Αθανασιάδης ή Μήτρογλου

Πολλοί είναι εκείνοι που συνεχίζουν την κουβέντα για το ποιος από τους δύο αξίζει να παίζει βασικός στην Εθνική Ελλάδας. Το Contra.gr παίρνει θέση στο δίλημμα και έντεκα συντάκτες του διαλέγουν: Αθανασιάδη ή Μήτρογλου. Μπείτε, δείτε τα αποτελέσματα, καταθέστε την άποψή σας και ψηφίστε κι εσείς!

Αθανασιάδης ή Μήτρογλου

Αθανασιάδη ο Στέλιος Γρηγοριάδης

Οταν έναν παίκτη, που ήδη έχει δείξει ότι έχει ικανότητες, τον δανείζει η ομάδα του σε άλλη, τάχα για να «δέσει», να «ψηθεί» και να «ωριμάσει», γελάω. Οταν ο Ολυμπιακός έστελνε τον Μήτρογλου πότε στον Πανιώνιο και πότε στον Ατρόμητο, απορούσα. Κι όταν ο Σάντος «ξεφορτωνόταν» τον Αθανασιάδη στέλνοντάς τον στον Πανσερραικό, εξοργιζόμουν...

Και οι δύο είναι μεγάλοι παίκτες, τουλάχιστον για τα ελληνικά δεδομένα. Και οι δύο άντεξαν στις «κακουχίες» και απέδειξαν ότι διαθέτουν ισχυρή προσωπικότητα. Δεν κάμφθηκαν ποτέ από τη λανθασμένη αξιολόγησή τους, δεν απογοητεύτηκαν και όχι μόνο «επιβίωσαν», αλλά, τελικά, έγιναν τα πρώτα βιολιά στον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ, φτάνοντας στο σημείο να ερίζουν σήμερα για το ποιος από τους δύο είναι ο καλύτερος Ελληνας φορ. Αν οι προπονητές του Ολυμπιακού αφιέρωναν χρόνο για να «δουλέψουν» οι ίδιοι τον Μήτρογλου και αν ο Σάντος έδειχνε στον Κλάους το μισό από το ενδιαφέρον που έδειξε στον Βιειρίνια, αυτή τη στιγμή και οι δύο θα ήταν ακόμη πιο ποιοτικοί και θα είχαν προσφέρει ακόμη περισσότερα, όχι μόνο στις ομάδες τους, αλλά και στην Εθνική. Ωστόσο, πιστεύω ότι πρόκεται για παίκτες με διαφορετικά ποιοτικά χαρακτηριστικά. Εάν ήμουν προπονητής, δηλαδή, δεν θα επέλεγα ποτέ τον έναν από τους δύο ανάλογα με το ποιος βρίσκεται στην καλύτερη φόρμα, αλλά ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες του αντιπάλου και τις συνθήκες κάθε αγώνα. Σε άλλο ματς θα μου ταίριαζε ο Μήτρογλου, σε άλλο ο Αθανασιάδης. Πιθανότατα, σε κάποια ματς θα με βόλευε να χρησιμοποιήσω και τους δύο ταυτόχρονα κι ας φαίνεται αυτό «τραβηγμένο». Για μένα, χωράνε ενίοτε στην ίδια ενδεκάδα δύο… top guns, από τη στιγμή που, εκτός από το να μπορούν να στέλνουν την μπάλα στα δίχτυα, προσφέρουν και οι δύο κι άλλα, διαφορετικά μεταξύ τους, πράγματα.

