Tαλαιπωρία... ΤΕΛΟΣ για τον Ολυμπιακό

Το παιχνίδι του Ολυμπιακού με την Γιουβέντους κύλησε όπως ολόκληρη η διοργάνωση του Ολυμπιακού στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Ήταν μία ταλαιπωρία, ένα αναγκαίο κακό. Ο φετινός Ολυμπιακός, διεκδικεί τον τίτλο της ομάδας που ταλαιπωρήθηκε περισσότερο από τη συμμετοχή του στην φάση των ομίλων της διοργάνωσης. Μετά την ήττα από την Σπόρτινγκ την πρώτη αγωνιστική αναδείχτηκε σε μία σκέτη ταλαιπωρία, ο κάθε αγώνας που ερχόταν δημιουργούσε έναν μπελά και έναν φόβο "μην διασυρθούμε".

Η ατάκα που συνήθως λέγεται "να χαρούμε την συμμετοχή μας" ερχόταν καθαρά από συνήθεια. Από την διαχείριση των παιχνιδιών ήταν φανερό πως με εξαίρεση τον εντός έδρας αγώνα με την Μπαρτσελόνα, και αυτόν κυρίως λόγω της παρουσίας του Ερνέστο Βαλβέρδε, όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια ο Ολυμπιακός τα έπαιξε απλά για να φύγουν χωρίς να έρθει κάποια σοβαρή ζημιά.

ΠΟΛΥ ΚΑΤΩΤΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΤΗΣ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗΣ

Θα εξηγήσουμε παρακάτω τους λόγους, όμως αποτελεί μία πραγματικότητα, πως ο φετινός Ολυμπιακός δεν βρισκόταν στο επίπεδο που απαιτούσε η διοργάνωση και αυτό του έγινε φανερό από την πρώτη στιγμή που μπήκε στο γήπεδο να παίξει με την Σπόρτινγκ. Όταν δέχεσαι ένα χαστούκι που μαρτυρά λάθη σου πρέπει να τα αποδέχεσαι και να προχωράς παρακάτω με σχέδιο, που να σου δώσει το δικαίωμα την επόμενη φορά να είσαι καλύτερος.

Δεν έχει κανείς την απαίτηση να προκριθεί ο Ολυμπιακός σε όμιλο με Μπαρτσελόνα, Γιουβέντους, όμως να μπορεί να είναι ανταγωνιστικός και σίγουρα ο απόλυτος κυρίαρχος της τελευταίας 20ετίας στο ελληνικό ποδόσφαιρο οφείλει να μην είναι τόσο κατώτερος αγωνιστικά από την παραδοσιακά 3η δύναμη του πορτογαλικού πρωταθλήματος.

ΑΔΙΚΑΙΟΛΗΤΗ Η ΑΡΧΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ

Τα λάθη ήταν πολλά που έγιναν και φέτος στον Ολυμπιακό. Η διοίκηση έφερε έναν προπονητή που το βιογραφικό του δεν δικαιολογούσε τον λόγο που του δόθηκε η η συγκεκριμένη δουλειά. Ο Μπέσνικ Χάσι αποδείχτηκε ακατάλληλος και δημιούργησε μία ομάδα με πολλά κενά.

Έγραφα μόλις πήρε το εισιτήριο για το Τσάμπιονς Λιγκ ο Ολυμπιακός, και υπήρχαν ελάχιστες ημέρες αλλά και χρήμα για να γίνουν κάποιες διορθωτικές κινήσεις, πως οι ερυθρόλευκοι για να είναι ανταγωνιστικοί στην διοργάνωση πρέπει να καλύψουν τα φανερά αμυντικά κενά που υπάρχουν, χρειάζονται στόπερ, αριστερό μπακ, γρήγορο αμυντικό χαφ και φυσικά έναν στράικερ. Τελικά δεν αποκτήθηκε τις τελευταίες ημέρες τίποτα από τα παραπάνω.

Δεν γίνεται να βγεις σε αυτήν την διοργάνωση με αργό κέντρο, με φανερό πρόβλημα στη μία σου πλευρά και χωρίς επιθετικό ικανό να απειλήσει.

Ο Ολυμπιακός το έκανε, και στην πραγματικότητα δεν μπόρεσε να παίξει τα παιχνίδια του. Η αλήθεια είναι αυτή, από το φετινό Τσάμπιονς Λιγκ οι ερυθρόλευκοι έχουν να θυμούνται μόνο την επιστροφή Βαλβέρδε, τις αναμνήσεις που τους χάρισε το γεγονός πως ο αγαπημένος τους προπονητής επέστρεψε, έχοντας φτάσει ο ίδιος σε ένα πολύ υψηλό επίπεδο και τίποτε άλλο.

