Βάντσικ ή Νικοπολίδης

Το απόλυτο ντέρμπι. Γιόζεφ Βάντσικ εναντίον Αντώνη Νικοπολίδη. Μία ενδεκάδα συντάκτες του Contra.gr επέλεξαν ανάμεσα στους δύο κορυφαίους γκολκίπερ. Δείτε το αποτέλεσμα και ψηφίστε κι εσείς στις Κόντρες.

Βάντσικ ή Νικοπολίδης

Βάντσικ, ο Γιάννης Ζωιτός

Είναι άδικο για τον Αντώνη Νικοπολίδη να μπαίνει στη ζυγαριά με τον μέντορά του, χάνει από τα... αποδυτήρια τη μάχη. Όχι γιατί δεν εξελίχθηκε, μέσα από τη σκληρή, επίμονη δουλειά του, σε σπουδαίο γκολκίπερ, τον κορυφαίο της γενιάς του και σαφέστατα τον πιο αξιόπιστο Έλληνα μετά τον Νίκο Σαργκάνη. Μόνο που όλα αυτά συνέβησαν αφού "'έζησε" επί μια 10ετία στη σκιά του Γιόσεφ Βάντσικ. Μαζί του προπονήθηκε, από αυτόν έμαθε τα μυστικά της θέσης και μαζί του ωρίμασε ποδοσφαιρικά προκειμένου να τον διαδεχθεί στον Παναθηναϊκό και ν' ανταμειφθεί για την ιώβεια υπομονή του. Ουδέποτε όμως ξεπέρασε το δάσκαλό του, παρά τους περισσότερους τίτλους σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο και το πιο λαμπρό τέλος καριέρας. Δεν είχε τα φυσικά προσόντα να εξελιχθεί σε γκολκίπερ - σύμβολο, ούτε ενέπνεε τη σιγουριά του Πολωνού, ιδίως στις εξόδους. Η εμπειρία ετών τον βοήθησε να προλαβαίνει κινδύνους και να διαχειρίζεται ορθά δύσκολες καταστάσεις, αλλά "βουνό" δεν έφτασε να γίνει. Ο Βάντσικ είναι αξεπέραστος...

Βάντσικ ή Νικοπολίδης

Βάντσικ, ο Νίκος Γιαννόπουλος

Ο Αντώνης Νικοπολίδης ήταν τυχερός μέσα στην ατυχία του σε ό,τι αφορά την ποδοσφαιρική καριέρα του. Εμεινε για χρόνια, κοντά μία δεκαετία, στη σκιά του Γιόζεφ Βάντσικ αλλά όταν βγήκε στο...πάλκο είχε πια γεμίσει από εμπειρίες και παραστάσεις που δεν χρειάστηκε να κάνει τίποτα περισσότερο από το να δείξει όσα είχε μάθει τα προηγούμενα χρόνια. Εν συνεχεία, ακολούθησε μία λαμπρή καριέρα σε Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό και Εθνική ομάδα η οποία τον ανέβασε σε δυσθεώρητες κορυφές. Δίλημμα δεν υπάρχει διότι κανείς μαθητής, όσο επιμελής και να είναι, δεν συγκρίνεται με το δάσκαλό του. Ειδικά όταν ο δάσκαλος είναι... μετρ του είδους του. Ο Βάντσικ βάσισε την πορεία στα φυσικά προσόντα του, στην τεράστια κλάση του και το παράστημά του, ο Νικοπολίδης οικοδόμησε την πορεία του με υλικά από τη... δευτερογενή αγορά όπως το ποδοσφαιρικό μυαλό, οι έξυπνες αντιδράσεις και η ικανότητά του με την μπάλα στα πόδια.