Αθανασιάδης ή Μήτρογλου

Ο Μήτρογλου γεμίζει τον χώρο στον οποίο κινείται με την πληθωρική παρουσία του. Πατάει γερά, υποδέχεται καλά, σουτάρει από παντού και κινείται το ίδιο έξυπνα με ή χωρίς την μπάλα, ενώ μπορεί να λειτουργήσει και εκτός περιοχής από τα πλάγια, τροφοδοτώντας σωστά, ή ανοίγοντας διαδρόμους για τους συμπαίκτες του. Ο Αθανασιάδης έχει το μοναδικό χάρισμα στο σκοράρισμα με τη μία επαφή. Είνα πάντα «εκεί». «Μυρίζεται» το γκολ, «διαβάζει» τη φάση και οι πιθανότητες να σκοράρει αυξάνονται με... γεωμετρική πρόοδο, όταν οι συμπαίκτες του καταφέρνουν να τον «βρίσκουν» συχνά. Εκτός αυτού, κινείται πλέον με μεγάλη άνεση και εκτός περιοχής, στον άξονα, καθώς ξέρει να κρατάει μπάλα και να μοιράζει, αλλά και να την κλέβει από τον αντίπαλο, χάρη στο αμυντικό ένστικτο που του «έμεινε» από τότε που, πιτσιρικάς, αγωνιζόταν λίμπερο.

Σε κάθε περίπτωση, ο φορ, ανεξάρτητα με τις δικές του κινήσεις, υπάρχει μόνο όταν μπορούν οι υπόλοιποι να τον τροφοδοτούν σωστά και συχνά. Ακριβώς σ’ αυτό το σημείο, υπάρχει μια τεράστια διαφορά ανάμεσα σε Μήτρογλου και Αθανασιάδη. Τα τρία τελευταία χρόνια, στον πολύ ανώτερο ποιοτικά από τον ΠΑΟΚ, Ολυμπιακό, ο Μήτρογλου έγινε αποδέκτης της μπάλας σε επιθετικές ενέργειες της ομάδας του πολύ περισσότερες φορές από όσες ο Αθανασιάδης, ο οποίος, πολύ συχνά, έμοιαζε... σαν την καλαμιά στον κάμπο. Το παλικάρι είχε μία εύστοχη στις τρεις τελικές (συναρπαστική επίδοση) αλλά, βέβαια, οι τελικές του ήταν σαφώς λιγότερες από του Μήτρογλου. Είναι προφανές: Αλλο είναι να αγωνίζεσαι στον μόνιμο και αναμφισβήτητο πρωταθλητή Ολυμπιακό, που κάνει και πολύ καλή πορεία στο Τσάμπιονς Λιγκ και άλλο στον δευτεραθλητή (με μεγάλη βαθμολογική διαφορά) ΠΑΟΚ, που καταφέρνει απλώς να φτάσει στους 32 του Γιουρόπα Λιγκ. Συνεπώς, για να το πω πολύ απλά, δεν ξέρω ποια εικόνα θα είχαμε σήμερα για τους δύο παίκτες και ποιος θα ήταν ο απολογισμός τους σε γκολ, εάν ο Αθανασιάδης έπαιζε στον Ολυμπιακό και ο Μήτρογλου στον ΠΑΟΚ...

Εν ολίγοις: Θα καταθέσω προτίμηση μόνο και μόνο επειδή η «κόντρα» πρέπει να βγάλει σώνει και καλά νικητή. Ετσι, λοιπόν, για τον λόγο που εξήγησα, αλλά και με βάση την κατάσταση στην οποία βρίσκονται ΣΗΜΕΡΑ οι δύο παίκτες, είναι εύλογη και αυτονότη η επιλογή μου. Η περσινή χρονιά πήγε χαμένη για τον Μήτρογλου και τον έριξε πίσω. Ο Κλάους ήταν και παραμένει σε φουλ φόρμα. Και μόνο το γεγονός ότι συγκρίνεται ευθέως με τον άσο του Ολυμπιακού και έχει προκύψει τόσο μεγάλη συζήτηση για το ποιος πρέπει να αγωνίζεται στην Εθνική, με υποχρεώνει να δηλώσω... ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ

Μήτρογλου ο Θέμης Καίσαρης

Και τους δύο τους αγάπησα με την πρώτη ματιά. Τον Κλάους τον είδα πρώτη φορά στο ντεμπούτο του στη βασική ενδεκάδα του ΠΑΟΚ στο τέλος της σεζόν 2007-08. Ο Σάντος τον έβαλε βασικό στο Αλκαζάρ (για να τον εκθέσει, αλλά αυτή είναι άλλη κουβέντα) και ο Κλάους πέτυχε δύο γκολ στο πρώτο ημίχρονο, το ένα καλύτερο απ'το άλλο. Ο “έρωτας” με τον Μήτρογλου ήρθε μερικούς μήνες αργότερα, στο Ευρωπαϊκό των Νέων όταν με τρία γκολ είχε οδηγήσει την Εθνική του Νιόμπλια στον τελικό.

