Έχασαν τον Μπεργκ για ψίχουλα και πανηγυρίζουν!

Το τέλος της συνεργασίας του Μπεργκ με τον Παναθηναϊκό γράφτηκε με τον τρόπο που έπρεπε. Οι παρεξηγήσεις λύθηκαν και έμειναν οι καλές αναμνήσεις που ήταν πολλές.

Το καλοκαίρι του 2013 ο Παναθηναϊκός ταλαιπωρημένος από εσωτερική διχόνοια, ξεκίνησε μία προσπάθεια που δεν ήξερε που θα τον βγάλει. Ένα νέο εγχείρημα με παιδιά από τις ακαδημίες κι ένα πολύ μικρό μπάτζετ, ενώ υπήρχε σε πολλούς ο μη ρεαλιστικός φόβος μην επαναληφθεί η ιστορία της ΑΕΚ, που την προηγούμενη σεζόν είχε πέσει κατηγορίες.

O Μάρκους Μπεργκ ήταν στην ίδια κατάσταση με τον Παναθηναϊκό. Ξεκίνησε ως μεγάλο ταλέντο και νέο πρότζεκτ στο ποδόσφαιρο της Σουηδίας, αντιμετώπισε, όμως, στο Αμβούργο σοβαρούς τραυματισμούς στο γόνατο και στον ώμο και ήρθε απαξιωμένος στον Παναθηναϊκό με ελεύθερη μεταγραφή έχοντας πίσω του μόλις ένα γκολ στα τελευταία δύο χρόνια.

ΣΗΚΩΣΕ ΤΗΝ ΚΑΡΙΕΡΑ ΤΟΥ

Ο Μπεργκ βοήθησε τον Παναθηναϊκό να ξεπεράσει μία πολύ δύσκολη περίοδο και ο Παναθηναϊκός τον Μπεργκ. Τώρα που φτάσαμε στο τέλος της διαδρομής, εύκολα μπορεί κανείς να υποθέσει πως ο Παναθηναϊκός τον σήκωσε περισσότερο. Κατάφερε αυτά τα 4 χρόνια πολλά, έφτασε να γίνει βασικός σέντερ φορ στην Εθνική Σουηδίας και να πάρει μεταγραφή που θα του αποφέρει ένα απίστευτα μεγάλο ποσό στα 31 του χρόνια.

Ο Παναθηναϊκός δεν σηκώθηκε τόσο πολύ, όχι όμως με ευθύνη του Μπεργκ. Ο Σουηδός ό,τι πέρναγε από το χέρι του, για να επανέλθει ο σύλλογος σε ένα επίπεδο να διεκδικεί τους στόχους που τον έχουμε συνηθίσει το έκανε. Την πρώτη σεζόν, με πρωτεργάτη τον Μπεργκ, η προσπάθεια των Αναστασίου, Νταμπίζα ξεπέρασε κάθε προσδοκία.

Θυμάμαι πως εκείνη την εποχή, είχε κάνει μία κίνηση ενδιαφέροντος, που την απέσυρε γρήγορα ο Δημήτρης Γιανακόπουλος. Ήταν τόσο μεγάλη η επιτυχία της σεζόν 2013-14, της πρώτης χρονιάς Μπεργκ που εκείνο το διάστημα που ο Γιανακόπουλος δήλωνε ζεστός για να μπει στην ΠΑΕ, ενώ στις εκπομπές επικοινωνίας που έκανα, οι περισσότεροι φίλοι της ομάδας, εξέφραζαν φόβο μην χαλάσει το προτζεκτ των Αλαφούζου, Αναστασίου, Νταμπίζα.

Φαίνεται μακρινό πλέον όλο αυτό, αλλά είναι και πραγματικό. Το καλοκαίρι του 2014 ο Παναθηναϊκός είχε κατακτήσει εμφατικά το Κύπελλο Ελλάδος με 4άρα στον τελικό, είχε βάλει 3 στο "Καραϊσκάκης" και με μεγάλο όπλο την καλή δουλειά των Αναστασίου, Νταμπίζα, Μπεργκ, ο σύλλογος φαινόταν πως είχε την δυνατότητα να ανέβει ξανά στο πραγματικό του επίπεδο, ενώ και ο κόσμος είχε μεγάλη προσμονή και ελπίδα.

ΤΑ ΛΑΘΗ

Προσδοκία που τρία χρόνια μετά δεν έγινε πράξη, καθώς μόνο ο Μπεργκ συνέχισε να δουλεύει στο ίδιο επίπεδο για μεγάλα διαστήματα. Στον Παναθηναϊκό έγιναν τεράστια λάθη. Ο σύλλογος πλήρωσε τρία συνεχόμενα καλοκαίρια που παρότι ο Γιάννης Αλαφούζος μεγάλωνε το μπάτζετ, οι μεταγραφικές επιλογές δεν ήταν καλές.

