Το παραμύθι του UCL είχε πεντάμορφες, είχε και "τέρας"!

Τα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ που πετάχτηκαν στα... σκουπίδια, η αποθέωση του απρόβλεπτου, τα ματς-παραγγελία για την υστεροφημία του Champions League και ένας διαιτητής που έπαιξε φάλτσα για να (μας) χαλάσει μία σχεδόν τέλεια συμφωνική ορχήστρα. Γράφει ο Βαγγέλης Σταματόπουλος για ένα ποδοσφαιρικό διήμερο ονείρων.

Real Madrid's Cristiano Ronaldo celebrates at the end of a Champions League quarter final second leg soccer match between Real Madrid and Juventus at the Santiago Bernabeu stadium in Madrid, Wednesday, April 11, 2018. (AP Photo/Francisco Seco)
Real Madrid's Cristiano Ronaldo celebrates at the end of a Champions League quarter final second leg soccer match between Real Madrid and Juventus at the Santiago Bernabeu stadium in Madrid, Wednesday, April 11, 2018. (AP Photo/Francisco Seco) AP

Ναι, το χρειαζόμασταν αυτό το διήμερο που μόλις μας άφησε. Το επιζητούσαμε, το λαχταρούσαμε, το προσδοκούσαμε και επιτέλους ήρθε. Ήρθε για να μας θυμίσει γιατί το Champions League είναι η διοργάνωση που ξεχωρίζει, που καθηλώνει, που δημιουργεί στρατιές πιστών της ασπρόμαυρης στρογγυλής Θεάς σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

Τι εννοώ επακριβώς; Όταν έγινε η κλήρωση των προημιτελικών αυτόματα βγήκαν τρία φαβορί και μόνο στον αγγλικό εμφύλιο η πλάστιγγα δεν έγερνε υπερβολικά προς κάποια ομάδα ενώ μετά τους πρώτους αγώνες το αποκλειστικό ενδιαφέρον είχε στραφεί στο Μάντσεστερ και στη σκέψη "μήπως έχουμε ανατροπή από την Σίτι αλά... Μπαρτσελόνα-Παρί" και για τα υπόλοιπα... τσιμουδιά. Εκεί είχαμε δέσει τον γάιδαρό μας!

Έλα όμως που στις τελευταίες 48 ώρες η λογική πήγε περίπατο, τα φαβορί έπαθαν ταράκουλο, η διοργάνωση γέμισε "μαύρα άλογα" που καλπάζουν για το Κίεβο και όσοι δεν πίστευαν πραγματικά στη φράση "ποτέ μην λες ποτέ" τώρα αναθεωρούν. Και όλα αυτά δημιούργησαν πολλές ιδιαίτερες ιστορίες, όχι μόνο ομάδων αλλά και ατόμων, ιστορίες που κάνουν το φετινό Champions League αξιομνημόνευτο ως προς τη σύνθεσή του στα ημιτελικά.

Εντάξει, η Μπάγερν δεν έγινε Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ να την.. πατήσει και αυτή από την Σεβίλλη και έκλεισε εισιτήριο για τους "4" του θεσμού για έκτη φορά τα τελευταία επτά χρόνια (μετά τη νίκη της με 2-1 στην Ανδαλουσία, έφερε 0-0 στο Μόναχο, εκεί όπου μετράει 20 νίκες στα τελευταία 22 ευρωπαϊκά παιχνίδια της), ωστόσο στα άλλα τρία ματς χορτάσαμε γκολ, θέαμα, ανατροπές και συγκινήσεις. Να βλέπεις δηλαδή ποδόσφαιρο και να παρακαλάς να μην πάει ποτέ... μεσάνυχτα για να συνεχίζεις να ονειρεύεσαι!

Η ΒΑΡΙΑ ΦΑΝΕΛΑ ΕΒΓΑΛΕ ΝΟΚ-ΑΟΥΤ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΑ ΟΜΑΔΑ

Πρώτη μας στάση το Μάντσεστερ. Εκεί η Σίτι ζούσε και ανέπνεε για την ανατροπή του 0-3 στο Άνφιλντ όμως η μοναδική ανατροπή που είδαμε, ήταν το δικό της 1-0 από το δεύτερο κιόλας λεπτό σε... 1-2, με την ομάδα του Γκουρδιόλα να βλέπει να της έρχεται ο ουρανός σφοντύλι. Η ομάδα που μέσα στη σεζόν έπαιξε το κατά τεκμήριο καλύτερο και πιο θεαματικό ποδόσφαιρο σε όλη την Ευρώπη και η οποία έφτασε μία ανάσα από το να πάρει ταχύτερα από κάθε άλλη τον τίτλο από καταβολής αγγλικού πρωταθλήματος, μέσα σε έξι ημέρες κατέρρευσε αγωνιστικά αλλά κυρίως πνευματικά.