Και οι δύο πέρασαν πολλά και αποδεικνύουν πως έτσι πρέπει να γίνεται. Ο Κλάους πέρασε το 2008-09 στον πάγκο και μετά στα γήπεδα της Β' Εθνικής. Ο Μήτρογλου πρώτα έγινε ήρωας με το γκολ απέναντι στη Λάρισα, μετά μοιραίος με το χαμένο πέναλτι στην Κύπρο και τελικώς πήγε κι αυτός δανεικός για να αποδείξει. Οι δυσκολίες δεν έκαναν κακό σε κανέναν τους, το αντίθετο μάλιστα.

Ο Μήτρογλου στα 26 και ο Κλάους στα 25 έχουν γίνει (πάνω-κάτω) αυτό που φαινόταν από τότε πως μπορούν να γίνουν. Ο Αθανασιάδης ο παίκτης που όταν είναι σε καλή κατάσταση μπορεί να κάνει γκολ κάθε επαφή, ο Μήτρογλου ο παίκτης που μπορεί να φτιάξει μια φάση για τον εαυτό του και να την τελειώσει με γκολ.

Αθανασιάδης ή Μήτρογλου
INTIME SPORTS

Αυτή είναι κι η μεγάλη τους διαφορά. Και οι δύο έχουν το ένστικτο του φορ, ξέρουν που πρέπει να βρεθούν και πως να εκτελέσουν στις φάσεις που θέλουν μία, άντε δύο επαφές. Ο Μήτρογλου, όμως, μπορεί να φτιάξει προσωπική φάση απ'το πουθενά, ενώ έχει κι αυτό που αναλύσαμε πριν τέσσερα χρόνια: την ικανότητα να κινηθεί με την ίδια ευκολία και προς τις δύο πλευρές, να εκτελέσει και να ντριμπλάρει με το δεξί λες και είναι το καλό του πόδι.

Ο Κλάους περνάει κάποια διαστήματα, όπως πχ πέρσι μέχρι το Γενάρη, με συμπεριφορά ποδοσφαιριστή που τα περιμένει όλα απ'τους άλλους και αρκείται στις εκτελέσεις της μιας επαφής. Με χαρά τον βλέπω φέτος να συμμετέχει όσο μπορεί περισσότερο στην ανάπτυξη, στην πίεση, παντου. Το έκανε και παλαιότερα, αλλά η αλήθεια είναι πως δεν το έχει διατηρήσει στο παιχνίδι του όσο θα έπρεπε, ώστε να το βάλουμε στα χαρακτηριστικά του.

Ο πιο ολοκληρωμένος Μήτρογλου παίρνει την ψήφο μου, ο Κλάους κρατάει την απαίτηση για να βελτιωθεί ακόμα περισσότερο, για να γίνει κάτι περισσότερο από one touch killer.

Μήτρογλου ο Σταύρος Γεωργακόπουλος

Σε τέτοιους είδους διλήμματα δεν μετράει μόνο το υποκειμενικό, αλλά και το αντικειμενικό. Υπό αυτό το πρίσμα, λοιπόν, μπορεί κανείς εύκολα να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο Κώστας Μήτρογλου είναι ένας χαρισματικός στράικερ, σε σύγκριση με τον Κλάους Αθανασιάδη, ο οποίος είναι ένας πολύ καλός σέντερ φορ και μέχρις εκεί.

Θυμάσαι μια κουβέντα του Γρηγόρη Γεωργάτου με αφορμή μία από τις πρώτες εμφανίσεις του «πιστολέρο» με την ερυθρόλευκη φανέλα. Ο «Γκέο» που δεν λέει εύκολα καλή κουβέντα, ιδιαίτερα αν ερωτηθεί για ποδοσφαιριστή, ο οποίος δεν διαθέτει ξεχωριστή ποιότητα, μου είχε πει χαρακτηριστικά: «Ο Κώστας πέρα από μεγάλος σκόρερ διαθέτει τέτοια τεχνική κατάρτιση που θα ζήλευε ακόμη κι ο Κοβάσεβιτς»!

