Μήπως ο Γκιστ δεν γύρισε... ακόμα;

Πώς ο ίδιος Τζέιμς Γκιστ λειτούργησε αποτρεπτικά στην προσπάθεια του Παναθηναϊκού για το 1-1 στο δεύτερο παιχνίδι με τη Φενέρμπαχτσε.

Μήπως ο Γκιστ δεν γύρισε... ακόμα;

Από τις 16 Νοεμβρίου και το μοιραίο παιχνίδι στη Μαδρίτη μέχρι τις 12 Μαρτίου και την επιστροφή του Τζέιμς Γκιστ στη δράση, με τον Απόλλωνα στην Πάτρα για τη Stoiximan.gr Basket League, μεσολάβησαν σχεδόν τέσσερις μήνες, με τον κουτσο-Φλέβαρο μέσα. Τόσοι κρίθηκαν πως χρειάζεται να περάσουν για να επουλωθεί, μετά το χειρουργείο, η σοβαρή ζημιά στο μυ του Αμερικανού και να είναι ο... ίδιος με πριν. Ήταν όμως;

Αλήθεια είναι πως η επάνοδος του "Beast" ανέτρεψε τα έως τότε δεδομένα. Έφερε φρέσκια αύρα που βοήθησε για το 5/5 στην τελική ευθεία της Ευρωλίγκας (11/11 στο σύνολο), διαμόρφωσε ανάλογα το ροτέισον και επηρέασε (το αμυντικό κυρίως) πλάνο του Τσάβι Πασκουάλ. Εκ του αποτελέσματος αποδείχθηκε πάντως πως ο 31χρονος πολυσύνθετος ψηλός δεν ήταν αυτός που είχε τόσο μεγάλη ανάγκη ο Παναθηναϊκός. Ψυχολογικά ίσως, αγωνιστικά πάντως σίγουρα. Μια εξέλιξη που μπλόκαρε, αυτοεξουδτέρωσε επί της ουσίας, πολλά απ' όσα όφειλαν να κάνουν οι "πράσινοι" σε μια τόσο απαιτητική δυάδα αγώνων. Ειδάλλως θα έπαιζε περισσότερα από 14' τόσο στον πρώτο όσο και στο δεύτερο.

Η αδυναμία ανταπόκρισης του Γκιστ κόστισε πολύ περισσότερο στο παιχνίδι που η ελληνική ομάδα ήταν στριμωγμένη στα σχοινιά, ψάχνοντας διέξοδο, παρά σ' εκείνο της Τρίτης. Κι ας έδωσε έξι πόντους έναντι ενός. Όντως η χρησιμοποίησή του στην τέταρτη περίοδο συνδυάστηκε με το ξέσπασμα και τελευταίο προσπέρασμα του "τριφυλλιού" με 68-65. Ο ίδιος μάλιστα διαμόρφωσε το σκορ με τρία δικά του καλάθια - τα μοναδικά στον αγώνα. Τα φαινόμενα όμως απατούσαν, έκρυβαν την αλήθεια οι αριθμοί. Διότι ταυτόχρονα ξόδεψε τρία... πέναλτι και μια βολή επιβεβαιώνοντας το μοιραίο της παρουσίας του.

Κι αν η επίθεση δεν έγινε πεδίο δόξης λαμπρό για τον Αμερικανό, κοστίζοντας εύκολους πόντους σε φάσεις που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έπρεπε να είχαν τελειώσει με... κάρφωμα, αντίστοιχα ασύμφορος ήταν στην άμυνα. Όσο έπαιξε στο πρώτο μισό ήταν σταθερά μια φάση πίσω, κοιτώντας με λοξό βλέμμα μπάλες-παίκτες, ενώ στο υπόλοιπο διάστημα που αγωνίστηκε έβγαινε πολύ, άλλαζε αργά μετά το σκριν, ποτέ δεν γύριζε πίσω γρήγορα. Αν όχι μαύρη τρύπα, αναμφίβολα... γκρίζα, με αποτέλεσμα Ούντοχ να βρίσκεται διαρκώς με τον Ρίβερς στην πλάτη και να σκοράρει ασταμάτητα. Μια, δυο, τρεις, νισάφι...

Σ' ένα ματς που ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς είχε εστιάσει την προσοχή της άμυνάς του ολοφάνερα στον Κρις Σίνγκλετον, ασχέτως αν σκόραρε 14 πόντους, επιχειρώντας (και καταφέρνοντας) με τον εξολοθρευτή Κάλινιτς ή σύνθετες άμυνες να τον αποκόψει από το υπόλοιπο σύνολο, αφενός δίνοντάς του λίγες προσπάθειες αφετέρου κουράζοντάς τον, ο Γκιστ θα ήταν η ΛΥΣΗ (με Γκάμπριελ καθηλωμένο στον πάγκο). Δεν έγινε. Ήθελε οπωσδήποτε. Μπορούσε; Βαριά τα πόδια του ακόμη...

News 24/7

24MEDIA NETWORK