Άδειασε, δεν άντεξε το φορτίο στους ώμους, το άφησε να πέσει και ο θόρυβος ήταν εκκωφαντικός. Ο Μουρίνιο το περασμένο Σάββατο πήρε ρεβάνς για την "πλάκα" που του κάνει ο Πεπ Γκουαρδιόλα με το ποδόσφαιρο από άλλον πλανήτη που παίζει η ομάδα του ενώ το βράδυ της Τρίτης ο Γιούργκεν Κλοπ απέδειξε μία ακόμα φορά πως πρέπει να είναι το μεγαλύτερο αντίπαλο δέος του Καταλανού. Δεν τον φοβάται είτε με την Ντόρτμουντ, είτε με την Λίβερπουλ, παίζει για να τον νικήσει και όχι για να μη χάσει ή για να του "κλέψει" με κουτοπόνηρο τρόπο αποτέλεσμα και δικαιώνεται.

Την ίδια ώρα η Λίβερπουλ που λίγους μήνες πριν όλοι χλευάζαμε για την άμυνα-ανέκδοτο που παρουσιάζει, η ομάδα που έτρωγε πέντε γκολ από την Τότεναμ και έβλεπε το 3-0 επί της Σεβίλλης να γίνεται 3-3 σε ένα ημίχρονο, επιστρέφει στα ημιτελικά του Champions League μετά από δέκα ολόκληρα χρόνια και δίνει ιδιαίτερο χρώμα στην τετράδα. Είναι άλλωστε, μετά τις Ρεάλ και Μίλαν, η τρίτη πιο βαριά φανέλα σε αυτή τη διοργάνωση έχοντας ισάριθμες κατακτήσεις τροπαίων (5) με τις Μπάγερν και Μπαρτσελόνα, μην το λησμονούμε αυτό...

Η ΡΩΜΗ ΦΛΕΓΕΤΑΙ ΑΠΟ... ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΤΑ "ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΤΟΤΙ"

Δεύτερη στάση μας η Ρώμη. Εκεί και αν γράφτηκε ιστορία. Η Μπαρτσελόνα πήγε στο "Ολίμπικο" και για τη συντριπτική πλειονότητα του κόσμου το ματς ήταν μία τυπική διαδικασία μετά το 4-1 στο πρώτο ματς (μην ξεχνάμε άλλωστε από τη μία έπαιζε μία ομάδα που είναι αήττητη στην La Liga και πρώτο φαβορί να την κατακτήσει αλλά και με 4 κατακτήσεις Champions League από το 2006 και μετά ενώ στον αντίποδα μία ομάδα που είχε... ταβάνι τα προημιτελικά), όμως στο γήπεδο άλλα είδαν τα ματάκια μας. Είδαν την κυνική και αποτελεσματική "Μπάρσα" όλης της σεζόν να εμφανίζεται υπνωτισμένη και επαναπαυμένη στις δάφνες του +3 γκολ και την Ρόμα να τρώει σίδερα, να ανεβάζει αυτοπεποίθηση μετά το γρήγορο γκολ του Τζέκο και τελικά να κάνει την ανατροπή των... ανατροπών.

