Σαραβάκος ή Αναστόπουλος

Πιτσιρικάδες τους μιμηθήκαμε. Τώρα μας λείπουν. Δύο μεγάλοι ποδοσφαιριστές, δύο μεγάλοι αντίπαλοι, "εχθροί" ο ένας του άλλου. Δημήτρης Σαραβάκος και Νίκος Αναστόπουλος. Δώδεκα συντάκτες του Contra.gr διάλεξαν. Εσείς ποιον προτιμάτε;

Σαραβάκος ή Αναστόπουλος

Σαραβάκο ο Δημήτρης Κριτής

Σαραβάκος χωρίς ενδοιασμό, αλλά με τη βεβαιότητα ότι αν και μετρ των τετ α τετ ο Αναστόπουλος, στο συγκεκριμένο μάλλον αδικείται. Και εξηγούμαι. Ο Δημήτρης Σαραβάκος ήταν σπεσιαλίστας στις στημένες φάσεις και ένα μεγάλο (όχι βέβαια το μεγαλύτερο) μέρος των τερμάτων του, προερχόταν από ελεύθερα χτυπήματα.

Ο Αναστόπουλος δεν προσέφερε το συγκεκριμένο πλεονέκτημα στην ομάδα του. Ο Σαραβάκος δεν ήταν ο φορ περιοχής, που θα τελειώσει με πιθανούς ή τους πιο απίθανους τρόπους φάσεις, όπως για παράδειγμα ο Αναστόπουλος (τουλάχιστον στον Ολυμπιακό, γιατί στον Πανιώνιο ήταν διαφορετικά τα πράγματα). Ήταν όμως ο παίκτης που έφτιαχνε μόνος του τις φάσεις, δηλαδή δημιουργός και σκόρερ μαζί. Αυτό εκ θέσεως ο Αναστόπουλος το είχε σε μικρότερο βαθμό.

Εντός περιοχής δεν το συζητάμε, ο Αναστόπουλος ήταν σαφώς δεινότερος σκόρερ. Είχε σχεδόν πάντα τις κατάλληλες θέσεις, αλλά και τον τρόπο να σκοράρει. Στα χτυπήματα πέναλτι είχαν την ίδια ικανότητα να τα κερδίσουν και την ίδια ευχέρεια να τα εκτελέσουν. Στο γενικό σύνολο λοιπόν, Σαραβάκος ανερυθρίαστα...

Σαραβάκο ο Νίκος Γιαννόπουλος

Εκ πρώτης όψεως τρομερά δύσκολο το δίλημμα. Μιλάμε για τους δύο κορυφαίους Ελληνες της δεκαετίας του 80. Εκ...δευτέρας όμως, έχουμε να κάνουμε με μία μάλλον εύκολη απάντηση. Στα καλά κρυμμένα μονοπάτια του αρχέγονου ποδοσφαιρικού ενστίκτου ο Δημήτρης Σαραβάκος αγγίζει το άριστα, ή, αν θέλετε, το κατακτά κιόλας.

Διότι πολύ απλά τούτος ο ευλογημένος τόπος ουδέποτε γέννησε άλλον ποδοσφαιριστή που συνδύαζε τόσο αρμονικά την ταχύτητα με την απαράμιλλη, επιπέδου Γιόχαν Κρόιφ, ποδοσφαιρική ευφυία. Για το γράφοντα ο μικρός του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι ο κορυφαίος Ελληνας παίκτης ΟΛΩΝ των εποχών. Ο Αναστόπουλος; Εξαιρετικός, μέγας γκολτζής, άκρως θεαματικός, ο πρώτος Ελληνας που έπαιξε μπάλα στην Ιταλία αλλά όχι Σαραβάκος. Τόσο απλό όσο ακούγεται.

Σαραβάκο ο Σταύρος Καραΐνδρος

Είναι το πρώτο όνομα που μου έρχεται στο μυαλό όταν με ρωτούν για τον πλέον αδικημένο Έλληνα ποδοσφαιριστή: Δημήτρης Σαραβάκος. Γιατί αδικημένος; Διότι απλούστατα έπαιξε σε μία εποχή που οι πόρτες της Ευρώπης δεν είχαν ανοίξει και δύσκολα οι ξένοι επένδυαν σε Έλληνες ποδοσφαιριστές. Σε μία από τις σπάνιες φορές που το έπραξαν, το έκαναν για τον (μέγα γκολτζή) Νίκο Αναστόπουλο.