Kι επειδή κάποιος μπορεί να αμφισβητήσει το αν όντως ειπώθηκε η συγκεκριμένη φράση, απλά να προσθέσω ότι πρόκειται για δημοσιευμένη δήλωση στην εφημερίδα που εργαζόμουν και όχι «καφενειακή» συζήτηση.

Διαλέγω Μήτρογλου, όχι επειδή δεν μου αρέσει ο Αθανασιάδης. Κάθε άλλο. Ο άσος του ΠΑΟΚ είναι προικισμένος γκολτζής και αξίζουν πολλά μπράβο και στον ίδιο και την ομάδα του, της οποίας αποτελεί προϊόν των Ακαδημιών.

O «Μητρογκόλ», όμως, είναι άλλη «πάστα» όπως και να το κάνουμε. Με ένα αριστερό πόδι που μπορεί να ντριμπλάρει και να εκτελέσει με άνεση και στιλ, αλλά και με έναν πλουραλισμό που σπάνια βρίσκει κανείς, αφού μπορεί να εκτελέσει το ίδιο άνετα και με το δεξί, αλλά και με το κεφάλι.

Eπίσης, διαθέτει τέτοια τεχνική και οξυδέρκεια που μπορεί να πασάρει ιδανικά βγάζοντας off όλη την αμυντική προσαρμογή των αντιπάλων με χαρακτηριστικό παράδειγμα την πάσα στον Τσόρι Ντομίνγκες στο περσινό εκτός έδρας παιχνίδι με την Μπενφίκα στο «Ντα Λουζ». Αν θέλετε κι ένα πιο πρόσφατο παράδειγμα η κίνησή του να αφήσει τη μπάλα κάτω από τα πόδια στην πάσα του Αργεντινού συμπαίκτη του στον αγώνα με την Ατλέτικο, έβγαλε… μάτι τον Αφελάι με την αντίπαλη εστία και 2-0.

Στη συζήτησή μας, παίζει και δεν… παίζει ρόλο η ηλικία των δύο παικτών. Αν ήταν ο ένας 35 και ο άλλος 25, ίσως να λέγαμε και να γράφαμε άλλα. Από τη στιγμή, όμως, που είναι περίπου συνομήλικοι (σ.σ. γεννημένοι το 1988), με τον Μήτρογλου μόλις 9 μήνες μεγαλύτερο, στο δικό μου μυαλό ο «πιστολέρο» έχει ξεκάθαρο προβάδισμα κι αυτό δεν έχει καμία σχέση με τη φανέλα που φορά. Το κριτήριο είναι καθαρά ποδοσφαιρικό κι όποιος θέλει το πιστεύει…

Μήτρογλου ο Κώστας Κεφαλογιάννης

Το έχω γράψει σε κάμποσα σχόλια μου όσο πιο ξεκάθαρα γίνεται: Ο Μήτρογλου είναι καλύτερος παίκτης από τον Κλάους. Περισσότερο ολοκληρωμένος, με κίνηση μέσα κι έξω από την περιοχή, καλή τεχνική και ικανότητα να δημιουργήσει φάσεις μόνος του.

Ο καλός Μήτρογλου όλα αυτά, όχι η σκιά που πήγε στην Αγγλία και εν συνεχεία στο Μουντιάλ. Ο Αθανασιάδης απ’ την άλλη, υπερέχει στην εκτέλεση σε πρώτο χρόνο (για την ακρίβεια είναι ο καλύτερος σκόρερ μιας επαφής που έχει βγάλει το ελληνικό ποδόσφαιρο εδώ και χρόνια), υπερέχει ως κεφαλοσφαιριστής, νομίζω υπερέχει και στις τοποθετήσεις μέσα στην περιοχή. Επίσης, ο Κλάους πιέζει σαν σκυλί τα αντίπαλα στόπερ και παρότι πέρασε ένα διάστημα στασιμότητας, εσχάτως παρουσιάζεται αισθητά βελτιωμένος. Ειδικά εκτός περιοχής δεν είναι πια τόσο μονοδιάστατος και ...ατσούμπαλος όσο ήταν.