Μεγαλύτερη και από το 4-0 της Λα Κορούνια επί της Μίλαν το 2004, μεγαλύτερη και από το 6-1 της Μπαρτσελόνα επί της Παρί πέρυσι (η remuntada έγινε... romanada)! Και αυτό γιατί ούτε έχει τα κυβικά των Καταλανών και τα τόσα γαλόνια τους στην Ευρώπη ούτε ευνοήθηκε από κάποιο σφύριγμα όπως έγινε πέρυσι στο "Καμπ Νόου" όπου η Παρί πέρα από τα δικά της λάθη μπορεί να παραπονιέται και για τη μεταχείρισή της από τον διαιτητή... Όσο για τα πρόσωπα που θα θυμόμαστε για πάντα; Πρώτος και καλύτερος ο Κώστας Μανωλάς που έκανε την Νάξο (τόπος καταγωγής του) διάσημη σε όλη την Ευρώπη με τη χρυσή του κεφαλιά που νίκησε τον Τερ Στέγκεν και ο οποίος δικαιώθηκε για την επιλογή του να μείνει στην Ρώμη και μη δεχτεί τη μυθική προσφορά της Ζενίτ το περασμένο καλοκαίρι.

Και όχι μόνο αυτός: θα θυμόμαστε τον Ντε Ρόσι που δείχνει πως είναι ΑΞΙΟΣ καπιτάνο στην μετά-Τότι εποχή αλλά και τους Ντεμπελέ και Κοουτίνιο. Ο πρώτος ήταν μία από τις πιο ακριβές μεταγραφές στην Ευρώπη το 2017 και στο φινάλε έχασε μία από τις λιγοστές ευκαιρίες της Μπαρτσελόνα στο ματς για να αποφύγει το κάζο, ο δεύτερος επέλεξε να αφήσει την Λίβερπουλ για την ευρωπαϊκή καταξίωση και τώρα θα βλέπει την πρώην ομάδα του στην τηλεόραση να διεκδικεί το βαρύτιμο τρόπαιο. Αν μάλιστα το πάρει, τότε ο Κοουτίνιο θα γίνει ο Μάικλ Όουεν του... 2018, καθώς και ο Άγγλος έφυγε το 2004 για να πάρει την ευρωκούπα με την Ρεάλ και έναν χρόνο αργότερα είδε από μακριά τους "κόκκινους" να κάνουν το θαύμα στην Κωνσταντινούπολη...

Όσο για τον συνδετικό κρίκο στις δύο μεγάλες εκπλήξεις της Τρίτης αυτός δεν είναι άλλος από τον Μοχάμεντ Σαλάχ. Ο Αιγύπτιος φορ οδήγησε με την προσωπικότητά του και τα γκολ του (39 σε όλες τις διοργανώσιες, υποψήφιος για το Χρυσό Παπούτσι) την Λίβερπουλ στα ημιτελικά του Champions League, ενώ την ίδια στιγμή βρίσκεται στην ίδια θέση και η Ρόμα, η ομάδα που τον είχε δικό της την περασμένη σεζόν και τον πούλησε έναντι 40.000.000 ευρώ στους "κόκκινους" για να ενισχύσει τα ταμεία της!

Η (ΠΑΡΑΛΙΓΟ) ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ

Για το τέλος αφήσαμε το... καλύτερο. Όντως, στην Μαδρίτη φτάσαμε στο... τσακ αλλά δεν έγινε η μεγαλύτερη ανατροπή στην ιστορία του ευρωπαϊκού ποδοφαίρου ωστόσο αυτό που ζήσαμε ανήκει στη σφαίρα του παράλογου, του μεταφυσικού, του ανεξήγητου. Ματς που τελειώνει 3-0 υπέρ της φιλοξενούμενης ομάδας στον πρώτο αγώνα δεν έχει γυρίσει ΠΟΤΕ και πώς να έχει κάποιος απαίτηση από την Γιουβέντους να κυνηγήσει το θαύμα όταν απέναντί της έχει την Ρεάλ Μαδρίτης; Με νωπές ακόμα τις μνήμες από το κρεσέντο του Κριστιάνο Ρονάλντο στο Τορίνο και το ψαλιδάκι του αιώνα; Και όμως: ο οργανισμός Γιουβέντους, ο προπονητής της Μάσιμο Αλέγκρι και οι παίκτες του, πίστεψαν σε αυτό που δεν είχε πιστέψει ουδείς άλλος, μπήκαν με το μαχαίρι στα δόντια, σόκαραν την Ρεάλ βάζοντάς της τρία γκολ μέσα σε μία αγωνιστική ώρα και παίζοντας για μεγάλο διάστημα στο... κόκκινο και έκαναν τους ανθρώπους της UEFA να χαμογελούν για το τέλειο ψυχαγωγικό πακέτο που προσέφεραν στο φίλαθλο κοινό μέσα σε λιγότερο από 48 ώρες.

