Ο Σπανούλης είναι ο Ζιντάν του μπάσκετ!

Σας έλειψα πουλάκια μου; Τι να κάνουμε, πλακώσανε δουλειές με φούντες, τώρα στα γεράματα, κι έχω κι αυτόν τον Γεωργακόπουλο, να μου πρήζει το ταλαιπωρημένο μου συκώτι: "Έλα ρε Λεπτολόγε, δεν ντρέπεσαι. Κανά μήνα έχεις να γράψεις" μουρμούραγε. Και δεν είναι ο κυρ-Σταύρος να σε πιάσει στη μουρμούρα, δεν αντέχεται.

Ως εκ τούτου, λοιπόν, Ντέσμον Τούτου. Άνοιξα τον υπολογιστή και άρχισα να πατάω το πληκτρολόγιο. Ξαφνικά τα δάχτυλα πήγαιναν μόνα τους, να γράψουν ένα όνομα. Τρελάθηκα.

Ή το κομπιούτερ κόλλησε ιό, ή μπήκε μέσα μου ο εξαποδώ και θα χρειαστώ εξορκισμό. Τίποτε δεν είχε γίνει. Απλά είχα γράψει το όνομα που … πρέπει να γράφει κανείς, κάθε χρόνο τέτοια εποχή: Βασίλης Σπανούλης. Ξέρετε κάποιον καλύτερο;

Όχι και … πάλι όχι. Το να βρεθεί ένας νέος Σπανούλης δε γίνεται. Όπως δεν βρέθηκε ο νέος Γκάλης, ο νέος Γιαννάκης, ο νέος Γιασικεβίτσιους, ο νέος Διαμαντίδης, έτσι και ο Μπίλαρος, έχει κάτι το μοναδικό πάνω του.

Πράγματα, που τον χαρακτηρίζουν και δεν πρόκειται να τα βρει κανείς σε άλλους παίκτες. Για να περιγράψει κανείς τον Σπανούλη θα πρέπει να μιλάει ώρες και να γράψει ένα βιβλίο.

Κάποτε τον είχα ρωτήσει πότε θα σταματήσει να παίζει στην Εθνική Ομάδα. Με κοίταξε και είπε: «Εγώ θα παίζω μπάσκετ μέχρι τα σαράντα μου, αν νιώθω ότι μπορώ να αγωνίζομαι και στην Εθνική, θα το κάνω». Μπορεί στην Εθνική να είπε αντίο (και μεταξύ μας, πολύ θα ήθελε να μην έχει πει, αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία), αλλά για το πρώτο, είμαι σίγουρος.

Δεν έκανε πλάκα. Σε τέτοια πράγματα ο Βασίλης δεν κάνει ποτέ πλάκα. Το μπάσκετ είναι η ζωή του, το πάθος του. Μπορεί να τον περιτριγυρίζουν ήδη τέσσερα παιδιά, η Ολυμπία να περιμένει το πέμπτο (!), η αφοσίωσή του στην μπάλα του μπάσκετ είναι απόλυτη.

Το λέγαμε για πλάκα, αλλά δεν απέχει πολύ από την αλήθεια. Ο Σφαιρόπουλος έδωσε ρεπό δυο ημερών στον Ολυμπιακό. Οι περισσότεροι το εκμεταλλεύτηκαν με μίνι εκδρομές, άλλοι πίνοντας καφέ κι άλλοι με έξοδο για φαγητό.

Ε, ο Σπανούλης είναι σίγουρο ότι είχε βάλει στο βίντεο αγώνες της ΤΣΣΚΑ και τους μελετούσε.

Δεν υπάρχει άλλος σαν αυτόν, που να ασχολείται με τόση μανία με το μπάσκετ. Είναι τέρας εργατικότητας, απολαμβάνει αυτό που κάνει, το ρουφάει μέχρι το μεδούλι.

Ένας φίλος, μου τον παρομοίασε με τον Ζιντάν. Αυτό το βλέμμα του ανθρώπου που ξέρει ανά πάσα στιγμή τι πρέπει να κάνει μέσα στο γήπεδο, μόνο με το αντίστοιχο του Γάλλου βιρτουόζου, μπορεί να συγκριθεί. Και η αποφασιστικότητα του να πετύχει είναι παροιμιώδης.

Πιο πολύ, όμως, ο Βασίλης καταρρίπτει όλες τις θεωρίες που εκπονούνται γύρω από το πρόσωπό του. Κάθε φορά, βρίσκει κάτι διαφορετικό να πείθει τους πάντες ότι παραμένει ο Σπανούλης, που όλοι γνωρίσαμε, που όλοι αποθεώσαμε, που όλους μας άφησε με ανοιχτό το στόμα.

Ο ημιτελικός με την ΤΣΣΚΑ το 2015 είναι χαρακτηριστικός. Δεν βλέπεται σε ολόκληρο το ματς, αλλά ξαφνικά ανάβει δεξί φλας κι αρχίζει να προσπερνάει όποιον βρίσκει μπροστά του. Σκοράρει 11 συνεχόμενους πόντους και οδηγεί τον Ολυμπιακό σε μια ιστορική πρόκριση.

Οι περσινοί τελικοί των πλέι-οφ, μια προσωπική υπόθεση … σαν ξεκαθάρισμα λογαριασμών μπαρουτοκαπνισμένων πιστολέρο στην Άγρια Δύση. Κόντρα στο γήπεδο που τον μισεί όσο κανένα άλλο, το αφήνει άλαλο όχι μία, αλλά δυο φορές με δυο καταπληκτικά μπάζερ μπίτερ, το δεύτερο μπροστά στον καλό του φίλο και πρώην συνοδοιπόρο Δημήτρη Διαμαντίδη.

Και φέτος, ο ταλαιπωρημένος Σπανούλης της κανονικής περιόδου, που βγήκε τρις νοκ-άουτ από τραυματισμούς, απαντάει με ένα τεράστιο ΠΑΡΩΝ στην γενική αμφιβολία. Ο Σπανούλης του 28.2% στα σουτ τριών πόντων στην κανονική περίοδο, μεταμορφώνεται σε σουτερ δολοφόνο, που τελειώνει τη σειρά των πέντε αγώνων με την Εφές, έχοντας 17/38 τρίποντα, ή αν προτιμάτε 44.7%. Ολοκληρώνει με μ.ο 17π και 6 ασίστ, υπενθυμίζοντας σε όσους … διερωτώνται ότι παραμένει ο μοναδικός και αναμφισβήτητος ηγέτης του Ολυμπιακού

Δεν υπάρχουν τι και πως; Δεν ψάχνουμε να βρούμε κάποια μεταφυσική εξήγηση για τον τρόπο με τον οποίο καταφέρνει, την κρίσιμη στιγμή να πάρει την μπάλα, να κάνει ένα βήμα πίσω ή δεξιά και να ευστοχήσει στο πιο απίθανο τρίποντο, στο οποίο μπορεί κανείς να βάλει. Δεν είναι εξωγήινος, απλά … τον λένε Βασίλη. Βασίλη Σπανούλη, για να εξηγούμαστε …