Ο Σαραβάκος τα είχε όλα σωστά κατανεμημένα. Σκόραρε με κάθε δυνατό τρόπο και μοίραζε ασίστ επίσης με κάθε δυνατό τρόπο. Ήταν ο ποδοσφαιριστής που θα ήθελε να είχε συμπαίκτη ο Αναστόπουλος. Είναι αυτός που θα ήθελε να είχε η Γιουβέντους (και ο Κοσκωτάς). Η αλήθεια είναι πως η σύγκριση είναι ιντριγκαδόρικη γιατί με καθαρά ποδοσφαιρικούς όρους οι συγκεκριμένοι παίζουν σε διαφορετικές θέσεις.

Ωστόσο, Αναστόπουλος χωρίς Σαραβάκο δεν γίνεται. Σαραβάκος χωρίς Αναστόπουλο, γίνεται...

Αναστόπουλο ο Θέμης Καίσαρης

Ο Σαραβάκος ήταν για μένα ο ιδανικός εχθρός. Ο παιχταράς που είχε ο αντίπαλος, αυτός που έμοιαζε γεννημένος για να σκοράρει εναντίον του Ολυμπιακού σε κάθε ντέρμπι και να τον ταπεινώνει. Τον θαύμαζα, όχι μόνο γιατί πάντα εκτιμούσα το εκάστοτε αντίπαλο δέος, αλλά κυρίως γιατί τα κατορθώματά του στην Ευρώπη με έκαναν να τον συγχωρώ για όσα έκανε κόντρα στον Ολυμπιακό. "Χαλάλι σου, ρε παιχταρά".

Όμως, ο Αναστό ήταν ο δικός μου ήρωας. Ο απόλυτος ήρωας, αυτός που δεν έριξε ποτέ από τον θρόνο κανένας Φούνες, Σέστιτς, Ντέταρι, Προτάσοφ, κτλ. Το τι θα κάνει ο Αναστόπουλος με ένοιαζε περισσότερο απ’οτιδήποτε άλλο. Ειδικά όταν επέστρεψε και ο Μπλαχίν τον άφηνε στον πάγκο. Άκουγα τότε παιδί τα ματς στο ραδιόφωνο και ήθελα ο Ολυμπιακός να μην κερδίζει, μόνο και μόνο για να μπει αλλαγή ο Αναστό, για να δώσει αυτός τη λύση. Οι περισσότεροι φέρνουν στο μυαλό τους τα εντυπωσιακά του ψαλίδια και κυρίως αυτό κόντρα στην ΑΕΛ ή στο ξερό της Λαμίας, το μεγάλο σόλο με την Εθνική απέναντι στην Ουγγαρία, τα γκολ στην παράταση με τον Άγιαξ.

Για μένα ο Αναστό θα είναι πάντα το γκολ το 1991 εναντίον του Παναθηναϊκού, όταν στα 33 του πλάσαρε τον Βάντσικ κι έτρεξε να πανηγυρίσει με την σκισμένη φανέλα.

Αναστόπουλο ο Δημήτρης Χριστοφιδέλλης

Μόνιμος μπελάς για την αντίπαλη άμυνα. Σκόραρε με όλους τους τρόπους και ήταν πάντα εκεί τη στιγμή που έπρεπε και το είχε ανάγκη η ομάδα. Ο Νίκος Αναστόπουλος εντός των γραμμών της μεγάλης και μικρής περιοχής ταλαιπωρούσε τους αμυντικούς και έκανε τα πόδια των αντίπαλων γκολκίπερ να τρέμουν.

Από τους μεγαλύτερους γκολτζήδες που ανέδειξε το ελληνικό ποδόσφαιρο, ο Αναστόπουλος είχε τον τρόπο να μετατρέψει τη μισή ευκαιρία σε γκολ. Σκοράροντας πότε με κεφαλιά, πότε με σουτ από κοντινή και μέση απόσταση και πότε με "ψαλιδάκι". Η εκτελεστική του ικανότητα και τα κατορθώματά του με τη φανέλα του Ολυμπιακού την επταετία 1980-87 του άνοιξαν τα φτερά και τον οδήγησαν στο καμπιονάτο, όπου φόρεσε τη φανέλα της Αβελίνο, σε μια εποχή όπου η μεταγραφή Έλληνα ποδοσφαιριστή στην Ιταλία και γενικότερα στα προηγμένα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα έμοιαζε σχεδόν αδύνατη.

