Ποιος θα ξεχάσει αυτό το ματς; Ουδείς...

Ο... μεθυσμένος Παναθηναϊκός του πρώτου ημιχρόνου πανηγύρισε έναν ανεπανάληπτο θρίαμβο απέναντι σ' ένα πανίσχυρο μέγεθος του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ο Γιάννης Ψαράκης αποθεώνει τους "πράσινους" για την επιστροφή από το -16, αλλά ξέρει ότι ακόμη δεν μπορούμε να προβλέψουμε το μέλλον της ομάδας του Τσάβι Πασκουάλ.

Ποιος θα ξεχάσει αυτό το ματς; Ουδείς...

Τελικά, κάτι υπάρχει σε αυτό το γήπεδο, δεν εξηγείται αλλιώς... Αυτό που πέτυχε, βράδυ Παρασκευής, ο Παναθηναϊκός, το μεγαλύτερο comeback σ' εντός έδρας ματς στην ιστορία του στην Ευρωλίγκα και μάλιστα κόντρα σε μία ομάδα με το όνομα, την ιστορία και το μέγεθος της Ρεάλ Μαδρίτης θα το θυμούνται πολλοί για πολλά χρόνια.

Από το -16 στο θρίαμβο! Από τη χειρότερη άμυνα όλων των (δικών του) εποχών για ένα ημίχρονο σ' εντός έδρας ματς στην ομάδα που "έτρωγε σίδερα" στο δεύτερο μισό. Το ποιος είναι ο πραγματικός Παναθηναϊκός δεν μπορούμε να το πούμε από τώρα και μάλλον θα χρειαστούν αρκετοί ακόμη μήνες - αγώνες. Προς το παρόν κρατάμε τη "μαγεία" της ανατροπής και αναλύουμε τα δεδομένα.

Δεδομένα που έχουν να κάνουν με δύο "διαφορετικές" ομάδες. Αυτή του πρώτου ημιχρόνου που λες και πήγε στο ΟΑΚΑ με ενδυμασία περιπάτου και μια-δυο μπύρες στα χέρια για να παρακολουθήσει συναυλία. Η Ρεάλ Μαδρίτης παίζοντας (κυριολεκτικά) με τα... δεύτερα απουσία της μισής της ομάδας (Γιουλ, Κούζμιτς, Ράντολφ, Αγιόν, Τέιλορ) έμοιαζε με τους Γουόριορς. Ή καλύτερα ο Παναθηναϊκός τής επέτρεψε να δείχνει τέτοια. Ένας προσπάθησε να παίξει άμυνα (Αντετοκούνμπο), αλλά ανέλαβε τον δαίμονα Ντόντσιτς, χρεώθηκε από νωρίς με τρία φάουλ και αποχώρησε.

Ο Σίνγκλετον νόμιζε ότι βρισκόταν στο πρωτάθλημα της... Κίνας, όπου τα ματς είναι όσα πάνε και όσα έρθουν, οι παίκτες από τον πάγκο δεν έκαναν καν αισθητή την παρουσία τους και κάπως έτσι η "βασίλισσα" σκόραρε 54 πόντους στο ρελαντί. Ήταν η χειρότερη αμυντική επίδοση του Παναθηναϊκού σ' εντός έδρας αγώνα στην ιστορία του στην Ευρωλίγκα. Αυτό και μόνο αντικατοπτρίζει την εικόνα.

Η Ρεάλ είχε καταφέρει με κλειστή άμυνα να χαλάσει το μυαλό των παικτών του Πασκουάλ που έπαιζαν λάθος επιθετικά, έπαιζαν άμυνα στα πρώτα 8-10 δευτερόλεπτα κάθε επίθεσης και μετά... αραλίκι.

Τι έγινε και άλλαξε αυτή η κάκιστη εικόνα στο 2ο ημίχρονο; Κατ' αρχήν η Ρεάλ, μη έχοντας άλλους "λαγούς" στο καπέλο της όπως αυτούς που έβγαλαν ο Γιούστα, ο Τόμπκινς και ο γερο-Ρέγες, άρχισε να ξεμένει από δυνάμεις. Οι "πράσινοι" αποφάσισαν να πιέσουν τη μπάλα, να κάνουν δύσκολο το passing-game της Ρεάλ και κυρίως να βγάλουν εκτός ρυθμού τον Ντόντσιτς. Στην εξίσωση μπήκε με... χρονοκαθυστέρηση ο (αόρατος στο πρώτο ημίχρονο, αλλά τρομακτικός στο δεύτερο) Ρίβερς, ο Γκιστ έκανε θραύση στα επιθετικά ριμπάουντ, η διαφορά άρχισε να ροκανίζεται και τότε ανέλαβε δράση ο κόσμος.

Οι παίκτες του Πασκουάλ πήραν θάρρος από την ώθηση της εξέδρας και πίστεψαν στην ανατροπή. Και την πέτυχαν χάρη στις απανωτές άμυνές τους, ειδικά στην 4η περίοδο, με παιχνίδι στο ανοιχτό γήπεδο ενώ το... δώρο με το φάουλ στον ψύχραιμο Γκιστ στο φινάλε ήταν ευπρόσδεκτο και καθοριστικό.

Κάπως έτσι καταγράφηκε η μεγαλύτερη "πράσινη" ανατροπή σε εντός έδρας ματς για την Ευρωλίγκα, από το -14 του ημιχρόνου, ξεπερνώντας το -13 κόντρα στη Λιέτουβος Ρίτας το 2013-14, ενώ συνολικά (εντός και εκτός έδρας) αυτή ήταν η 4η μεγαλύτερη ανατροπή στην "πράσινη" ιστορία.

News 24/7

24MEDIA NETWORK