλημα και να κόβουν λάσπη με συνοπτικές διαδικασίες.

Υπό αυτές τις συνθήκες, ναι, είναι πολλές οι δύο ομάδες που θα συνεχίσουν μέχρι το Δεκέμβριο τις προσπάθειές τους. Ισως να μην μας άξιζε ούτε αυτό. Και δεν μας άξιζε διότι παρά το γεγονός ότι ως προϊόν το ελληνικό ποδόσφαιρο ξύνει όλο και περισσότερο τον πάτο του βαρελιού, οι μεγαλοπαράγοντες παραμένουν προσηλωμένοι στο παλιό, αυταρχικό μοντέλο της αρχής του ενός ανδρός.

Με τη νοοτροπία “η δική μου ομάδα να είναι καλά και οι υπόλοιποι να πάνε να πνιγούν” σε λίγα χρόνια οι εκπροσωποί μας στην Ευρώπη θα αρχίζουν τις προσπάθειές τους Ιούνιο μήνα μαζί με τους συλλόγους της Μάλτας και του Γιβραλτάρ.

Μην ταράξουμε όμως το μακάριο ύπνο τους... Ας τους αφήσουμε να ζουν στο δικό τους προσωπικό σύννεφο ευτυχίας. Που φυσικά δεν υπάρχει στην πραγματικότητα.

News 24/7

24MEDIA NETWORK