Ο "Αναστό" ήταν πιστός στα ραντεβού και στα ντέρμπι των "αιωνίων". Μέσα σε δύο σεζόν μάλιστα (1981-82 και 1982-83) πέτυχε 7 τέρματα (από τα συνολικά 11) κόντρα στον Παναθηναϊκό! Με σημαντικότερα, το γκολ στη νίκη με 2-1 στο μπαράζ που έγινε στο Βόλο το 1982, με τον Ολυμπιακό να κατακτά τον τίτλο του πρωταθλητή, αλλά και το χατ-τρικ στην παράταση στο ματς κυπέλλου (4-0) τον Απρίλιο του 1983. Η σύγκριση βέβαια (ανάμεσα σε αυτούς τους δύο σπουδαίους ποδοσφαιριστές που έβαλαν τη "σφραγίδα" τους στο ελληνικό ποδόσφαιρο) δεν είναι και η καταλληλότερη, καθώς σε άλλη θέση διέπρεψε ο Αναστόπουλος και σε άλλη ο Σαραβάκος. Άλλο στιλ παίκτη ο βετεράνος επιθετικός του Ολυμπιακού και άλλο ο πρώην άσσος του Παναθηναϊκού.

Σαραβάκο ο Μάνος Ανδρουλάκης

Δεν είναι λίγες οι φορές που όταν παρακολουθώ παλιότερα ντέρμπι μεταξύ των δύο "αιωνίων", πιάνω τον εαυτό μου να μην απολαμβάνει το θέαμα, αλλά να μελαγχολεί. Και ο βασικός λόγος είναι ότι, πλέον, δεν βγαίνουν Έλληνες ποδοσφαιριστές σαν τους πρωταγωνιστές της εν λόγω Κόντρας.

Ο Δημήτρης Σαραβάκος ήταν ταχύτατος, ιδιαίτερα δημιουργικός και τεχνίτης, ο Νίκος Αναστόπουλος μοναδικός γκολτζής και ο... Μάνος Ανδρουλάκης έντιμος γιατί παραδέχεται ότι πρόλαβε να δει ελάχιστες παραστάσεις του "μουστάκια". Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο "Μητσάρας" του ελληνικού ποδοσφαίρου παίζει... χωρίς αντίπαλο στο συγκρεκριμένο... δίλημμα. Παρόλα αυτά, όμως, και βάζοντας το χέρι στην καρδιά, πιστεύω ότι ακόμα κι αν ήμουν καμιά δεκαριά χρόνια μεγαλύτερος, πάλι τον Σαραβάκο θα ψήφιζα. Αυτόν που απέκλεισε -σχεδόν- μόνος του τη Γιουβέντους, αυτόν που κάρφωσε -στην κυριολεξία- την μπάλα στα δίχτυα της Γκέτεμποργκ, αυτόν... αυτόν... Αυτόν τον μέγα "μικρό".

Σαραβάκο ο Παντελής Βλαχόπουλος

Ισονομία, ισορροπία, στα ίσα, μαζί, σπουδαίοι, διαφορετικοί, ηγέτες, παρεξηγημένοι, ιδιόρρυθμοι. Ο ένας (Σαραβάκος) είναι ο καλύτερος Έλληνας ποδοσφαιριστής που έχω δει στη ζωή μου και ο άλλος είναι μία κατηγορία μόνος του: Αναστόπουλος. Τα χαρακτηριστικά τους γνωστά. Όμως και οι δύο είχαν (έχουν) το κοινό στοιχείο, το οποίο τους έκανε να ξεχωρίζουν. Ενσαρκώνουν το παιδί της αλάνας. Τον πιτσιρικά που μεγαλώνει και θέλει να μοιάσει στον Δημήτρη Σαραβάκο και στον Νίκο Αναστόπουλο. Τους αντιγράφει. Ματώνει τα γόνατά του για να κάνει τις κινήσεις τους. Και όταν βάζει το γκολ, πανηγυρίζει με τα χέρια ψηλά και το στήθος έξω. Όπως αυτοί...

