Άρρωστος και θύμα o Παναθηναϊκός
Ο Νίκος Γιαννόπουλος γράφει για την ήττα του Παναθηναϊκού στην Τούμπα, τον Γιάννη Αναστασίου, αλλά και την αντιμετώπιση των "πράσινων" από τον Αρετόπουλο.
Δεν χωρά αμφιβολία, ο Αρετόπουλος αντιμετώπισε τον Παναθηναϊκό όπως ο άνθρωπος που ξαφνικά ανακαλύπτει ότι έχει κάποιο ενοχλητικό ζωύφιο πάνω στο πρόσωπό του. Βγάζει το ζωύφιο, το πετά και προχωρά παρακάτω. Αυτό έκανε και ο ρέφερι του ντέρμπι, αντιμετώπισε τους πράσινους σαν σκουπίδια από τα οποία είχε φυσικά όλους εκείνους τους τρόπους για να απαλλαχθεί εύκολα και απλά. Σαν να βγάζει από το μάτι μία τσίμπλα.
Προφανώς στη φάση του πέναλτι που κερδίζει ο ΠΑΟΚ μπορεί να ξεγελαστεί κανείς, από την ταχύτητα του επιτιθέμενου, από τη φορά του σώματος του αμυνόμενου, από τη λεπτομέρεια της στιγμής. Καμία αντίρρηση. Ομως, αυτός ο γίγας της διαιτησίας αγνοούσε μαρκαρίσματα για κάρτα που γίνονταν μπροστά στα μάτια του, έκανε τα κόρνερ, άουτ (και το ανάποδο) και γενικά κατέδειξε ότι δεν μπορεί να σφυρίξει ούτε σε τοπικό επαρχίας (στο καλό σενάριο γιατί υπάρχει και το... κακό).
Ολα αυτά δεν εξέπληξαν καθόλου. Αυτό που εξέπληξε είναι ότι ο Παναθηναϊκός δεν έκανε σχεδόν τίποτα για να στηρίξει την επόμενη μέρα την επικοινωνιακή του πολιτική στα φαλτσοσφυρίγματα του ρέφερι. Δεν έπαιξε ποδόσφαιρο στο πρώτο ημίχρονο κατά το οποίο κρίθηκε το ματς και υποτάχθηκε στα θέλω του αντιπάλου με μία απάθεια θα έλεγε κανείς σοκαριστική για μεγάλη ομάδα.
Στο πρώτο μέρος ο αγωνιστικός αχταρμάς του Αναστασίου κατάφερε να φτάσει σε μόλις μία τελική (ήταν εκείνο το άψυχο σουτ του Ατζαγκούν αν δεν θυμάστε) και να κάνει τον αντίπαλο να πιστέψει ότι χθες ήταν η βραδιά του. Η φυσιολογική πίεση του ΠΑΟΚ αντιμετωπίστηκε με ημίμετρα και ηρωισμούς μέχρι και το 1-0 και από εκεί και πέρα η όποια ανασταλτική λειτουργία κατέρρευσε σαν τραπουλόχαρτο στο πρώτο αεράκι.
Στα προηγούμενα ματς, που δεν είχαν βέβαια το βαθμό δυσκολίας του ντέρμπι της Τούμπας (το πρώτο που έδωσε ο Παναθηναϊκός εφέτος στο ελληνικό πρωτάθλημα), οι πράσινοι είχαν τουλάχιστον να λένε ότι δεν απειλούνταν. Πράγματι είχαν εν μέρει δίκιο. Εν μέρει όμως γιατί και η Ξάνθη τους απείλησε στα Πηγάδια πριν από το 1-0 και ο ΠΑΣ τους έκλεισε στην περιοχή τους μέσα στη Λεωφόρο μετά τη μείωση του σκορ όταν ο φόβος κυρίευσε κάθε μέλος της 11άδας.
Και επειδή ο Αναστασίου είχε ισχυριστεί μετά τον αγώνα με τον ΠΑΣ ότι οι αριθμοί “βουλώνουν στόματα” να τους χρησιμοποιήσουμε. Οι τελικές ήταν 8-1 στο πρώτο ημίχρονο, τα σοβαρά αμυντικά λάθη που στοίχισαν γκολ τουλάχιστον δύο και οι φορές που μάζεψε ο Στιλ την μπάλα από τα δίχτυα του τρεις, περισσότερες από όσες σ' όλα τα προηγούμενα ματς. Στο πρώτο, όπως επισημανάμε και πιο πάνω, σοβαρό εν Ελλάδι τεστ της σεζόν.
Στον κόουτς άρεσε!
