Γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια; ΟΧΙ (στις συναισθηματικές αντιδράσεις)

Η κόντρα του Δήμου της Νέα Φιλαδέλφειας με την ΠΑΕ ΑΕΚ για την ανέγερση του νέου γηπέδου κορυφώνεται και ο Νίκος Γιαννόπουλος τολμά να αναρωτηθεί: Μήπως δεν θα ήταν άσχημη ιδέα να σκεφτούμε πρακτικά και όχι τόσο συναισθηματικά;

Γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια; ΟΧΙ (στις συναισθηματικές αντιδράσεις)

Να αρχίσουμε με μία διευκρίνηση, απαραίτητη πιστεύουμε, για να συνεχίσετε την ανάγνωση και -γιατί όχι- να πάρετε μέρος στο διάλογο που τυχόν θα προκύψει στα σχόλια.

Αφορμή για το εν λόγω πόνημα αποτέλεσε το συγκεκριμένο status του γράφοντος πριν από μερικές ημέρες στο facebook.

"Γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια". "Η στη Λεωφόρο ή πουθενά". Και η εμμονική προσκόληση στο παρελθόν συνεχίζεται. Να φτιαχθούν γήπεδα 30-35000 θέσεων μέσα στον οικιστικό ιστό μιας αχανούς και άναρχα δομημένης πόλης επειδή φτιάχθηκαν εκεί πριν από περίπου 100 χρόνια όταν οι Αμπελόκηποι και η Νέα Φιλαδέλφεια ήταν τόποι ...εξοχής για τους Αθηναίους. Και όλα αυτά στην Αθήνα. Της τρομερής κίνησης, του μηδενικού πρασίνου, του τσιμέντου παντού. Λοιπόν γήπεδο ΟΥΤΕ στη Νέα Φιλαδέλφεια ΟΥΤΕ στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας ΟΥΤΕ πουθενά αλλού μέσα στην πόλη. Οικόπεδα έχετε, εκτάσεις έχετε, να τις ανταλλάξετε και να πάρετε οικόπεδο έξω από την πόλη να φτιάξετε (με δικά σας κεφάλαια, εννοείται) ο,τι γουστάρετε. Το μετρό και ο προαστιακός πάνε παντού".

Mπορείτε να το δείτε και στην καθαρά ηλεκτρονική μορφή του μαζί με τα σχόλια. Δεν έχει αφαιρεθεί το παραμικρό.

Ξεκινάμε λοιπόν. Προφανώς είναι ένα θέμα που καίει τους οπαδούς της ΑΕΚ. Δικαίως, καθώς μετά την απερίγραπτη κουταμάρα του Γρανίτσα να γκρεμίσει το ιστορικό αλλά και ιδιαίτερα λειτουργικό "Νίκος Γκούμας", η Ενωση πορεύεται άστεγη. Με όποια προβλήματα αυτό συνεπάγεται για τη λειτουργία της ομάδας αλλά και την ψυχολογία των φίλων της παντού στον κόσμο.

Η ιδέα που κυριάρχησε γιατί την μετά "Νίκος Γκούμας" εποχή έφερε (και φέρνει) στο προσκήνιο την περιοχή στην οποία είχε οικοδομηθεί το παλιό γήπεδο. Λογικό. Η πρώτη συναισθηματική αντίδραση αλλά και η μετέπειτα ανάγνωση του προβλήματος από τους περισσότερους αυτόν θα είχε ως κεντρικό άξονα. Και δεν συμβαίνει μόνο με τους οπαδούς της ΑΕΚ αλλά με τους φίλους κάθε ομάδας που σαφώς επιθυμούν να υπάρχει μία ιστορική συνέχεια στις εγκαταστάσεις του αγαπημένου τους συλλόγου και σε ότι αφορά τον τόπο. Καμία αντίρρηση.