Προς το παρόν εντούτοις παραμένει ένας γεννημένος σκόρερ μεν , που χρειάζεται την ομάδα του να δουλέψει για εκείνον προκειμένου να σκοράρει δε. Ο Μήτρογλου μπορεί να το κάνει και δίχως βοήθεια. Πάντως αν συνεχίσει έτσι ο Αθανασιάδης, τότε η σωστή ερώτηση δεν θα είναι ποιος πρέπει να παίζει βασικός στην Εθνική αλλά πώς θα γίνει να παίξουν και οι δυο...

Μήτρογλου ο Κώστας Μπράτσος

Δεν είναι εύκολο το δίλημμα. Από τη μία υπάρχει ένας ποδοσφαιριστής που έχει αγωνιστεί στον Πανσερραϊκό (2009-2010) και μάλιστα έχει πανηγυρίσει άνοδο μαζί του στη Super League, έχει χριστεί σκόρερ σε μία από τις μεγαλύτερες νίκες στην ιστορία της ομάδας, το 3-1 του κυπέλλου κόντρα στον Ολυμπιακό, κι έχει βάλει και ένα από τα καλύτερα γκολ που έχω δει στην Ελλάδα ("bergkampesque" που λέμε και στο Άνω Μητρούσι).

Από την άλλη, υπάρχει ο Κώστας Μήτρογλου, ένας Έλληνας ποδοσφαιριστής που σουτάρει. Και όταν λέω σουτάρει, εννοώ ότι επιχειρεί σουτ έξω από τη μεγάλη περιοχή και η κατάληξη της μπάλας δεν είναι αυτή που έχουν 99 στα 100 σουτ του Στίβεν Τζέραρντ, ήτοι σειρά Ζ κάθισμα 24 (το ένα που μπήκε, ξέρουμε όλοι ποιο είναι, όλες τις άλλες προσπάθειες που κάνει σε κάθε παιχνίδι για κάποιον λόγο τις ξεχνάμε...). Είναι Έλληνας ποδοσφαιριστής που σουτάρει και η μπάλα πηγαίνει εκεί που θέλει να πάει. Σημαδεύει κάτω δεξιά; Μπορεί να την στείλει κάτω δεξιά. Σημαδεύει πάνω αριστερά; Μπορεί να την στείλει πάνω αριστερά. Με δύναμη ή χωρίς, με φάλτσα ή μονοκόμματα, μπορεί να σουτάρει όπως ο ίδιος το έχει στο μυαλό του, κάτι που σχεδόν κανείς Έλληνας ποδοσφαιριστής δεν μπορεί να πράξει.

Δεν ξέρω πώς γίνεται να παράγουμε ποδοσφαιριστές που να μην ξέρουν/μπορούν να σουτάρουν, αλλά ο Μήτρογλου δεν ανήκει στον κανόνα και μάλιστα είναι το ίδιο ικανός και με τα δύο πόδια. Δεν γίνεται, λοιπόν, να απαρνηθώ έναν τέτοιο παίκτη, ακόμα κι αν δεν έχει φορέσει την ένδοξη φανέλα με το "λιοντάρι", χωρίς να μειώνω ούτε τις υπόλοιπες ικανότητες του ίδιου ούτε φυσικά εκείνες τις φυσικές του σκοραρίσματος που διαθέτει ο Στέφανος Αθανασιάδης.

Aθανασιάδη ο Άκης Γεωργίου

Μόνο τα 67 γκολ του Μήτρογλου στο πρωτάθλημα και τα κατορθώματά του στην Ευρώπη (13 γκολ σε 37 ματς) και στο Τσάμπιονς Λιγκ, είναι αρκετά για να τον βάλουν ένα ράφι παραπάνω στην κατηγορία σύγχρονος επιθετικός στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Βέβαια, ο Ολυμπιακός του έδωσε αυτή την ευκαιρία λόγω της συνεχόμενης συμμετοχής του στο Τσάμπιονς Λιγκ, η οποία για έναν ποδοσφαιριστή με …άγνοια κινδύνου όπως ο Μήτρογλου, γίνεται δεκτή ως πρόκληση και όχι ως αιτία για …ψάρωμα.