Ασχετα από όλα τα παραπάνω, φαίνεται ότι η αγωνιστική εικόνα των πράσινων στο πρώτο μέρος άρεσε στον κόουτς. Δεν εξηγείται αλλιώς η επιλογή του να μην προχωρήσει σε αλλαγή στην ανάπαυλα ενώ το σκορ ήταν ήδη 3-0 υπέρ του αντιπάλου. Ο Αναστασίου πίστευε ότι το πλάνο με τον Αμπέιντ στη γραμμή, τον Μπεργκ μόνο του μπροστά και τον Κουτρουμπή ως εξάρι τον εξυπηρετούσε. Μη μας ρωτάτε όμως γιατί αντικατέστησε τον Κουτρουμπή στο 61' και όχι πιο πριν. Εδώ οι πάντες μπορούν να σηκώσουν τα χέρια ψηλά.
Μέσα σε όλα ήρθαν και δύο άλλα αρνητικά σημάδια να πιστοποιήσουν ότι ο Παναθηναϊκός διάγει ημέρες αγωνιστικής παρακμής. Ο Μπεργκ, όπως και σε άλλα παιχνίδια εφέτος, είχε το ζωνάρι λυμένο και ήταν έτοιμος για καυγά. Δεν του βγαίνουν τα πράγματα του Σουηδού στο ματς και ο ίδιος αισθάνεται ότι έχει ευθύνη γι' αυτό. Κατά δεύτερο ένας παίκτης με την αξία και την εμπειρία του Ταυλαρίδη συμπεριφέρθηκε περίπου όπως ένας 18χρονος στα δύο πρώτα γκολ. Σημάδια που φανερώνουν ότι η αγωνιστική νοσηρότητα έχει κατακλύσει το Κορωπί.
Μετά από όλα αυτά αλήθεια, με τι κουράγιο θα σηκώσουν στον Παναθηναϊκό το λάβαρο της επανάστασης κόντρα στο σύστημα; Ποιον μπορούν να πείσουν ότι ακόμα και αν ο Αρετόπουλος έπαιζε ακριβοδίκαια και 50-50 θα μπορούσαν να πάρουν έστω και το βαθμό στην Τούμπα; Πως θα ισχυριστούν ότι η ομάδα τους πέφτει θύμα συμπαιγνίας από κέντρα και παράκεντρα; Μπορεί και να συμβαίνει, ή μάλλον πιθανότατα συμβαίνει, αλλά με τέτοια αγωνιστική εικόνα, τέτοια συμπεριφορά πάνω στο χορτάρι μόνο οι πολύ φανατικοί μπορούν να υιοθετήσουν την εξωαγωνιστική ατζέντα και να την κάνουν σημαία τους. Οι υπόλοιποι, πολύ λογικά, θα απαιτήσουν να αντιμετωπίστούν πρώτα οι σοβαρές αρρυθμίες μέσα στο γήπεδο και μετά να καταπολεμηθεί ο καρκίνος έξω από αυτό.
Το δίλημμα του Τούντορ
Ο ΠΑΟΚ ζει και πεθαίνει με τις ιδέες του προπονητή του και πολύ καλά κάνει. Μόλις τρεις ημέρες μετά το παιχνίδι με την Κράσνονταρ, ο Δικέφαλος παρουσιάστηκε πολύ πιο φρέσκος από τον αντίπαλό του ο οποίος, σημειωτέον, δεν έχει ευρωπαϊκές υποχρεώσεις.
Αυτό αν μην τι άλλο αποδεικνύει ότι ο Τούντορ και το τιμ του, παρά τις κατά καιρούς αστοχίες και τις εμμονές, κάνει σε γενικές γραμμές θετική, παραγωγική δουλειά που βγαίνει μέσα στο γήπεδο. Προβληματίστηκαν πολλοί γιατί ο Κροάτης χρησιμοποίησε τον Πέλκα όταν βγήκε ο Μπερμπάτοφ αλλά και αυτή η κίνηση του βγήκε. Χωρίς τον Βούλγαρο στράικερ αλλά μ' έναν ακόμη φρέσκο χαφ στο χορτάρι, ο ΠΑΟΚ πίεσε μέχρι θανάτου τον Παναθηναϊκό και τιμώρησε αμείλικτα κάθε λάθος του.
Πρέπει, άρα, να επισημανθεί και αυτό. Με τον Μπερμπάτοφ στην 11άδα του ο ΠΑΟΚ μοιάζει αργός και ίσως προβλέψιμος. Χωρίς αυτόν χάνει σε συνολική ποιότητα, κερδίζει σε σφρίγος και φρεσκάδα. Αυτό είναι ένα πολύ δυνατό δίλημμα για τον Τούντορ ενόψει της συνέχειας της σεζόν.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
Αντώνης Τσακαλέας: Δεν θέλει κόπο θέλει τρόπο