Ειδικότερα για το θέμα της ΑΕΚ, θα έλεγε κανείς ότι η ανέγερση του νέου γηπέδου στη Νέα Φιλαδέλφεια, εκεί που υπήρχε επί σειρά δεκαετιών η ιστορική έδρα της, είναι και ένας τρόπος για να αποκαταστήσει η ίδια η Ενωση αλλά και η ελληνική πολιτεία την ιστορική ανορθογραφία του γκρεμίσματος. Απολύτως κατανοητό.

Ομως για σταθείτε ρε παιδιά. Οταν "σηκώθηκε" το παλιό γήπεδο της ΑΕΚ, η Νέα Φιλαδέλφεια ήταν πραγματικά τόπος αποδράσεων για τους Αθηναίους της εποχής. Εκδρομικός προορισμός, ειδικά την άνοιξη όταν τα λουλούδια ανθούσαν. Με τον καιρό βέβαια η περιοχή έγινε ημικεντρική, απέκτησε δρόμους, πολυκατοικίες, πολλά αυτοκίνητα κτλ. Η λειτουργία του παλιού γηπέδου μάλιστα προκαλούσε και μία σχετική επιδείνωση του κυκλοφοριακού στους στενούς γύρω δρόμους αλλά και σε πιο απομακρυσμένους μεγαλύτερους.

Εδώ καλό θα ήταν να τονιστεί ότι η οικιστική ανάπτυξη σ' αυτήν την έρμη πόλη, την Αθήνα, κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 60 και του 70 δεν έγινε, να εκφραστούμε κομψά, και με τον πιο ιδανικό τρόπο. Ρέματα χτίστηκαν, τα επίσημα πολεοδομικά πλάνα πήγαν στον κάλαθο των αχρήστων, πολυκατοικίες-τέρατα χωρίς ούτε μία θέση πάρκινγκ σηκώθηκαν, η ρυμοτομία αγνοήθηκε. Ετσι ήρθε η "ανάπτυξη" στην ψωροκώσταινα. Και όσοι λίγοι τότε αντιστέκονταν, αντιμετωπίζονταν ως εθνικοί μειοδότες που δεν ήθελαν "την πρόοδο της πατρίδος".

Στο σήμερα, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Νέα Φιλαδέλφεια δεν χρήζουν, νομίζουμε, επιπλέον ανάλυσης. Ούτε αυτά που αντιμετωπίζει η ευρύτερη περιοχή των Αμπελοκήπων αν θέλουμε να μεταφέρουμε την κουβέντα στο γήπεδο του Παναθηναϊκού. Κόλαση, κοντολογίς, χωρίς φρου-φρου και αρώματα. Τσιμέντο μέχρι τελικής πτώσης. Κίνηση, αυτοκίνητα, μηχανάκια, χαμός. Η ΑΕΚ παρόλα αυτά επιμένει. Θεωρεί επίσης, και μέχρι έναν βαθμό δικαιολογημένα, ότι τα έργα που θα συνοδεύσουν την ανέγερση του γηπέδου, θα βοηθήσουν έτσι ώστε να "αναπνεύσει" η περιοχή, θα βελτιώσουν την καθημερινότητα των κατοίκων και θα δώσουν νέα πνοή στις τοπικές επιχειρήσεις.

Για την οικονομία της κουβέντας, όλα αυτά θα τα δεχτούμε και μάλιστα θα υιοθετήσουμε και το πιο αισιόδοξο εκ των σεναρίων. Ο,τι η περιοχή μετά την ανέγερση του γηπέδου θα είναι "κούκλα", μία όαση μέσα στη γενικότερη αθηναϊκή μιζέρια του γκρίζου τσιμέντου. ΜΑΚΑΡΙ να γίνει έτσι, ποιος δεν το θέλει.

