Δεν έχουν συνηθίσει στην κριτική οι μπασκετικοί...

Οι τελευταίες συμπεριφορές ανθρώπων που εργάζονται στο ελληνικό μπάσκετ φανερώνουν έναν έντονο εκνευρισμό ο οποίος όμως έχει μία λογική εξήγηση. Οι μπασκετικοί, δουλεύοντας σ' ένα χώρο "προστατευμένο", δεν αντέχουν στην κριτική. Βάζει το δάχτυλο επί τον τύπο των ήλων ο Τσάρλυ.

ÅÕÑÙËÉÃÊÁ / ÏÓÖÐ - ÐÁÏ / EUROLEAGUE / OLYMPIAKOS - PANATHINAIKOS / / (ÖÙÔÏÃÑÁÖÉÁ: LATO KLODIAN / EUROKINISSI)
sfairopoulos EUROKINISSI

Το τελευταίο διάστημα παρατηρώ έναν εκνευρισμό από ανθρώπους που δουλεύουν στο χώρο του μπάσκετ. Εισπράξαμε φανερή ενόχληση από παίκτες της Εθνικής επειδή βγήκε στην προετοιμασία και μέσα στο τουρνουά του καλοκαιριού ένα πολύ μικρό μέρος όσων επεισοδίων υπήρξαν μεταξύ των αθλητών.

Eίδαμε σε μεγάλη έκταση χυδαίες συμπεριφορές από επαγγελματία αθλητή, εκνευρισμό προπονητή επειδή ο δημοσιογράφος τον ρώτησε αν θεωρεί πως είναι εύκολο να ξεπεράσει η ομάδα του την άσχημη εικόνα των τελευταίων παιχνιδιών.

ΚΛΕΙΣΤΗ, ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΜΕΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Πιστεύω πως υπάρχει λόγος που υπάρχει αυτός ο έντονος εκνευρισμός το τελευταίο διάστημα. Ο χώρος του μπάσκετ είναι αρκετά προστατευμένος. Οι μπασκετικοί εδώ και πολλές δεκαετίες δημιούργησαν μία κλειστή προστατευμένη κοινωνία. Οι δημοσιογράφοι του αθλήματος αγαπάνε πολύ το σπορ, σε αντίθεση με την πλειοψηφία των ποδοσφαιρικών το γνωρίζουν πολύ καλά και έχουν μπει στη λογική να αναδεικνύουν μόνο όσα θετικά βγαίνουν μέσα από αυτό.

Η έγνοια τους είναι να προβάλουν τα θετικά και να βάζουν σε δεύτερη μοίρα τα όποια κακώς κείμενα. Οι περισσότεροι έχουν καλλιεργήσει φιλικές σχέσεις με αθλητές του χώρου, τους έχουν πάντα πρόθυμους για να τους δώσουν συνεντεύξεις αλλά παράλληλα φροντίζουν και οι ίδιοι να αναδεικνύουν όσο γίνεται καλύτερα το άθλημα.

Δεν το λέω με κριτική διάθεση, αποτελεί αυτή η στάση των συνάδελφων μια πραγματικότητα που έχει βοηθήσει πολύ το χώρο. Προσωπικά έχω τονίσει πολλές φορές πως τους βγάζω το καπέλο γιατί έχουν φροντίσει να περνάνε πολύ πιο σωστά το άθλημα στο κοινό, με μεγαλύτερη γνώση και εξειδίκευση. Βλέπεις μία εκπομπή για έναν σημαντικό αγώνα μπάσκετ και καταλαβαίνεις τι έχει συμβεί, σου αναλύουν τις παρεμβάσεις του προπονητή στο παιχνίδι, σου δείχνουν επιθετικά και αμυντικά συστήματα με λεπτομέρεια, παρακολουθείς με σεβασμό την προσπάθεια τους, καταλαβαίνεις καλύτερα αυτά που έχεις δει ακόμα και αν σε ενοχλεί η υπερβολή σε διάφορους εξειδικευμένους μπασκετικούς όρους που χρησιμοποιούν.

Πιστεύω πως η στάση που συνολικά έχουν κρατήσει εδώ και δεκαετίες έχει βοηθήσει όσους που παρακολουθούν το άθλημα να το μάθουν καλύτερα. Και σε μία συνολική αξιολόγηση είναι η συγκεκριμένη στάση προτιμότερη από το να ψάχνεις να βγάλεις με ρεπορτάζ τα όποια κακώς κείμενα.

Φυσικά πάντα ο ορθός δρόμος είναι ο συνδυασμός που τα χωράει όλα. Και νοιώθω πως το τελευταίο διάστημα γίνεται φανερό πως οι επαγγελματίες που εργάζονται στο χώρο του μπάσκετ δεν μπορούν να αντέξουν την κριτική και τα δεχτούν πως ένα επεισόδιο, μία συμπεριφορά έξω από τα όρια θα δημοσιευτεί πολύ απλά επειδή δεν το έχουν συνηθίσει. Έχει έρθει η στιγμή, που αυτή η στάση των δημοσιογράφων γυρνά μπούμερανκ στην δική τους δουλειά.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΠΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΡΟΥΦΙΑΝΟΣ

Όλοι γνωρίζουμε πως δεν είναι η πρώτη φορά που το περασμένο καλοκαίρι σε προετοιμασία της Εθνικής ομάδας έγιναν επεισόδια. Η διαφορά είναι πως αυτή τη φορά ένα μικρό μέρος βγήκε. Αυτή η διαφορά στάσης σε έναν βαθμό έχει να κάνει με την κόντρα που υπάρχει με ένα μέρος του μπασκετικού χάρτη με τον Γιώργο Βασιλακόπουλο.