Αθανασιάδης ή Μήτρογλου

Από την άλλη ο Αθανασιάδης είναι ένα καθαρόαιμο φορ περιοχής με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Δεν θα γυρίσει πίσω να πάρει τη μπάλα, δε θα βοηθήσει στην ανάπτυξη του ΠΑΟΚ, δεν φημίζεται για την ικανότητά του στο ένας εναντίον ενός. Θα περιμένει στο κουτί του για να τη σπρώξει μέσα. Αλλά θα είναι πάντα εκεί που πρέπει, τη στιγμή που πρέπει.

Δεδομένου του αβαντάζ ότι μπορεί να σπάσει καλύτερα τη μπάλα σε συμπαίκτη του σε σχέση με τον Μήτρογλου, του συναισθηματικού υπόβαθρου που έχει η παρουσία του στην ίδια ομάδα από 8 χρονών αλλά και για το γεγονός ότι υπάρχει μία συμπάθεια σε αυτό το παρεμφερές μοντέλο επιθετικού (Δημητριάδης, Μπλάνκο και ...Ιντζάκι), στην κόντρα των δύο, στηρίζουμε Κλάους.

Αθανασιάδη ο Γιάννης Ντάλλας

Είναι ένα ερώτημα που η απάντηση του εξαρτάται αποκλειστικά από τη φόρμα. Όταν μιλάμε για επιθετικούς, το ζητούμενο είναι το γκολ. Και αυτή την ώρα το γκολ το έχει Κλάους. Σκοράρει με κάθε τρόπο, άνετα, χωρίς να πιέζεται. Έχει ρέντα.

Την ίδια στιγμή, ο Μήτρογλου προσπαθεί να επιστρέψει από τον αγγλικό εφιάλτη, αισθάνεται αγχωμένος και ως εκ τούτου φτάνει ακόμη και σε τσακωμούς για ένα πέναλτι, προκειμένου να σκοράρει και να "ξεμπουκώσει", όπως ο ίδιος απολογήθηκε σε προπονητή και συμπαίκτες.

Ο Κλάους σαφώς πιο ξεκούραστος και με το αίσθημα του αδικημένου για την απουσία του από τη Βραζιλία, παρουσιάζεται ορεξάτος, πεισμωμένος και με καλή διάθεση μετά το νέο του συμβόλαιο.

Ας πούμε, λοιπόν, ότι είσαι προπονητής της Εθνικής και έχεις να επιλέξεις τούτη την ώρα μεταξύ των δύο. Η απάντηση είναι Αθανασιάδης. Από αυτόν μπορείς να πάρεις το μέγιστο, αυτός θα σε βοηθήσει με το άστρο που έχει. Ο Κλάους είναι σε κατάσταση που ήταν ο Μήτρογλου πριν φύγει για τη Φούλαμ... Σκοράρει και με τη... γάμπα!

Μήτρογλου ο Νίκος Γιαννόπουλος

Αν ο Κλάους Αθανασιάδης ήταν ζωγράφος θα ειδικευόταν μόνο σ' ένα στιλ δουλειάς, ας πούμε στα πορτρέτα. Οχι γιατί του λείπει το ταλέντο αλλά γιατί αυτό ακριβώς το ταλέντο του έχει μία και μοναδική διάσταση που δεν επιτρέπει την ασχολία με άλλες τεχνοτροπίες. Ποδοσφαιρικά μιλώντας, ο Αθανασιάδης υπάρχει μόνο μέσα στο κουτί, ζει μ' αυτό, πεθαίνει σ΄ αυτό. Διαθέτει εξαιρετικά τελειώματα αλλά δεν μπορεί να βοηθήσει στο κράτημα της μπάλας ούτε στην πάσα.