Ακόμα πάντως και έτσι ένα πιο ώριμο σχέδιο για την ΑΕΚ (και την κάθε ΑΕΚ, απλώς παίρνουμε την Ενωση ως παράδειγμα που βρίσκεται στην επικαιρότητα) θα έπρεπε να περιλαμβάνει ανέγερση νέου γηπέδου, με όλα τα σύγχρονα στάνταρ, μακριά από κατοικημένη περιοχή, ή, τουλάχιστον, μακριά από πυκνοκατοικημένη περιοχή. Για την Αθήνα της απίστευτης επιβάρυνσης σε τσιμέντο όλα αυτά τα τελευταία 50 χρόνια ίσως αυτή η λύση θα έπρεπε να θεωρείται και η μοναδική βιώσιμη.

Φανταστείτε, ας πούμε, την ΑΕΚ να "σήκωνε" το νέο της γήπεδο χωρίς αυτούς τους περιορισμούς που "δίνει" ο χώρος της Νέας Φιλαδέλφειας. Πόσα από τα όνειρα του Δημήτρη Μελισσανίδη θα μπορούσαν να πραγματωθούν σ' ένα χώρο πέριξ του αεροδρομίου για παράδειγμα; Το ξέρουμε, στους συναισθηματικούς φίλους της Ενωσης, δεν λένε απολύτως τίποτα οι συγκεκριμένες περιοχές. Αλλά οι εποχές αλλάζουν, οι τόποι το ίδιο, τα πράγματα καλώς ή κακώς εξελίσσονται. Αυτό που χθες φάνταζε ιδανικό, μπορεί στο άμεσο μέλλον να θεωρηθεί ακατάλληλο. Και αυτό που ήταν εξωπραγματικό, αύριο να είναι απολύτως εφικτό.

"Μα καλά" θα αναρωτηθεί κάποιος "ρε φιλαράκι μπάστα. Γιατί δεν πάει αλλού η Ρεάλ το "Μπερναμπέου", γιατί δεν μετακομίζει αλλού η Μπαρτσελόνα και μένει στο "Καμπ Νόου; Η Λίβερπουλ στο "Ανφιλντ" δεν θα χτίσει το νέο της γήπεδο;" Η απάντηση εδώ είναι απλή.

Ενα παράδειγμα. Οσοι έχουν βρεθεί έστω και μία φορά στο "Σαντιάγο Μπερναμπέου" θα διαπίστωσαν ότι οι ήδη υπάρχουσες αστικές υποδομές όχι μόνο δεν προκαλούν προβλήματα αλλά λύνουν κιόλας. Γι' αυτούς που προτιμούν τα ΜΜΜ, υπάρχει το μετρό. Οσοι δεν θέλουν να αφήσουν σπίτι το αυτοκίνητο, φτάνουν πανεύκολα μέσω λεωφόρου που έχει...12 λωρίδες κυκλοφορίας. Για το Λίβερπουλ και το Λονδίνο υπάρχει επίσης εύκολη απάντηση. Δεν μπορεί να συγκριθούν οι δύο πόλεις με την άναρχα δομημένη Αθήνα. Δεν αρχίζουν από τις ίδιες αφετηρίες ούτε αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα. Ακόμα και έτσι πάντως, ηΑρσεναλ μετακινήθηκε και δεν έχτισε το "Εmirates" στο χώρο του παλιού της γηπέδου.

Ας μην πούμε καν στα γερμανικά παραδείγματα (η Σάλκε, ας πούμε, ξενιτεύτηκε για να χτίσει την απίστευτη γηπεδάρα της στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας). Ας επικαλεστούμε ένα ολλανδικό, μίας μικρομεσαίας ομάδας, της Αλκμααρ. Με μόλις 90000 κατοίκους και συντελεστή δόμησης πολύ χαμηλό στα περισσότερα σημεία η πόλη του Αλκμααρ φυσικά δεν διανοήθηκε ποτέ να δεχθεί το νέο γήπεδο της ομώνυμης ομάδας μέσα στο κοινό αστικό τοπίο. Δεν θα ήταν δυνατόν έτσι και αλλιώς. Κατά συνέπεια, το μικρό στολίδι της Αλκμααρ χτίστηκε στη μέση της τεράστιας Εθνικής οδού που συνδέει την πόλη με τον Αμστερνταμ. Δεκάδες χιλιόμετρα μακριά από την ίδια την πόλη. Και όμως γεμίζει! Οι φίλοι της Αλκμααρ σπεύδουν, κυρίως με το τρένο και με τα ποδήλατά τους. Αλλη κουλτούρα, θα πείτε. Σαφώς! Αλλά και πρακτική σκέψη!