Στα "αιώνια" ντέρμπι και στις μεγάλες ευρωπαϊκές βραδιές του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού. Και οι δύο αδικήθηκαν από την εποχή. Θα μπορούσαν να παίξουν σε "μεγάλα" ευρωπαϊκά κλαμπ. Ο Αναστόπουλος επιχείρησε στην Ιταλία, ο Σαραβάκος συμβιβάστηκε με το "πρώτος στο χωριό". Είναι το δυσκολότερο δίλημμα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο απόλυτος παίκτης κόντρα στον απόλυτο σκόρερ. Με βαριά καρδιά Σαραβάκος, χωρίς λόγο και αιτία...

ΥΓ: Ένα 8χρονο αγόρι περπατά αμέριμνο στην οδό Σωτήρος, στον Πειραιά. Φοράει την κόκκινη - μαύρη φανέλα του Σαργκάνη και πέφτει πάνω σε ένα τύπο με μουστάκι. Ο άνδρας χαϊδεύει τα μαλλιά του πιτσιρικά και γελάει. Ο μικρός σηκώνει το κεφάλι και βλέπει μια γνώριμη φιγούρα. Έκανε ημέρες να λουστεί...

Σαραβάκο ο Γιάννης Ζωιτός

Γκολτζής από τους πολύ λίγους ο Νίκος Αναστόπουλος, είχε χίλιους και έναν, δύο, τρεις τρόπους να στέλνει την μπάλα στο πλεχτό. Με το πόδι, με το κεφάλι, με το… πυκνό τότε μουστάκι (που έγινε σήμα - κατατεθέν). Η πλαστικότητα στην κίνηση και το δολοφονικό ένστικτο στην περιοχή σε συνδυασμό με την τέλεια εκτέλεση τον ανέδειξαν -μαζί με τον Θωμά Μαύρο- ως τον κορυφαίο Έλληνα φορ. Επάξια!

Μόνο που το ποδόσφαιρο δεν είναι αποκλειστικά το γκολ. Είναι πολλά περισσότερα που μεσολαβούν μέχρι την πεμπτουσία. Άλλα στοιχεία, εξίσου κυρίαρχα. Το ποδόσφαιρο είναι τέχνη, είναι οξυδέρκεια, είναι αρχοντιά. Είναι μια 40άρα μπαλιά ακριβείας, είναι ένα μαγικό άγγιγμα της μπάλας, μια αέρινη ενέργεια ανάμεσα σε τρεις - τέσσερις αντιπάλους που χάνονται στο χώρο. Όλα αυτά μαγειρεμένα στην ίδια μαρμίτα συνθέτουν τον Δημήτρη Σαραβάκο. Έφτιαχνε, μοίραζε, εκτελούσε, σκόραρε. Γητευτής πραγματικός! Όταν τον έπλασε ο ποδοσφαιρικός θεός έσπασε το καλούπι… Δυστυχώς!

Σαραβάκο ο Αποστόλης Χορτάτος

Ομολογώ πως λόγω ηλικίας δεν έχω πλήρη εικόνα για τον Νίκο Αναστόπουλο. Τον θυμάμαι ελάχιστα από τότε που αγωνιζόταν, ενώ τα περισσότερα πράγματα που γνωρίζω από διηγήσεις μεγαλυτέρων κυρίως, αλλά και διάφορα video-αφιερώματα που έχω δει.

Με το χέρι στην καρδιά όμως και να γνώριζα περισσότερα, δύσκολα θα επέλεγα άλλον από τον Δημήτρη Σαραβάκο. Πολύ απλά γιατί με αυτόν έμαθα το ποδόσφαιρο. Με στιγμάτισε. Ήταν αυτός που με έβαλε στο τριπάκι να ασχοληθώ με την μπάλα και παρά το γεγονός ότι φορούσε φανέλα διαφορετικής ομάδας από αυτή που υποστηρίζω, τον θαύμαζα φανατικά. Το αέρινο στυλ του, οι ντρίμπλες του, τα γκολ του, η φυσιογνωμία του γενικότερα, όλα τα χαρακτηριστικά του κέρδιζαν μικρούς και μεγάλους. Ειδικά δε στους πιτσιρικάδες είχε μεγάλη πέραση.

