Κανέναν δεν συμφέρει να "πεθάνει" ο Παναθηναϊκός

Τα πράγματα στον Παναθηναϊκό κάθε μέρα γίνονται και χειρότερα. Ένας τόσο μεγάλος σύλλογος κινδυνεύει να αφανιστεί, πληρώνοντας τον απίστευτο εσωτερικό πόλεμο που υπάρχει εδώ και δεκαετίες.

Εσωτερικός πόλεμος πού πήρε ανεξέλικτες διαστάσεις από την στιγμή που τις τύχες της ομάδας πήρε η "πολυμετοχικότητα" με στόχο να την εκτοξεύσει. Κανείς δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Το πρόβλημα ξεκινά από το όραμα που δεν προσέφερε η οικογένεια Βαρδινογιάννη, όμως η αλήθεια είναι πως ο έλεγχος χάθηκε από την είσοδο της πολυμετοχικότητας.

ΔΕΝ ΕΚΤΙΜΗΘΗΚΕ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ

Μέχρις εκείνου του σημείου στον Παναθηναϊκό δεν υπήρχε ποτέ οικονομικό πρόβλημα. Είναι μία πολυτέλεια που όταν την έχεις δεν μπορείς να την εκτιμήσεις. Σαν την ομάδα που δεν δέχεται γκολ, δεν χάνει, είναι ανταγωνιστική σε υψηλότερο από το δικό της επίπεδο και δέχεται κριτική επειδή δεν προσφέρει θέαμα.

Το πόσο σημαντικό είναι ότι έχει καλή αμυντική λειτουργία και έχει τον τρόπο να μην χάνει, γίνεται αντιληπτό όταν βλέπεις τις συνέπειες της δουλειάς ενός κακού προπονητής που θέλει να παίξει επιθετικά. Δεν τα καταφέρνει και στερεί από την ομάδα το όπλο της. Δεν βγάζω ούτε τον εαυτό μου από την συζήτηση .Και εγώ τώρα που τα χρόνια πέρασαν νιώθω πως έκανα πιο σκληρή κριτική στην οικογένεια από όσο θα έπρεπε. Έμενα περισσότερα σε αυτά που δεν προσέφερε και δεν έδινα το βάρος που θα έπρεπε στην σιγουριά και στην ασφάλεια που προσέφερε.

Στον Παναθηναϊκό χάθηκε η ασφάλεια. Κάτι που σε εποχή οικονομικής κρίσης το εκτιμάς απεριόριστα, καθώς είναι και το πρώτο ζητούμενο.Επί πολημετοχικότητας ανέβηκαν σκόπιμα τα έξοδα του Παναθηναϊκού, τα χρήματα που έβαλαν οι νέοι μέτοχοι για να αναλάβουν το μάνατζμεντ της ομάδας έπρεπε να τελειώσουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Ο στόχος απλός έπρεπε να πάει όσο είναι το δυνατόν πιο γρήγορα σε ΑΜΚ.

Η νέα τότε τάξη πραγμάτων ήθελε να οδηγήσει την οικογένεια σε αποχώρηση, στην λογική ότι δεν μπορεί να ακολουθήσει τον οικονομικό παραλογισμό. "Εκτόξευση, 7 Πιζάρο, πιο δυνατοί από τον Αμπράμοβιτς", αυτά ήταν τα σλόγκαν της εποχής. Δεν είμαι σίγουρος για το αν οι προθέσεις ήταν αγνές η όχι. Οι άνθρωποι είχαν βάλει πολλά λεφτά και στην ουσία δεν είχαν πάρει και τίποτα, ήταν μικρομέτοχοι και είχαν αναλάβει το μάνατζμεντ για όσο κρατήσουν τα λεφτά τους.