Επειδή όμως ακόμα και το πιο τέλειο κομψοτέχνημα μπορεί να έχει κάποιο ψεγάδι, έτσι και στο Ρεάλ-Γιουβέντους η... στραβή έγινε στις καθυστερήσεις, εκεί που το ασύλληπτο 0-3 παρέμενε και οι δύο ομάδες είχαν αρχίσει σιγά σιγά να προετοιμάζονται ψυχολογικά με την ιδέα της ημίωρης παράτασης και -γιατί όχι;- και των πέναλτι. Ήταν η στιγμή που ο Λούκας Βάθκεθ βρέθηκε σε θέση βολής, ο Μπενατιά έτρεξε να τον παρεμποδίσει, ο Ισπανός έπεσε στη μικρή περιοχή και ο διαιτητής Όλιβερ έδειξε την άσπρη βούλα. Το όνειρο της Γιουβέντους να πάει το ματς στην παράταση διακόπηκε απότομα, με τον Κριστιάνο Ρονάντο να αποδεικνύει για μία ακόμα φορά πως έχει "κρύο αίμα" και να στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα από το σημείο του πέναλτι για να στείλει την Ρεάλ στα ημιτελικά.

Προσωπική άποψη; Όταν το ματς φτάνει μία ανάσα από το φινάλε, τότε πρέπει να το καθορίζεις ως ρέφερι ΜΟΝΟ όταν έχεις μπροστά σου μία πασιφανή παράβαση για την οποία δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία και στο "Μπερναμπέου" δεν είδα τέτοια φάση. Αντίθετα είδα μία πάρα πολύ δύσκολη φάση, όπου όποια οπτική γωνία και να επιλέξεις για την σχολιάσεις δεν μπορείς να βάλεις το χέρι στη φωτιά. Όταν λοιπόν υπάρχει έστω και ένα ψήγμα αμφιβολίας (δεν έχουμε... δυναμόμετρο για να ξέρουμε πόσο δυνατά τον ακούμπησε ώστε να δικαιολογηθεί η πτώση) για το αν ήταν πέναλτι δεν το δίνεις τόσο εύκολα. Υπάρχει το γράμμα, υπάρχει όμως και το πνεύμα του νόμου και αυτό ο διαιτητής δεν το έλαβε υπόψη του. Στο ίδιο μάλιστα πλαίσιο, έδειξε κόκκινη κάρτα για διαμαρτυρία στον Μπουφόν (πρώτη στην καριέρα του σε 117 ματς στο Champions League) στο πιθανότατα τελευταίο παιχνίδι του στην Ευρώπη, ενώ την ίδια ώρα δεν έδωσε π.χ δεύτερη κίτρινη στον "θύτη" Μπενατιά, από τη στιγμή που το μαρκάρισμα ήταν στο ύψος της μικρής περιοχής και "επέβαλε" την υπόδειξη κάρτας.

Κρίμα λοιπόν γιατί αντί να δούμε άλλη μισή ώρα πραγματικού ποδοσφαίρου που θα εξύψωνε το άθλημα και τη διοργάνωση, βρέθηκε όλος ο πλανήτης να σχολιάζει μία αμφιλεγόμενη απόφαση παίρνοντας θέση για το "ήταν δεν ήταν", για το αν υπάρχει... μαφία στο Champions League που προτιμάει κάποιες ομάδες από κάποιες άλλες και για το αν θα πρέπει να μπει η τεχνολογία στην ποδοσφαιρική ζωή μας μέσω του VAR. Και όλα αυτά για έναν διαιτητή που κατάφερε στο... παρά ένα να κλέψει τη δόξα από τους φυσικούς πρωταγωνιστές, τους παίκτες.

ΥΓ: Έστω και με την ανορθογραφία που είχαμε στο "Μπερναμπέου" οι ομάδες που συνεχίζουν στη διοργάνωση είναι πολύ δυνατές, άξια βρίσκονται εδώ που έφτασαν και το σίγουρο είναι πως η φετινή τετράδα (για πρώτη φορά μετά το 2010 έχουμε ομάδες απο τέσσερις διαφορετικές χώρες στα ημιτελικά) θα προσφέρει και άλλες συγκινήσεις...

News 24/7

24MEDIA NETWORK