Αθανασιάδης ή Μήτρογλου
INTIME SPORTS

Ο Κώστας Μήτρογλου, αντίθετα, σαν ζωγράφος θα έκανε μεγάλη καριέρα σ' όλα τα στιλ διότι το ταλέντο του χαρακτηρίζεται από τεράστια ποικιλία. Εγινε ποδοσφαιριστής και προσφέρει στους εκάστοτε προπονητές του γκολ (πολλά γκολ), δημιουργία, κράτημα της μπάλας, προσωπικές φάσεις και εντελώς προσωπικές ποδοσφαιριστές στιγμές. Που και που και αρκετά νεύρα αλλά αυτό το στοιχείο είναι μέρος της ιδιοσυγκρασίας του καλλιτέχνη, αναγκαίο κακό. Συμπερασματικά; Μάλλον δεν γεννάται καν θέμα σύγκρισης.

Μήτρογλου ο Γιάννης Ζωιτός

Τη δεδομένη στιγμή η σύγκριση αδικεί κατάφωρα τον Στέφανο Αθανασιάδη. Όχι γιατί σε αγωνιστικά χαρακτηριστικά (ταχύτητα, κίνηση, εκτέλεση, σουτ, κεφαλιά), παικτικά στη γλώσσα της μπάλας, υστερεί εμφανώς του Κώστα Μήτρογλου. Αλλά διότι ενώ ηλικιακά τους χωρίζουν μόνο δέκα μήνες (Μάρτιος-Δεκέμβριος του 1986) ο Καβαλιώτης φορ της Φούλαμ έχει διανύσει πολλά περισσότερα χιλιόμετρα στον ποδοσφαιρικό στίβο. Από το 2007 που, ως βασικό στέλεχος της Εθνικής Νέων, τα ελληνικά του ήταν χειρότερα και από του Ντούσαν Μπάγεβιτς και του Γιάτσεκ Γκμοχ μέχρι τώρα που επέστρεψε δανεικός στον Ολυμπιακό έχει ομολογουμένως πετύχει πολλά περισσότερα από τον... αντίπαλό του.

Στο διάστημα που μεσολάβησε τσαλακώθηκε αλλά στάθηκε στα πόδια του, έγινε 11άτος φορ στους "ερυθρόλευκους", άφησε το σημάδι του στην πρόκριση της Εθνικής Ανδρών πια στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου και το όνομά του φιγουράρει στην κορυφή της λίστας με τις ακριβότερες μεταγραφές Ελλήνων ποδοσφαιριστών στο εξωτερικό. Ο Στέφανος Αθανασιάδης μόλις προ εβδομάδων υπέγραψε το πρώτο "καλό" συμβόλαιο της καριέρας του, ισάξιο των προσδοκιών που έχουν δημιουργηθεί χάρη στο ταλέντο του, τώρα αρχίζει να γίνεται αποδεκτός ως ένας ολοκληρωμένος φορ, ο οποίος έχει σαφέστατα λαμπρό παρόν και μέλλον, αλλά στην παρούσα φάση δεν κοστίζει 15 εκατ. ευρώ!

Μήτρογλου ο Γιάννης Μπαϊρακτάρης

Δύο παίκτες που παίζουν την ίδια θέση, αλλά είναι τόσο διαφορετικοί χαρακτήρες. Ο ένας (Αθανασιάδης) κάνει τα πάντα για την ομάδα, είναι αρχηγός και ηγέτης, ο άλλος (Μήτρογλου) είναι γεννημένος σκόρερ, θα κοιτάξει περισσότερο να σκοράρει ο ίδιος παρά να μοιράσει ασίστ, αλλά θα το κάνει με απόλυτη επιτυχία. Ωστόσο μιλάμε για τη θέση του φορ, οπότε το ζήτημα είναι το γκολ.