Μπορεί ο στόχος να ήταν πράγματι η εκτόξευση και τα δεδομένα να τα άλλαξε η οικονομική κρίση, όμως στην πράξη έχτισαν αυτό που ζούμε σήμερα. Ο Παναθηναϊκός όπως και η ΑΕΚ είχε άνοιγμα που προήλθε σε διαφορετικά οικονομικά δεδομένα και η κατάσταση είναι δύσκολα διαχειρίσιμη. Η συνέχεια της ιστορίας είναι γνωστή. Ο Τζίγκερ υποχρεώθηκε να βγει μπροστά για να σταματήσει αυτή την ιστορία και στην συνέχεια μετά τις χυδαιότητες στο φιλικό παιχνίδι με την Τζένοα πάρκαρε τις μετοχές του.

Ο Αλαφούζος βγήκε μπροστά με σκοπό να κάνει οικονομική διαχείριση και δεν έκανε την παραμικρή σωστή κίνηση για να αυξήσει τα έσοδα της ομάδας.

PAO FOUNDATION

Σήμερα έχουμε τα εξής δεδομένα. Γνωρίζουμε πως από τον Ιούλιο γίνονται συζητήσεις κάτω από το τραπέζι μεταξύ Γιάννη Αλαφούζου και Δημήτρη Γιανακόπουλου. Ενώ υπάρχει αυτή η πληροφόρηση, μένει για ευνόητους λόγους σε κουβέντες ιδιωτικές μέχρι τις αρχές Σεπτεμβρίου. Μετά την ήττα στην Κέρκυρα, φρόντισε με ανάρτηση του στο instagram να κοινοποιήσει πως η μοναδική λύση είναι το PAO Foundation.

Προσέξτε, ενώ υπάρχει επικοινωνία των δύο πλευρών, φροντίζει ο Δημήτρης Γιανακόπουλος να βγει επίσημα το ενδιαφέρον. Η λογική λέει πως από την στιγμή που υπήρχε ένα χρονικό διάστημα για συζητήσεις μεταξύ των δύο επιτελείων θα υπήρχε και κάποια γνώση σε συγκεκριμένα δεδομένα σχετικά με τα οικονομικά του συλλόγου.

Όπου και να πιάσουμε την περίπτωση του Παναθηναϊκού, υπάρχουν κομμάτια που δεν κουμπώνουν, δεν γίνεται να γνωρίζουμε πως δουλεύεται κάτω από το τραπέζι για τρεις μήνες η επόμενη ημέρα και το σχέδιο Γιαννακόπουλου στον Παναθηναϊκό και μόλις αυτό βγαίνει δημόσια, στο πρώτο ραντεβού να καταρρεύσουν όλα.

Από την στιγμή που μέσα σε λίγες ώρες και σε μία συνάντηση έγινε κατανοητό πως οι αριθμοί δεν βγαίνουν, γιατί αυτό δεν είχε γίνει κατανοητό πριν βγει το ενδιαφέρον από τον ίδιο τον Δημήτρη Γιανακόπουλο στην επιφάνεια;

ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΗΣΑΝ ΑΛΛΑ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΚΟΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ

Προσωπικά μου προκαλεί ερωτηματικά το ότι παρότι οι δύο πλευρές δεν βρήκαν κοινό σημείο επαφής, βλέπουμε μία επικοινωνιακή προσπάθεια της πλευράς Γιανακόπουλου να πείσει πως πράγματι ο Γιάννης Αλαφούζος έβαλε 42 εκατομμύρια ευρώ και από πλευράς του Αλαφούζου να τονίζεται πως ο μόνος που ενδιαφέρεται για το μέλλον του συλλόγου είναι ο Δημήτρης Γιανακόπουλος.

Σε όλες τις ανακοινώσεις του Γιανακόπουλου υπήρχε μία θετική παραδοχή για τον Αλαφούζο και σε όλες τις διαρροές Αλαφούζου μία καλή κουβέντα για τον Γιανακόπουλο. Λογικό είναι, αλλά όχι και σύνηθες, στην Ελλάδα. Μία κοινή γραμμή που καταλήγει σε επίθεση στον Νίκο Πατέρα, επικοινωνιακή επίθεση που ενισχύουν και τα ΜΜΕ που ανήκουν στον όμιλο του Βαγγέλη Μαρινάκη.