Δεν υπήρχε φίλος μου Παναθηναϊκός που να μην ήθελε να κάνει τον Σαραβάκο στην αλάνα. Ήταν όλοι τους, πρώτα Σαραβάκος και μετά Παναθηναϊκός. Κλασικό παράδειγμα ο ξάδερφός μου ο Θοδωρής. Πάσχιζα θυμάμαι να τον πείσω να έρθει στη Φιλαδέλφεια να δει την ΑΕΚ και για να το αποφύγει μου έλεγε πως: "η ΑΕΚ δεν έχει Σαραβάκο". Όταν ο Σαραβάκος άλλαξε φανέλα και ντύθηκε στα κιτρινόμαυρα, αλλαξοπίστησε και ο Θοδωρής.

Αναστόπουλο ο Μανόλης Γρηγοράκης

Ό,τι ήταν ο Αναστόπουλος για τον Ολυμπιακό ήταν ο Σαραβάκος για τον Παναθηναϊκό. Με όρους ντέρμπι γράφεται και έτσι: ό,τι φοβόταν ο Παναθηναϊκός από τον Αναστόπουλο, φοβόταν ο Ολυμπιακός από τον Σαραβάκο. Σημαίες που στη θέα τους βάραγες προσοχή και χαιρετούσες ποδοσφαιρικά.

Αν σήμερα δεν υπάρχουν ούτε Αναστόπουλος ούτε Σαραβάκος είναι επειδή ο θεός αγαπάει το ποδόσφαιρο περισσότερο από τα ελληνικά κλασικά ντέρμπι. Τα τεράστια μεγέθη των δυο είναι όμοια και γι' αυτό συγκρίνονται. ο Αναστόπουλος ήταν η επιτομή του σέντερ φορ μιας άλλης εποχής - όχι της δικής του, αλλά της επόμενης και της μεθεπόμενης. Ο Σαραβάκος σημάδεψε την εποχή του, αλλά δεν την ξεπέρασε - μπορεί κι από σεβασμό στο παρελθόν (του) σήμερα δεν έχουμε εξτρέμ, αλλά παίκτες που παίζουν απ' το πλάι.

Επίσης, ο Αναστόπουλος είχε μουστάκι όπως εγώ τότε...

Σαραβάκο ο Γιάννης Ντάλλας

Είναι θέμα γούστου. Υπήρξαν σπουδαίοι επιθετικοί και οι δύο, για αυτό άλλωστε και μπαίνουμε στη διαδικασία σύγκρισης. Από εκεί και πέρα, η επιλογή, είναι θέμα βιωμάτων. Και για έναν… τριαντακάτι η εικόνα του Σαραβάκου είναι πιο έντονη. Γκολτζής, μπαλαδόρος, αρχοντικός.

Αυτά τα τρία στοιχεία έκαναν το Σαραβάκο έναν από τους παιδικούς μου ήρωες. Μπορούσε να σκοράρει με κάθε τρόπο ενώ πολλές το έκανε και εντυπωσιακά. Από τα αμέτρητα γκολ του «μικρού» τρία είχαν σημαδέψει τα παιδικά μας χρόνια στις αλάνες της γειτονιάς που προσπαθούσαμε να τον μιμηθούμε. Αυτό με τακουνάκι σε ένα ντέρμπι κόντρα στην ΑΕΚ, το σπουδαίο γκολ στο Γκέτεμποργκ και εκείνο με το φοβερό σουτ στο ματς εναντίον της Ρέιντζερς, ως ποδοσφαιριστής πια της Ένωσης.

Δεν αναφέρω τις μπάλες που χάναμε σε διπλανά χωράφια για να εκτελέσουμε τα φάουλ με τον τρόπο που το έκανε ο Σαραβάκος. Και επειδή είναι και θέμα γούστου όπως αναφέραμε στην αρχή, με ενθουσίαζε πιο πολύ ο πανηγυρισμός του Σαραβάκου με το μικρό σπριντ, το άλμα και το σηκωμένο χέρι παρά το στιλ που πανηγυρισμού του Αναστόπουλου που είχε μόνο το χέρι όρθιο.