Δεν ζητάει κανείς φυσικά από την ΑΕΚ να απαρνηθεί τις ρίζες της που έτσι και αλλιώς είναι πολύ ιδιαίτερες και για πάντα θα συνδέονται με την προσφυγιά και τον ελληνισμό της Μικράς Ασίας και της Κωνσταντινούπολης. Αυτό δεν αλλάζει ακόμα και αν το νέο γήπεδο οικοδομηθεί στο...φεγγάρι ή σε άλλο ηλιακό σύστημα από το δικό μας. Θα περίμενε κανείς όμως ότι ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα όπως αυτό του νέου γηπέδου, θα αντιμετωπιζόταν με περισσότερο ανοιχτό πνεύμα μακριά από συναισθηματισμούς που βέβαια είναι καλοδεχούμενοι, μιλάμε για ποδόσφαιρο. Αλλά εν προκειμένω, γήπεδο ακούμε και γήπεδο δεν βλέπουμε. Οχι μόνο λόγω της αντίδρασης του Δημάρχου αλλά και λόγω της απίστευτης γραφειοκρατίας που φέρνει το έργο όλο και πιο πίσω χρονικά.

Φυσικά, ο τελευταίος λόγος ανήκει στην ΑΕΚ και τη διοίκησή της. Οι αποφάσεις έχουν ήδη παρθεί. Στο κάτω-κάτω ιδιοκτήτης του οικοπέδου είναι η ΑΕΚ και μόνο αυτή. Δεν θα ήταν όμως άσχημα να ακούγονται με περισσότερη παρρησία και λιγότερο φανατισμό και οι άλλες απόψεις, έστω και αν δεν προκρίνουν το "όνειρο της κατασκευής γηπέδου στη Νέα Φιλαδέλφεια".

Και αν όλα αυτά για την Ενωση ισχύουν μία φορά, για τον Παναθηναϊκό ισχύουν δέκα. Διότι ο χώρος στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας στους πυκνοκατοικημένους όσο δεν πάει Αμπελόκηπους αποτελεί πλέον τροχοπέδη και όχι σύμμαχο για τους πράσινους έτσι ώστε να θεμελιώσουν ένα νέο σπίτι όπως το ονειρεύονται και τους αξίζει.

Κάτι τελευταίο πριν σας αφήσουμε να προβληματιστείτε και να τοποθετηθείτε (αν φυσικά το θέλετε), παρατήρηση για όσους τυχόν πιστεύουν ότι ξεχάσαμε τον Ολυμπιακό. Κάθε άλλο. Ξεπερνώντας την... περίεργη οσμή που αποπνέει η υπόθεση του νέου Καραϊσκάκη, θα πούμε αυτό. Ο πιο δημοφιλής στην Ελλάδα σύλλογος εγκλωβίστηκε σ' ένα κλουβί 33000 θέσεων, σε ένα μετριότατο, αρχιτεκτονικά, γήπεδο, πολύ μικρό για τις ανάγκες του και χωρίς ιδιαίτερη εξυπηρέτηση πάρκινγκ. Πάλι καλά που υπάρχει ο ηλεκτρικός στο Φάληρο και η κατάσταση κάπως σώζεται. Στη Νέα Φιλαδέλφεια, προσώρας, δεν υπάρχει ούτε αυτό.

News 24/7

24MEDIA NETWORK