Οι... λίγοι Άγγλοι πώς ν' αποκλείσουν αυτήν την Κροατία;

Η Κροατία αντέχει, βγάζει ποιότητα κλάση και ψυχή. Στο δεύτερο ημιτελικό έγινε αυτό που ήταν ποδοσφαιρικά ορθό, τελικό πέρασε η ομάδα που είχε μεγαλύτερη ατομική ποιότητα. Από την αρχή της διοργάνωσης, για την ακρίβεια από τη στιγμή που έδειξε ο Σαουθγκέιτ στα φιλικά το πλάνο του, τόνιζα πως οι Άγγλοι πηγαίνουν -επιτέλους- -σε διοργάνωση με σχέδιο που τους επιτρέπει ν' αγγίξουν το ταβάνι τους. Με τη συμμετοχή τους στην τετράδα, θεωρώ ότι το ξεπέρασαν.

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΜΙΑΣ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗΣ ΓΕΝΙΑΣ

Οι Κροάτες είχαν ρόστερ για να φτάσουν ψηλά, μία εκπληκτική φουρνιά που έχει κάνει σπουδαία καριέρα σε συλλογικό επίπεδο, ταυτόχρονα όμως ήταν άτυχη στις διοργανώσεις με την εθνική. Ήταν παρούσα πάντοτε, αλλά κάτι συνέβαινε και δεν έφθανε εκεί που άξιζε.

Το EURO του 2012 οι Κροάτες ήταν η δεύτερη καλύτερη ομάδα του τουρνουά, έπεσε σε όμιλο με ΕΪΡΕ - Ιταλία - Ισπανία, κέρδισαν για πλάκα τους Ιρλανδούς του Τραπατόνι στο πρώτο παιχνίδι, ενώ έπαιξαν μονότερμα τους Ιταλούς και έφεραν 1-1 με το εκπληκτικό φάουλ του Πίρλο. Οι "ατζούρι" είχαν πάρει ισοπαλία 1-1 από τους Ισπανούς στην πρεμιέρα, οι Ιρλανδοί αποδείχθηκαν σάκος του μποξ και στο τρίτο παιχνίδι οι Κροάτες ήταν στο 0-0 με την Ισπανία και έμεναν έξω. Ο Μπίλιτς ζήτησε να βγουν μπροστά και ο Ινιέστα στην κόντρα έκανε το 1-0. Οι Κροάτες γύρισαν σπίτι, τη στιγμή που οι δύο ομάδες από τον όμιλο τους πήγαν τελικό. Στο EURO του 2016 μαζί με τους Γερμανούς ήταν οι καλύτερες ομάδες στα γήπεδα της Γαλλίας.

Ήταν εντυπωσιακοί στους ομίλους, έπαιξαν με καραμπόλα στους 16 κόντρα στους Πορτογάλους και την "πάτησαν" με το κατενάτσιο του Σάντος. Δεν ήταν προετοιμασμένοι για τέτοιο παιχνίδι, ήταν πάντως ανώτεροι και αποκλείστηκαν με την μοναδική φάση που δημιούργησαν οι Πορτογάλοι. Ήταν πολύ πρόωρο με βάση όσα είχαν δείξει να φύγουν τόσο γρήγορα.

ΤΡΙΑΔΑ ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ

Στην πραγματικότητα αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο ήταν τελευταία ευκαιρία για μία εξαιρετική γενιά να κάνει κάτι πολύ μεγάλο, ανάλογο με αυτά που πετυχαίνουν στους συλλόγους τους. Ο Μόντριτς 32, ο Ράκιτιτς 30, Μάτζουκιτς 32, ο Πέρισιτς 29.