Έχει ευθύνη, φυσικά, μεγάλη και ο ίδιος, καθώς σε αυτά τα τρία χρόνια πήρε πολλές αδικαιολόγητες αποφάσεις, που προέρχονταν από έναν αδικαιολόγητο εγωισμό. Δεν γίνεται να λειτουργείς με εγωισμό σε έναν χώρο που δεν γνωρίζεις.

Ο Αλαφούζος πήρε πάνω του την απόφαση να μην επιστρέψει στον Παναθηναϊκό ο Καραγκούνης το καλοκαίρι του 2014, σε μία εποχή που το γεμάτο δίψα και φιλοδοξία ρόστερ χρειαζόταν εμπειρία και ψυχή.

Έδιωξε τον Νταμπίζα με την κατηγορία της ελλιπούς -προς αυτόν- ενημέρωσης, έκανε λανθασμένη επιλογή δίνοντας στον Τάκη Φύσα τον ρόλο του "Ντάμπι" μόνο και μόνο επειδή είναι πιο διαχυτικός και ευχάριστος άνθρωπος.

Δεν έδιωξε έγκαιρα μετά την Καμπάλα τον Αναστασίου και έκανε το μεγάλο έγκλημα δίνοντας υπερεξουσίες και το δικαίωμα να διαχειριστεί ένα μεγάλο μπάτζετ στον Ανδρέα Στραματσόνι. Σε έναν προπονητή που φώναζε το βιογραφικό του πως είναι εντελώς ακατάλληλος.

Όλες αυτά ήταν αποφάσεις του Γιάννη Αλαφούζου, που ήταν κόντρα στην κοινή λογική και οδήγησαν τον Παναθηναϊκό στο σημερινό χάλι, σε συνδυασμό με τρία συνεχόμενα καλοκαίρια με λανθασμένες επιλογές των ανθρώπων που εμπιστευόταν. Βάλτε μέσα σε αυτή δύο πράγματα πολύ σημαντικά. Όταν ο Παναθηναϊκός βρήκε καλό προπονητή στο πρόσωπο του Μαρίνου Ουζουνίδη, σταμάτησαν οι πληρωμές και όταν το σκηνικό του Ελληνικού ποδοσφαίρου άλλαξε, δεν άλλαξε σε αυτό, ο ρόλος του Παναθηναϊκού.

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΤΗΚΕ, ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΕ, ΕΦΥΓΕ

Σε αυτή τη διαδρομή υπήρχε πάντοτε κάτι που έμοιαζε ως σταθερά. Όποτε γινόταν μια προσπάθεια ο Παναθηναϊκός να σηκωθεί, ο Μπεργκ ήταν μπροστάρης. Πάντα δήλωνε παρών και είχε δίψα για να φτάσει σε επιτυχίες με τον Παναθηναϊκό.

Αποφάσισε να φύγει όταν κατάλαβε πως δεν υπάρχει φως, με τη διοίκηση να σταματά να τηρεί και τις υποχρεώσεις της και το σύστημα του ελληνικού ποδοσφαίρου να μη δίνει την παραμικρή πιθανότητα στον Παναθηναϊκό να σηκώσει κεφάλι.

Είναι πραγματικότητα πως ο Μπεργκ κουράστηκε. Δεν είναι εύκολο να έχεις την ποιότητα του, να γνωρίζεις πως είσαι πάνω από το επίπεδο του ποδοσφαίρου που αγωνίζεσαι και να ζεις στο περιβάλλον που είχε δημιουργηθεί στον Παναθηναϊκό.

Μία ομάδα που είχε μόνο εχθρούς, νικημένη από έναν εσωτερικό εμφύλιο πόλεμο, από δικές της λανθασμένες επιλογές, από ένα σύστημα του ποδοσφαίρου που όποιον και αν έχει για ισχυρό γνωρίζει πως πάνω στον Παναθηναϊκό μπορεί να κάνεις επίδειξη δύναμης.

Ο Μπεργκ προσπάθησε να σηκώσει τον Παναθηναϊκό όλες τις φορές που του έδωσε η ομάδα την δυνατότητα, είχε τα πάνω και τα κάτω του, όμως πάντοτε ήταν το σημείο αναφοράς. Ένα σκαλί πάνω από τους υπόλοιπους. Έφυγε όταν ένιωσε πως δεν μπορεί να τα καταφέρει. Αυτό που πέτυχε ήταν να προστατέψει τον εαυτό του, να επιστρέψει στην Εθνική Σουηδίας, να κάνει με βάση όσα πέτυχε αυτά τα 4 χρόνια, ένα συμβόλαιο που του εξασφαλίζει μία πολύ πλούσια ζωή.

