Μικρός στο μάτι, μεγάλος στο χορτάρι, κόντρα σε μία ΑΕΚ μυστήριο

Η ερώτηση αν στο ελληνικό πρωτάθλημα μπορεί να υπάρξει περίπτωση Λέστερ η απάντηση δεν μπορεί παρά να να είναι ξεκάθαρη. Οχι. Για μία σειρά από λόγους που έχουν να κάνουν κυρίως με τον τρόπο που είναι δομημένο το ελληνικό ποδόσφαιρο, τη διαπλοκή και το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία των φιλάθλων-οπαδών ακολουθούν/υποστηρίζουν μόνο τους μεγάλους. Δεν υπάρχει καμία σχετική οπαδική κουλτούρα στην Ελλάδα.

Ολα αυτά βέβαια ουδόλως απασχολούν τον Ατρόμητο και το όνειρο που χτίζει τη φετινή σεζόν στα δυτικά της Αττικής. Το ξέρουν ότι δεν μπορούν να πάρουν το πρωτάθλημα, αλλά στα... παλιά τους τα παπούτσια. Το μεγάλο στοίχημα γι' αυτήν την ομάδα δεν αφορά κάποιον τίτλο ή κάποιο τρομερό μπαμ που θα σβήσει στο πέρασμα του χρόνου αλλά να δημιουργήσει σταθερούς δεσμούς με την τοπική κοινωνία του Περιστερίου. Και τώρα πια έχουν τη χρυσή ευκαιρία.

Αν ο Γιώργος Σπανός έχει ένα παράπονο όλα αυτά τα χρόνια που δραστηριοποιείται διοικητικά στον Ατρόμητο αυτό έχει να κάνει με τη στήριξη του κόσμου. Στο τρίτο μεγαλύτερο δήμο της Αθήνας, στο Περιστέρι, η ομάδα της πόλης δεν μπορεί να προσελκύσει στο γήπεδο περισσότερους από 2000 οπαδούς κατά μέσο όρο. Η ομάδα έπαιξε στο πρόσφατο παρελθόν δύο τελικούς Κυπέλλου, συμμετείχε στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, βρισκόταν στον...αφρό του ελληνικού πρωταθλήματος αλλά...

Αλλά τα παιδιά όμως στο Περιστέρι φορούσαν φανέλες Ολυμπιακού, Παναθηναϊκού, ΑΕΚ. Ε, τώτα πια μπορούν να έχουν ένα διαφορετικό ερέθισμα. Η ομάδα της ευρύτερης γειτονιάς τους είναι πρώτη, καλύτερη από όλους μέχρι στιγμής, εξόχως ανταγωνιστική και πολύ γενναία.

Το... ατρόμητο θαύμα αποκτά ακόμη μεγαλύτερη αξία αν σκεφτεί κανείς ότι συντελείται με νεόφερτο προπονητή στον πάγκο του συλλόγου, προπονητή, μάλιστα, που δεν έχει ιδέα για την περιβόητη ελληνική πραγματικότητα. Επίσης, το ρόστερ το καλοκαίρι άλλαξε κατά τα 2/3 αφού η ομάδα έκανε 14 μεταγραφές για να αναπληρώσει τα κενά της που ήταν ουκ ολίγα. Μειώθηκε τέλος, δραστικά ο μέσος όρος ηλικίας αφού ήρθαν ποδοσφαιριστές νεαροί σε ηλικία και συνάμα φιλόδοξοι με όρεξη για δουλειά και επιτυχία.

Ολα αυτά θα μπορούσαν να αποτελούν εχέγγυα... αποτυχίας. Μην ξεχνάμε ότι στα φιλικά του καλοκαιριού ο Ατρόμητος δέχθηκε δύο φορές από έξι γκολ και γενικά προβλημάτισε με την εικόνα. Στα πρώτα επίσημα παιχνίδια υπήρχε και μία σχετική μουρμούρα για τον προπονητή. Ο Σπανός, ευτυχώς για την ομάδα του, δεν μάσησε, πρόσφερε στήριξη στον Κάναντι και... ιδού.

ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ... ΔΕΝ

Η ΑΕΚ έχει ξεχάσει τι σημαίνει νίκη μετά το θρίαμβό της και την ανατροπή κόντρα στον Ολυμπιακό. Από τότε ψάχνει τρίποντο η Ενωση και μέχρι στιγμής δεν το έχει βρει ούτε στο πρωτάθλημα ούτε στην Ευρώπη, γεγονός αν μην τι άλλο αξιοσημείωτο.

Κόντρα στον Ατρόμητο, προερχόμενη μάλιστα από ένα εξαιρετικό ματς κόντρα στη Μίλαν και ένα σπουδαίο αποτέλεσμα, η Ενωση επέμεινε σ' ένα ποδόσφαιρο απαρχαιωμένο, παρωχημένο, ξεπερασμένο από την ποδοσφαιρική εξέλιξη. Οι συνεχείς σέντρες, κόντρα σε μία άμυνα που μετρούσε μόνο πανήψυλα στόπερ (τα οποία έγιναν τρία μετά την είσοδο του Καρασαλίδη στο γήπεδο) ήταν αυτό που επεδίωκε ο... Ατρόμητος.

Καθαρός κίνδυνος από τις γιόμες δεν υπήρξε για τους φιλοξενούμενους. Κάθετο ποδόσφαιρο η ΑΕΚ δεν μπόρεσε (ή δεν ήθελε) να παίξει, προσωπικές ενέργειες από τους παίκτες της πήρε ελάχιστες, κάπου την ...συναπάντησε στο δρόμο και η ατυχία (στη φάση του δοκαριού του Μάνταλου στο 46') και η ζημιά έγινε.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ... ΧΙΜΕΝΕΘ

Το ερώτημα γεννάται σχεδόν αυτόματα. Τελικώς μπορεί η ΑΕΚ, μ' αυτό το ρόστερ, μ' αυτούς τους παίκτες και μ' αυτόν τον προπονητή να αντέξει τη μεγάλη πίεση που εκ των πραγμάτων προκαλεί ο πρωταθλητισμός; Η απάντηση δεν αποτελεί εύκολη υπόθεση. Μία ομάδα που νικά τον Ολυμπιακό με σούπερ-ανατροπή δεν μπορεί να υποτιμηθεί ούτε να χαρακτηριστεί λούζερ. Η ίδια ομάδα όμως πνίγεται σε μία κουταλιά νερό. Αγχεται, πανικοβάλλεται, σκοντάφτει, προσπαθεί να ξανασηκωθεί και ξανασκοντάφτει στην πρώτη... πέτρα.

Ο Χιμένεθ, κακά τα ψέματα, δείχνει ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί, τουλάχιστον μέχρι στιγμής αυτήν την κατάσταση. Ψάχνεται κατά τη διάρκεια των αγώνων, ειδικά όταν η ΑΕΚ θέλει να διασπάσει κλειστές άμυνες, οι αλλαγές του δεν είναι δα και κάποιο μνημείο ... έμπνευσης. Αλλά κυρίως προκαλεί τεράστιο προβληματισμό αυτός ο εκνευρισμός που βγάζει κοουτσάροντας.

Κινήσεις που φανερώνουν έντονο άγχος, συνεχής ενασχόληση με τα σφυρίγματα, χειρονομίες έντονες. Πως να ηρεμήσεις έτσι την ομάδα σου και πως να μεταδώσεις πνεύμα σιγουριάς στους παίκτες σου πού μάχονται, όπως μάχονται, στον αγωνιστικό χώρο;

Για την κατάκτηση τίτλων δεν απαιτούνται μόνο ποδοσφαιρικά προτερήματα αλλά και ψυχολογικές σταθερές. Ψυχή, προσήλωση στο στόχο, διαχείριση των αναταράξεων. Η ΑΕΚ, προς το παρόν, χάνεται μέσα στην τεράστια επιθυμία της να επιστρέψει στην πρώτη θέση, να κατακτήσει, επιτέλους, τον τίτλο μετά από 24 χρόνια. Βιάζεται! Κακός σύμβουλος η βιασύνη στον πρωταθλητισμό...