Μόνιμα ένιωθα την ανάγκη όταν αναφέρομαι στην Κροατία, να τονίζω πως με Μόντριτς - Ράκιτιτς - Μπρόζοβιτς τριάδα στα χαφ, όχι μόνο Παγκόσμιο Κύπελλο, αλλά και Τσάμπιονς Λιγκ μπορείς να κατακτήσεις. Μ' αυτόν τον τρόπο ήθελα να αναδείξω πόσο λανθασμένες ήταν οι εκτιμήσεις που την ήθελαν αουτσάιντερ σε παιχνίδια με την Αργεντινή και την Αγγλία. Σημασία δεν έχει, αλλά οι εταιρίες δεν την εκτιμούσαν καλά την Κροατία και συνολικά υπήρχε η αίσθηση πως ήταν αουτσάιντερ απέναντι σε ομάδες όπως η Αργεντινή και η Αγγλία. Έπαιζαν οι Κροάτες με Ράκιτις - Μόντριτς - Μπρόζοβιτς, η Αργεντινή είχε την ίδια ώρα Ματσεράνο - Πέρες - Μπανέγα και οι εταιρίες και ένα μεγάλο μέρος κόσμους θεωρούσαν φαβορί τους Αργεντίνους.

Το ίδιο συνέβη και με τους Άγγλους. Δεν είχαν σχέση οι ποδοσφαιριστές των δύο ομάδων. Για να είμαστε ειλικρινείς και εγώ τους συμπαθώ τους Άγγλους, αλλά πρέπει να υπάρχει ένα όριο. Το όριο αυτής της συμπάθειας έληξε όταν πέρασαν τους Σουηδούς. Δεν είχαν ποιότητα και κλάση για κάτι παραπάνω, έκαναν καλή διοργάνωση, αλλά στον τελικό έπρεπε να πάνε οι μεγάλοι ποδοσφαιριστές. Και αυτούς τους είχε στα χέρια του ο Ντάλιτς.

ΟΦΕΙΛΑΝ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΚΟΥΡΑΣΗ

Ασφαλώς και είχε ν' ανέβει ένα βουνό η Κροατία. Δεν ήταν απλό αυτό που έπρεπε να καταφέρουν όλοι μαζί, είχαν παίξει μέσα σε 10 ημέρες δύο παρατάσεις, πήγαν δύο φορές στα πέναλντι. Αντίθετα οι Άγγλοι κουράστηκαν πολύ λιγότερο με τους Σουηδούς.

Η κούραση έμοιαζε να είναι ο μοναδικός αντίπαλος των Κροατών, αυτήν έπρεπε να καταβάλουν για να φθάσουν στον τελικό. Στο πρώτο ημίχρονο φαινόταν ικανή να τους... κερδίσει. Οι Άγγλοι προηγήθηκαν με εκτέλεση φάουλ του Τρίπιερ, πήραν την ψυχολογία του αγώνα και είχαν πιο γρήγορες αντιδράσεις. Πέτυχαν κάτι σημαντικό στο πρώτο μέρος, να αφήσουν εκτός παιχνιδιού τους Μόντριτς και Ράκιτιτς.

Η Κροατία παίζοντας με 4-3-3 είχε τον Μπρόζοβιτς κοντά στους στόπερ και στην πίεση της μπάλας όταν είχαν την κατοχή οι μεσοαμυντικοί των Άγγλων πήγαιναν οι Ράκιτιτς- Μόντριτς. Εκεί η επιλογή ήταν μεγάλη μπαλιά, την οποία δεν διαχειριζόταν σωστά η άμυνα της Κροατίας. Έφυγε ένα ημίχρονο με τον Μόντριτς των 140 επαφών στα 120 λεπτά με τους Ρώσους να έχει μόλις 18. Είναι χαρακτηριστικό του πόσο άλλαξε το παιχνίδι το γεγονός πως ο Μόντριτς τελείωσε με 85 και ο Ράκτιτις, που είχε στο ημίχρονο 28, τελείωσε με 98 απλές επαφές μπάλας.