ΤΟΝ ΕΧΑΣΑΝ ΓΙΑ ΨΙΧΟΥΛΑ ΚΑΙ ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΟΥΝ

Λειτούργησε κάπως άκομψα, αλλά και αυτός είχε το δικό του δίκιο. Το γεγονός πως ο Παναθηναϊκός έχασε τον βασικό φορ της Εθνικής Σουηδίας, επιθετικό που τα τελευταία 4 χρόνια έχει συνολικά 95 γκολ, ενώ μοίρασε και 28 ασιστ στον σύλλογο του, αποτελεί δικό του πρόβλημα και είναι αποτέλεσμα της ερασιτεχνικής συνολικά λειτουργίας του συλλόγου.

Τα κατάφεραν έτσι ώστε να χάσουν τον Μπεργκ για ένα εξευτελιστικό ποσό και πανηγυρίζουν επειδή συμφώνησαν να πάρουν άμεσα το μεγαλύτερο μέρος της μεταγραφής.

Σίγουρα ο Μπεργκ δεν βοήθησε τον Παναθηναϊκό να διεκδικήσει ένα καλύτερο ποσό, αλλά ο τρόπος που διοικείται η ομάδα, του έδωσε το δικαίωμα να το κάνει. Προσωπικά δεν περίμενα να λειτουργήσει με αυτόν τον τρόπο ο Μπεργκ, αλλά τον καταλαβαίνω...

Τουλάχιστον η σχέση των δύο πλευρών τελείωσε όπως της άξιζε, πολιτισμένα, με αμοιβαίο σεβασμό και με την πόρτα της ομάδας ανοιχτή προς τον Μπεργκ και την οικογένεια του.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΔΙΑΔΟΧΟΣ

Πλέον στον Παναθηναϊκό ψάχνουν πυρετωδώς τον αντί-Μπεργκ. Εύκολο δεν είναι. Φαντάζει αδύνατον να βρεθούν στην ελεύθερη αγορά οι προδιαγραφές που θέλει ο Μαρίνος Ουζουνίδης. Δηλαδή φορ με προσωπικότητα, με εμπειρία που να έχει γεμάτες χρονιές με πολλά γκολ και να είχε παίξει καλά την τελευταία χρονιά. Ο καθένας καταλαβαίνει πως τέτοιοι ποδοσφαιριστές, ελεύθεροι δεν μένουν. Είτε παίρνεις κάποιο ρίσκο, όπως θυμίζω είχε πάρει ο Παναθηναϊκός με τον Μπεργκ, είτε πας σε λογική να δανειστείς έναν καλό επιθετικό.

ΔΑΝΕΙΚΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΑ...

Στην λογική του δανεισμού γίνεται να βρεις καλό στράικερ, είναι η θέση τέτοια. Η κάθε ομάδα παίζει με ένα σέντερ φορ. Και υπάρχουν σύλλογοι που δεν υπολογίζουν ποδοσφαιριστές, που στην Ελλάδα θα έκαναν διαφορά. Βλέπε Αραούχο, Λιβάγια, Τσοπ που έγραψε σήμερα ο Ευάγγελος Μίχος πως έχει προταθεί για την ΑΕΚ και δεν μπορούν να παίξουν βασικοί στην ομάδα τους.

Επιθετικοί αξιόλογοι που ανήκουν σε ένα σύλλογο που έχει κάποιον καλύτερο και για να μην επιβαρύνονται το κόστος του συμβολαίου τους, που στους σέντερ φορ που έχουν γκολ είναι μεγάλο, τους δανείζουν συνεχώς και εύκολα.

Στον Παναθηναϊκό, ψάχνουν για δύο επιθετικούς. Είναι πιο λογικό, η πιο προσιτή επιλογή να αφορά τον ελεύθερο επιθετικό. Σε επιλογή ποδοσφαιριστή που θα έχουν διαπιστωθεί κάποια σημαντικά προσόντα, αλλά θα υπάρχει κάποιο "κουσούρι", ή θα προέρχεται από πιο χαμηλό επίπεδο, που θα δικαιολογεί να είναι ελεύθερος αυτή την εποχή.

Θυμίζω πως τον Μπεργκ, δεν τον απέκτησε ο Παναθηναϊκός έχοντας πίσω του γεμάτες χρονιές, αλλά μετρώντας μόλις ένα γκολ τα δύο τελευταία του χρόνια. Φυσικά, τέτοιου είδος επιλογή, έχει ρίσκο και στον Παναθηναϊκό χρειάζονται ασφάλεια, που το πιθανότερο είναι να βρουν από την αγορά των δανεικών.