Ο "καλός Κώστας Μήτρογλου" είναι ότι καλύτερο έχει να επιδείξει η Ελλάδα σε επιθετικό τα τελευταία χρόνια από άποψη σκοραρίσματος. Κατάφερε να κάνει ολόκληρη την Ευρώπη να ασχολείται μαζί του πέρυσι με τα τέρματά του τόσο στη Super League, όσο και στο Champions League, πριν αποφασίσει η Φούλαμ να δώσει το ποσό ρεκόρ των 15.200.000 ευρώ για να τον αποκτήσει από τον Ολυμπιακό.

Ο Αθανασιάδης ακόμα δεν έχει τις παραστάσεις και τις εμπειρίες του Μήτρογλου, ώστε να μπορέσουν να συγκριθούν επί ίσοις όροις, αλλά ο παίκτης του ΠΑΟΚ μας δείχνει πως βελτιώνεται χρόνο με το χρόνο. Αν συνεχίσει στο ρυθμό αυτό, τότε μποτεί να λέμε άλλα στο μέλλον. Αλλά αυτά είναι θεωρίες. Προς το παρόν, ο Μήτρογλου κερδίζει στα σημεία.

Μήτρογλου ο Μάνος Ανδρουλάκης

Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να γίνει η σχετική Κόντρα και στο τέλος της σεζόν, καθώς ο Στέφανος Αθανασιάδης έχει μπει φορτσάτος με έξι γκολ σε πέντε συμμετοχές, ενώ πίσω του αγωνίζονται αρκετά δημιουργικοί παίκτες όπως ο Μακ, ο Περέιρα ή ο Ρατς με τα στημένα και τις προωθήσεις του, που αναμένεται να τον τροφοδοτήσουν ουκ ολίγες φορές. Προς το παρόν, όμως, ψηφίζω Κώστα Μήτρογλου.

Είναι τόσο νωπά τα κατορθώματα του πρώτου μισού της περυσινής σεζόν (εκπληκτικές εμφανίσεις σε Champions League, πρωτάθλημα και, βέβαια, μπαράζ Παγκοσμίου Κυπέλλου με αντίπαλο την Ρουμανία), που προσωπικά θεωρώ ότι δεν μπορεί να γίνει σύγκριση του "Μητρογκόλ" με κανέναν άλλον Έλληνα επιθετικό στην παρούσα φάση. Το, πρόσφατο, εξάμηνο που ίδρωνε μόνο στα γυμναστήρια της Φούλαμ κι όχι στους αγωνιστικούς χώρους δεν φαίνεται να τον έχει επηρεάσει, ωστόσο αυτό είναι απλά μια πρώτη εκτίμηση. Οι φίλοι του Ολυμπιακού έχουν κάθε λόγο να αισιοδοξούν, αν κρίνουν από το γεγονός ότι στο ματς με την Ατλέτικο δεν σκόραρε κατά τύχη, αλλά έβαλε γκολ "Μήτρογλου".

Ένα άλλο, ενδιαφέρον, στοιχείο που γέρνει την πλάστιγγα υπέρ του άσου της Φούλαμ, ο οποίος επέστρεψε ως δανεικός στο λιμάνι, είναι ότι την περυσινή σεζόν έβαλε 17 γκολ με τους "ερυθρόλευκους". Όσα δηλαδή έβαλε κι ο επιθετικός του ΠΑΟΚ. Η μεγάλη διαφορά, όμως, είναι ότι ο πρώτος τα έβαλε σε 19 συμμετοχές κι ο δεύτερος σε 47. Αφενός η απόσταση είναι χαοτική, αφετέρου ο Μήτρογλου δεν τα "έσταξε" μόνο στην παρηκμασμένη Super League (βλ. έλλειψη ανταγωνισμού για τον τίτλο), αλλά και στο Champions League ή στα μπαράζ με την Ρουμανία. Εφέτος είναι μια άλλη ιστορία, όμως, μέχρι τότε... "πιστολέρο".

ΝΙΚΗΤΗΣ: Ο Κώστας Μήτρογλου με 8-3

Ο Κλαούντιο Ρανιέρι βρήκε την απάντησή του στο δίλημμα. Ο "Μητρογκολ" νίκησε τον Κλάους, έστω κι αν όλοι θα ήθελαν να τους δουν και τους δύο βασικούς στην Εθνική.

News 24/7

24MEDIA NETWORK