ΛΙΓΟΙ ΟΙ ΑΓΓΛΟΙ

Στο δεύτερο ημίχρονο οι Κροάτες εκμεταλλεύτηκαν πως δεν κρατούσαν την μπάλα οι Άγγλοι, μέχρι να ισοφαρίσουν όμως δεν μπορούσαν να κάνουν το γνωστό παιχνίδι τους: η μπάλα δεν πήγαινε στον άξονα, οι Μόντριτς- Ράκιτιτς, έδειχναν κουρασμένοι και δεν είχαν την συνηθισμένη συμμετοχή. Όμως οι Άγγλοι ήταν λίγοι για το επίπεδο και τα "θέλω" του παιχνιδιού, δεν μπορούσαν αν κρατήσουν την κατοχή και έμειναν σε αδικαιολόγητα χαμηλά μέτρα. Το γκολ που πέτυχαν οι Κροάτες ήταν από την φάση που προσπαθούσαν συνέχεια να βγάλουν.

Η μπάλα δεν πήγαινε καθόλου στο άξονα, όμως η ανικανότητα των Άγγλων να ελέγξουν την κατοχή τούς κρατούσε πίσω και οι Κροάτες πήγαιναν σε παιχνίδι από το πλάι και σέντρες. Ο Ντάλιτς άλλαζε συνέχεια πλευρές τον Ρέμπιτς, έφερνε τον Πέρισιτς δεύτερο επιθετικό και επεδίωκε με σέντρες, των Ρέμπιτς - Βρσάλκο να βρει μία καλή στιγμή. Η πρώτη επιτυχημένη σέντρα, ήρθε από τα πόδια του Βρσλάκο και ο Πέρισιτς πέτυχε ένα εντυπωσιακό γκολ, βγαίνοντας μπροστά από τον Γουόκερ, σηκώνοντας το πόδι του, πάνω από το κεφάλι του αντιπάλου.

ΔΙΑΦΟΡΑ ΚΛΑΣΗΣ

Από εκεί και πέρα είδαμε άλλο παιχνίδι. Το τέρμα του Πέρισιτς έδωσε φτερά και αυτοπεποίθηση στους Κροάτες και γέμισε φόβο και ανασφάλεια τους Άγγλους. Από το 68' οι Κροάτες έβγαλαν την ποιότητα τους στο γήπεδο, έφτιαξαν εκπληκτικές φάσεις, πίεσαν ψηλά και οδήγησαν τους Άγγλους σε πολλά λάθη.

Είχαν έναν εντυπωσιακό Πέρισιτς, για τον οποίο ενδεχομένως έπαιξε ρόλο πως είχε βγει στο 61' με τους Ρώσους και ήταν πιο ξεκούραστος από τους υπόλοιπους. Η διαφορά ωστόσο ήταν πως από το 1-1 του 68' και μετά μπήκαν στο παιχνίδι οι Ράκιτιτς - Μόντιριτς. Η μπάλα περνούσε απ' όλα τα πόδια, οι Κροάτες δημιούργησαν συνθήκες για να γυρίσουν το παιχνίδι στο 90ολεπτο, αλλά όπως με την Ρωσία τούς σταμάτησε ξανά το εσωτερικό δοκάρι.

Ο ημιτελικός όμως είχε αποκτήσει αφεντικό και ήταν θέμα χρόνου να καταφέρουν να ρίξουν οι Κροάτες τους Άγγλους στο καναβάτσο. Έφτιαξαν ωραίες φάσεις, απείλησαν με πολλούς τρόπους και το νικητήριο τέρμα ήρθε τη δεύτερη φορά που στην παράταση με εκπληκτική πάσα ο Πέρισιτς νίκησε την άμυνα της Αγγλίας και έφερε τον Μάντζουκιτς φάτσα με τον Πίκφορντ.

Ο κόσμος αυτήν τη διοργάνωση την έχει ευχαριστηθεί και νομίζω πως έχει παίξει θετικό ρόλο πως είναι διαφορετικοί οι μεγάλοι σταρ. Δεν ζούμε ακόμα ένα τουρνουά του Ρονάλντο και του Μέσι, έχουν βγει μπροστά και ξεχωρίζουν οι Εμπαμπέ - Μόντριτς και πιστεύω πως ήρθε η ώρα η "Χρυσή Μπάλα" φέτος να πάει κάπου αλλού.