Σίγουρα τις μεγαλύτερες ευθύνες έχει η πολυμετοχικότητα και βάσει της ιστορικής εξέλιξης πολλοί φίλοι του Παναθηναϊκού μπορούν να νοιώθουν μετανιωμένοι για την στάση που είχαν κρατήσει στα γεγονότα του 2008, αν και για μένα η σωστή λέξη είναι προδομένοι.

Όταν όμως μία οικογένεια θέλει να λύσει ένα πρόβλημα που είναι ικανό να της δημιουργήσει μεγάλη ζημιά, αφήνει στην άκρη το παρελθόν και όσους τους δημιούργησαν το πρόβλημα. Κοιτάζει μόνο πώς θα βρεθεί λύση. Τα ΜΜΕ του Βαγγέλη Μαρινάκη μπορούν να κάνουν και να γράφουν ότι θέλουν, κανείς δεν αμφισβητεί πως η κατάσταση ξέφυγε εκείνη την εποχή, τον Παναθηναϊκό όμως που βρίσκεται σε μία τόσο κρίσιμη καμπή, που κινδυνεύει να καταστραφεί, δεν καταλαβαίνω που τον βοηθά να πηγαίνει εκεί η κουβέντα;

Αυτό που χρειάζεται είναι να βρεθεί λύση, είτε έχεις ενδιαφέρον πλάνο και την όρεξη να βοηθήσεις και βγαίνεις μπροστά, είτε κάθεσαι πίσω και περιμένεις τις εξελίξεις.

Ο ΑΛΑΦΟΥΖΟΣ ΤΡΑΒΑΕΙ ΤΗΝ ΠΡΙΖΑ

Τα πράγματα γίνονται κάθε μέρα και πιο δύσκολα και δυστυχώς ο Γιάννης Αλαφούζος φαίνεται να αποφάσισε να τραβήξει την πρίζα και δεν δέχτηκε να δει τον προπονητή του Παναθηναϊκού Μαρίνο Ουζουνίδη, του έστειλε στην θέση του τον Σπύρο Βλάχο.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο τελευταίος τον ενημέρωσε πως δεν υπάρχει τίποτα. Ούτε ευρώ δεν θα μπει στον Παναθηναϊκό από τον Οκτώβριο και η μοναδική εντολή που υπάρχει είναι να πουληθούν ποδοσφαιριστές.

Ο Μαρίνος Ουζουνίδης, προς τιμήν του, δεν παρατάει ακόμα την ομάδα, παρότι η στάση του Γιάννη Αλαφούζου ήταν τέτοια που έδειχνε να επιθυμεί να τον φθάσει στα άκρα και να επιζητεί την παραίτηση του, ο προπονητής του Παναθηναϊκού έχει σκοπό να πολεμήσει όσο οι συνθήκες του επιτρέπουν να το κάνει.

Ο Παναθηναϊκός βάδιζε σε αργό θάνατο, ο Γιάννης Αλαφούζος με τη στάση του, δείχνει αποφασισμένος να επισπεύσει το μοιραίο.

Μπορεί να πιστεύει πως μόνο με αυτόν τον τρόπο, θα τρέξουν εξελίξεις και θα απαλλαγεί, μπορεί και να θέλει ότι είναι να συμβεί, να γίνει μία ώρα αρχύτερα. Στο δικό μου μυαλό, δεν αποκλείεται να υπάρχει και κάποια συμφωνία κάτω από το τραπέζι και να πρέπει να φανεί πως ο Παναθηναϊκός πεθαίνει για να υπάρξουν και λιγότερες απαιτήσεις για το νέο εγχείρημα, ή για να υπάρξουν πιέσεις προς το κράτος για να βρεθεί μία βιώσιμη λύση από κοινού.