Το γεγονός ότι υπήρξε δημοσίευση και σχολιασμός διάφορων ευτράπελων που συνέβησαν απασχολεί ακόμα και έντονα τους πρωταγωνιστές. Βλέπετε οι περισσότεροι δεν έχουν συνηθίσει αυτό το μέρος της δημοσιογραφίας που στην πράξη πρόκειται και για τον πραγματικό ρόλο του δημοσιογράφου. Ο δημοσιογράφος, όταν αποκαλύπτει κάτι που εξακριβωμένα έχει συμβεί, δεν είναι ρουφιάνος, απλά εκπληρώνει την αποστολή του. Η πρώτη ύλη της δουλειάς μας είναι η δημοσίευση αληθινών περιστατικών και στη συνέχεια έρχεται η ανάλυση της είδησης.

Το πρόβλημα είναι πως στο χώρο του μπάσκετ δεν είναι εκπαιδευμένοι σε αυτήν την πραγματικότητα, έχουν μάθει να προστατεύονται. Το έχω νοιώσει και σε προσωπικό επίπεδο τις περισσότερες φορές που έχω αρθρογραφήσει κριτικά για κάποιον από το χώρο του μπάσκετ έχει φροντίσει είτε άμεσα σε προσωπικό επίπεδο, είτε μέσο τρίτου να μάθω την ενόχληση του, είναι πολύ σπάνιο να συμβεί κάτι ανάλογο στο ποδόσφαιρο. Στο χώρο του ποδοσφαίρου η χολή έχει σπάσει. Η κριτική, η πίεση είναι πολύ πιο έντονη, καθημερινή και γνωρίζουν όλοι πως είναι μέρος της δουλειάς τους.

Και ερχόμαστε στην πρόσφατη περίπτωση Σφαιρόπουλου, ο οποίος απάντησε έντονα και αρκετά θυμωμένα επειδή η ερώτηση δημοσιογράφου έκρυβε και ένα μικρό αρνητικό σχόλιο για τις εμφανίσεις των προηγουμένων παιχνιδιών. Προσέξτε, ο Σφαιρόπουλος είναι στην προνομιακή θέση να έχει το δικαίωμα να ηττηθεί τέσσερις συνεχόμενες φορές από τον Παναθηναϊκό, τις τρεις κολλητές εντός έδρας δίχως να έχει φανερά κατώτερη ομάδα και να παραμένει στην θέση του.

Θα μου πει κάποιος διαφορετικά τα αθλήματα και οι λογικές στην πράξη όμως οι ομάδες έχουν την ίδια αντιπαλότητα και απευθύνονται στους ίδιους φιλάθλους. Σκέφτομαι και με πιάνουν τα γέλια Έλληνα προπονητή στο ποδόσφαιρο να έχανε τρεις κολλητές φορές μέσα σε 5 μήνες στο Καραϊσκάκης από τον Παναθηναϊκό. Στην πραγματικότητα είναι κάτι που δεν θα συμβεί ποτέ, κανένας δεν έχει αυτό το δικαίωμα, κανείς δεν θα έχει τη δουλειά του για να ζήσει κάτι ανάλογο.

Σε καμία περίπτωση δεν ισχυρίζομαι πως αυτό που συμβαίνει στο χώρο του ποδοσφαίρου, αυτή η ανθρωποφαγία που υπάρχει, είναι ορθή. Σωστός δρόμος είναι αυτός που υπάρχει στο χώρο του μπάσκετ και για αυτό το επίπεδο είναι πιο υψηλό. Όμως με ενοχλεί να βλέπω ευνοημένους επαγγελματίες να μην αντιλαμβάνονται πως για τα δεδομένα της δουλειάς που έχουν αναλάβει, η πίεση που στην πραγματικότητα βιώνουν και η κριτική που δέχονται είναι ήπια. Όταν έχεις γνωρίσει κάτι που είναι ακραίο, όπως τέσσερις σερί ήττες από τον Παναθηναϊκό και γνωρίζεις πως το αποτέλεσμα επηρεάζει την υστεροφημία του συλλόγου αλλά και την ψυχοσύνθεση των οπαδών της ομάδας δεν γίνεται να ενοχλείσαι από μία ήπια διαπίστωση που έκρυβε η ερώτηση δημοσιογράφου. Είναι και λίγο κόντρα προς το θυμικό του οπαδού του συλλόγου.

Όμως όλες αυτές οι αντιδράσεις έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό, είναι σε έναν χώρο που δεν έχουν συνηθίσει να κρίνονται. Υπάρχει τεράστια ανοχή και υπομονή σε αθλητές που δεν έχουν τη διάρκεια που πρέπει, που κάποιοι από αυτούς δεν κάνουν την ζωή που απαιτείται και δεν έχουν την εξέλιξη που θα μπορούσαν.

Τονίζεται το ένα καλό παιχνίδι και θάβονται κάτω από το χαλί, αρκετές απογοητευτικές εμφανίσεις και αδυναμίες που οφείλονται σε έλλειψη δουλειάς.

Συνολικά το τελευταίο διάστημα παρατηρούνται εκρήξεις και έντονες αντιδράσεις σε ένα χώρο που οι επαγγελματίες είναι αρκετά προστατευμένοι. Το χαστούκι ήρθε με τη συμπεριφορά του Παππά. Πλέον ίσως έφτασε η ώρα να γίνει και μία μικρή στροφή από τους ανθρώπους που καλύπτουν καθημερινά το μπασκετικό ρεπορτάζ, για να και διακριτοί οι ρόλοι, δίχως φυσικά να χαθεί η εξειδίκευση και η ανάλυση που πραγματικά στο συγκεκριμένο χώρο κάνει τη διαφορά.

News 24/7

24MEDIA NETWORK