Σαραβάκο ο Κώστας Μπράτσος

Δύο μινιατούρες ως παράστημα, αλλά δυσθεώρητοι γίγαντες όταν συγκρίνονται με "ομοίους" τους από τη σημερινή ποδοσφαιρική εποχή. Πώς γίνεται να τους διαχωρίσεις; Με καθαρά υποκειμενικά κριτήρια. Αυτά που επιστρατεύω όταν πρέπει να γίνει επιλογή ενός παίκτη μεταξύ Τσάβι και Λιονέλ Μέσι. Μεταξύ Κακά και Κριστιάνο Ρονάλντο. Μεταξύ Πολ Σκόουλς και Γουέιν Ρούνεϊ.

Ως επιθετικός μέσος, ο Δημήτρης Σαραβάκος διαθέτει πληθώρα ικανοτήτων διαφορετικής φύσης. Όλες ενεργοποιούνται υπό τις οδηγίες της απαράμιλλης ποδοσφαιρικής σκέψης του. Ένας εγκέφαλος που γνωρίζει πότε η μπάλα ζητάει χάδια και πότε επιβάλλεται ένα ψυχωμένο λάκτισμα. Και μπορεί να τα κάνει και τα δύο, παίρνοντας άριστο βαθμό στην εφαρμογή. Ένα οποιοδήποτε βίντεο στο Διαδίκτυο επιβεβαιώνει την ιδιοφυή μεταχείριση της μπάλας από το "μικρό". Μία σχέση που αναπόφευκτα ευνοεί τους συμπαίκτες του, τον ίδιο και την ομάδα του.

Ο Νίκος Αναστόπουλος, από την άλλη, πρόκειται για διαφορετικό παίκτη. Για διαφορετική θέση. Θανάσιμος εκτελεστής, με ρεπερτόριο ακροβατικών που θα ζήλευε και ο Ιωαννής Μελισσανίδης, ώστε να στείλει την μπάλα στα δίχτυα. Φόβητρο για τον αντίπαλο, κέρδος για το μάτι, must για τη στατιστική. Αρχισκόρερ της Εθνικής Ελλάδας με 29 τέρματα, μεταγραφή στον κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου εκείνη την εποχή (1987), στην Αβελίνο της Serie A και πολλά ακόμα επιτεύγματα που γεμίζουν βιβλία ολόκληρα.

Δύο αψεγάδιαστοι ποδοσφαιριστές, οικουμενικά θαυμαστοί και που μόνο στην προκειμένη περίπτωση κατατάσσονται κάθετα και ουχί οριζοντίως. Από πάνω Σαραβάκος, λοιπόν, από κάτω Αναστόπουλος σε σειρά προτίμησης. Διότι η πληρότητα του πρώτου με γοητεύει κατάτι περισσότερο από τη δεινότητα του δευτέρου. Αλλά την ποιότητα αμφοτέρων δεν θα την αντάλλαζα με κανέναν πολυδιαφημισμένο "παιχταρά" του αιώνα μας.

ΝΙΚΗΤΗΣ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΑΡΑΒΑΚΟΣ ME 9-3

Ναι, τους γουστάραμε και τους δύο. Προσπαθήσαμε να τους μιμηθούμε και τους δύο. Μας λείπουν και οι δύο. Ο Δημήτρης Σαραβάκος, όμως, αναδείχθηκε θριαμβευτής του ντέρμπι με τον Νίκο Αναστόπουλο. Το 9-3 που προέκυψε από τις επιλογές των συντακτών του Contra.gr ίσως να αδικεί τον ηττημένο. Πόσες, όμως, φορές δεν έχει αδικηθεί ένας μεγάλος παίκτης; Εσείς ποιον προτιμάτε; Σαραβάκο ή Αναστόπουλο; Γράψτε από κάτω την άποψή σας!

SUPER BALL ΜΕ ΝΤΕΡΜΠΙ

Δείτε την Κυριακή στις 21:45, την εκπομπή SUPER BALL, με ρεπορτάζ, σχόλια και συνεντεύξεις από το ντέρμπι "αιωνίων" του ΟΑΚΑ και παρακολουθήστε τα γκολ των αγώνων και σχολιάστε μαζί με τον Παντελή Βλαχόπουλο, τον Θέμη Καίσαρη και μια εκλεκτή ομάδα δημοσιογράφων, όσα συνέβησαν στην 14η αγωνιστική της Superleague. Μη χάσετε στις 18:00 το pre game του ντέρμπι με ζωντανές συνδέσεις από το Ολυμπιακό Στάδιο, τελευταία νέα των ομάδων και συνεντεύξεις.

News 24/7

24MEDIA NETWORK