Βλέπεται ένα είναι το σίγουρο πως κανέναν δεν συμφέρει να πεθάνει ο Παναθηναϊκός. Για να συμβεί μία καταστροφή, θα πρέπει είτε να υπάρξει ατύχημα, είτε κάποιος να επωφεληθεί. Το ατύχημα δεν μπορεί να αποκλειστεί, απλά συνήθως έρχεται απότομα και δεν έχεις χρόνο για να αντιδράσεις, πάντως να βγαίνει κάποιος κερδισμένος από τον θάνατο του Παναθηναϊκού δεν υπάρχει. Σίγουρα τα οικονομικά δεδομένα της χώρας, δεν είναι τέτοια που να δίνουν το δικαίωμα να γίνει μία επιχειρηματική κίνηση αναλαμβάνοντας χρέη άλλων.

ΤΑ ΝΟΥΜΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ ΔΙΟΓΚΩΜΕΝΑ

Όμως η εμπλοκή με έναν σύλλογο στο επίπεδο του Παναθηναϊκού μπορεί να δημιουργήσει άλλα οφέλη. Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως μιλάμε για ένα χώρο που αν δουλέψεις σωστά, έχει λεφτά. Στο ποδόσφαιρο κινείται πολύ χρήμα, δεν μπορώ να δεχτώ πως πουλήθηκε ο Ρέτσος 23 εκατομμύρια ευρώ και θα αφήσουν τον Παναθηναϊκό να καταστραφεί για ένα ποσό λίγο μεγαλύτερο από την πώληση του Ρέτσου.

Τα νούμερα που παρουσιάζονται είναι διογκωμένα, καθώς μέσα αναφέρουν και τις απαιτήσεις των επόμενων χρόνων, δίχως να βάζουν αρκετούς παράγοντες που θα μπορέσουν σε ένα νέο εγχείρημα να ανεβάσουν τα έσοδα της ΠΑΕ. Υπάρχει, όπως μαθαίνω, ένα ποσό το οποίο είναι και το μεγαλύτερο αγκάθι για το μέλλον του Παναθηναϊκού, χρέη σε τρίτους που ξεπερνάνε τα 30 εκατομμύρια.

Δεν υπολογίζουν όμως, πως σε αυτές τις περιπτώσεις, με δεδομένο πως υπάρχει κίνδυνος χρεωκοπίας, που σημαίνει ότι θα χαθούν και όλα τα λεφτά που οφείλονται υπάρχει η δυνατότητα σε όποιον αναλάβει να πάει σε συζητήσεις για ρυθμίσεις, ανάλογα με την περίπτωση.

Δεν είναι απλά πράγματα, ούτε υπάρχει κάποιος που να είναι υποχρεωμένος να σώσει τον Παναθηναϊκό, όταν όμως διαβάζω νούμερα, που στην πραγματικότητα, η βιωσιμότητα ενός τόσο μεγάλου συλλόγου απέχει όσο η πώληση ενός Ρέτσου, η όσο η συμμετοχή σε έναν Τσάμπιονς Λιγκ, δεν μπορώ να δεχτώ τόσο εύκολα πως θα έρθει το τέλος.

Ξέρω πως δεν μπορεί ακόμα ο Παναθηναϊκός να πουλήσει ποδοσφαιριστή τόσο ψηλά, ούτε είναι σε θέση να κατακτήσει πρωτάθλημα άμεσα. Βλέπουμε όμως πως την 3η της χρονιά στην σούπερ Λιγκ θα δώσει την μάχη της η ΑΕΚ για να κατακτήσει το πρωτάθλημα που πέρασε από την Γ' Εθνική και δεν δημιούργησε κανένα τεράστιο μπάτζετ στην επιστροφή της. Άλλωστε όποιος μπαίνει σε έναν σύλλογο βάζει στην επένδυση του ένα περιθώριο για να του φέρει πίσω έσοδα και για να μπορεί να έχει θετικό πρόσημο η χρήση της κάθε χρονιάς.