ΘΕΛΕΙ ΠΛΑΝΟ ΓΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΣΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΤΟΥ

Το επίπεδο της διοργάνωσης ανεβαίνει πολύ, στο Τσάμπιονς Λιγκ παίζεται το ποδόσφαιρο στο πιο υψηλό του επίπεδο, η φάση των ομίλων έχει το χαρακτηριστικό πως ακόμα είναι νωρίς και συνήθως οι μεγάλες ομάδες κάνουν διαχείριση καθώς γνωρίζουν πως εύκολα η δύσκολα θα προχωρήσουν και δίνεται η ευκαιρία σε συλλόγους από μία σκάλα πιο κάτω να έχουν τις δικές τους μεγάλες βραδιές και να βρουν το δικό τους χώρο. Κάτι που στον Ολυμπιακό το γνωρίζουν καλά, καθώς αυτόν τον χώρο τον είχαν κατακτήσει και τα τελευταία δύο χρόνια τον έχουν χάσει.

Αυτήν την εποχή για τους ερυθρόλευκους προέχει να κατακτήσουν το πρωτάθλημα στην Ελλάδα, το παιχνίδι στο Αγρίνιο το Σάββατο είναι σημαντικό, κάποια στιγμή όμως πρέπει να μπει ένα πλάνο που θα ξαναφέρει τον Ολυμπιακό στον χώρο που είχε κατακτήσει μετά από πολλά χρόνια προσπάθειας στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.

Ο Ολυμπιακός, στην Ευρώπη γνώρισε σπουδαίες βραδιές, και δεν είναι τυχαίο, πως αυτές οι επιτυχίες έγιναν με προπονητές που δουλεύουν στα κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης. Βαλβέρδε, Ζαρντίμ, Σίλβα και Μίτσελ, οι τρείς πρώτοι με μεγάλη επιτυχία ο Μίτσελ με τις αποτυχίες του, ανήκουν στο τοπ επίπεδο το ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, αλλά ο Ολυμπιακός ξαφνικά αποφάσισε να ρίξει το δικό του επίπεδο πηγαίνοντας στην επιλογή Μπέσνικ Χάσι και για δεύτερη φορά έπεσε στην ανάγκη του Λεμονή.

ΕΓΙΝΕ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ Ο ΛΕΜΟΝΗΣ

Ο Τάκης Λεμονής μπορεί να αποτελεί -και είναι- πισωγύρισμα, όμως έγιναν τόσα πολλά λάθη στον σχεδιασμό που ήταν αναγκαίο κακό για να μην έρθει κάποιος μεγάλος διασυρμός. Για αυτόν τον λόγω τον χαρακτήρισα ευλογία. Με τα κενά που είχε στο ρόστερ του ο Ολυμπιακός και την κλήρωση να τον φέρνει με αντίπαλους που δεν μπορεί ο Ολυμπιακός να ανταγωνιστεί, το μόνο που μπορούσε να σώσει, είναι να μην δεχτεί ιστορικούς διασυρμούς.

Ο Λεμονής, είναι έμπειρος, αγαπά τον Ολυμπιακό, τον γνωρίζει καλά και για αυτήν την αποστολή ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος. Κάποιες φορές το παράκανε με διατάξεις που δεν έδιναν την δυνατότητα να βγει η παραμικρή επίθεση αλλά τουλάχιστον πέτυχε ο Ολυμπιακός να μην γνωρίσει κάποιο ταπεινωτικό αποτέλεσμα, παίρνοντας και ο ίδιος το βάρος της κριτικής για την πολύ συντηρητική του προσέγγιση.

Το γεγονός πως έφτασε ο Ολυμπιακός μετά από τόσες επιτυχημένες ευρωπαϊκές πορείες, τόσα έσοδα από μεγάλες πωλήσεις, να έχει σαν την ιδανικότερη λύση τον Λεμονή, αποτελεί αναμφισβήτητα και μια απόδειξη για τα λάθη που έχουν γίνει.

Η ευρωπαϊκή ταλαιπωρία τέλειωσε και από εδώ και πέρα μπορεί να ασχοληθεί με αυτό που τον καίει περισσότερο, με το να κρατήσει τα σκήπτρα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Το παιχνίδι του Σαββάτου στο Αγρίνιο είναι κομβικό και ο Λεμονής δεν ντράπηκε να το χαρακτηρίσει πιο σημαντικό από τον αγώνα με την Γιουβέντους.

Η αλήθεια είναι πως στο επίπεδο που βρήκε την ομάδα του έχει δίκιο, να χαρακτηρίζει πιο σημαντικό το παιχνίδι με τον Παναιτωλικό, αφού δεν του δινόταν το δικαίωμα να ψάξει τίποτα περισσότερο στο Τσάμπιονς Λιγκ, από το να μην διασυρθεί.