Νικοπολίδη, ο Γιάννης Ντάλλας

Σπουδαίοι και οι δύο. Οι ομοιότητες στα τεχνικά χαρακτηριστικά τους, ελάχιστες. Στη συμπεριφορά κάτω από τα γκολπόστ, όμως, ήταν σαν δυο σταγόνες νερό, πράγμα φυσιολογικό από τη στιγμή που ο Νικοπολίδης ρουφούσε σαν σφουγγάρι όσα επί μια δεκαετία έβλεπε από τον βασικό Βάντσικ. Και τα εξέλιξε, τα βελτίωσε, με όπλο την ευφυΐα του κάτω από τα γκολπόστ. Ψύχραιμος, σταθερός, σοβαρός. Τον θαύμαζα για τα ελάχιστα δευτερόλεπτα που χρειαζόταν για να συνέλθει από ένα λάθος, μια κακή εκτίμηση, ένα ''φάβα-γκολ''. Συγκλονιστικός ήταν και ο τρόπος που έκανε το δύσκολο να μοιάζει εύκολο. Με σωστές τοποθετήσεις, περιόριζε τις θεαματικές... βουτιές και εκεί που άλλοι έπεφταν, ''σκοτώνονταν'' και τελικά το έτρωγαν, ο Νικοπολίδης μείωνε τις αποστάσεις με τα βήματα και σχεδόν ατσαλάκωτος έδιωχνε ή μπλόκαρε.

Η καλύτερη είναι και η άποψη που έχω για τον Βάντσικ. Για το ''βουνό''... Γέμιζε το τέρμα, τρόμαζε τον αντίπαλο τον αντίπαλο, είχε γρήγορη σκέψη και γρήγορη αντίδραση ακόμη και στα χαμηλά. Ξάπλωνε τα 198 εκατοστά του σε χρόνο dt και έκλεινε κάθε γωνία βολής του αντιπάλου. Ο Αντώνης Νικοπολίδης, όπως και ο Γιόζεφ Βάντσικ, ήταν οι τερματοφύλακες με τους οποίος είχες το κεφάλι σου ήσυχο. Ήξερες πως θα πάει η μπάλα κοντά τους και θα κάνουν αυτό που πρέπει. Κι αυτό είναι το μεγαλύτερο προσόν για έναν γκολκίπερ... Αυτό τους καθιερώνει, αυτό θέλουν οι προπονητές. Για τη διαδικασία της επιλογής, και επειδή πρέπει να διαλέξουμε έναν από τους δύο, θα πω το Νικοπολίδη, ορμώμενος από τον τρόπο που διαχειρίστηκε τα χρόνια που έβλεπε την πλάτη του Γιόζεφ. Δούλεψε, έσκυψε το κεφάλι και βελτιώθηκε. Μάθημα για την πλειονότητα των πιτσιρικάδων ποδοσφαιριστών που όταν δεν παίζουν τους φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός από τον εαυτό τους.

Βάντσικ ή Νικοπολίδης

Βάντσικ, ο Μάνος Ανδρουλάκης

Ογκόλιθος 198 εκατοστών, (αγαθός) γίγαντας ή ακόμα πιο απλά "το βουνό". Ο Γιόζεφ Βάντσικ ήρθε στην Ελλάδα λίγους μήνες μετά το πατριωτάκι του, τον Κριστόφ Βαζέχα και πολύ γρήγορα απέδειξε για ποιον λόγο κλήθηκε στην εθνική Πολωνίας σε ηλικία 22 ετών. Ο τερματοφύλακας με το μουστάκι και την χαρακτηριστική φόρμα (σπανίως φορούσε σορτσάκι) ξεχώρισε για την επιβλητική του παρουσία κάτω από τα γκολπόστ του Παναθηναϊκού, τη δύναμή του και την ικανότητά του στις εξόδους. Πέτυχε σπουδαίες επιδόσεις είτε με τη φανέλα του "τριφυλλιού" είτε με εκείνη της χώρας του. Οι φίλοι των "πρασίνων" τον θυμούνται για την απόκρουση του πέναλτι του Αλέκου Αλεξανδρή στον ανεπανάληπτο - σε εξέλιξη - επαναληπτικό προημιτελικό Κυπέλλου το 1995, ενώ οι φίλοι των υπόλοιπων ομάδων για το ήθος και τη σεμνότητά του. Το έτερο πρόσωπο του διλήμματος, ο Αντώνης Νικοπολίδης, κατέκτησε περισσότερους τίτλους, αναδείχθηκε πρωταθλητής Ευρώπης το αλησμόνητο καλοκαίρι του 2004, αλλά "γκρίζαρε" παρακολουθώντας από τον πάγκο τον Γιόζεφ Βάντσικ. Για ποιο δίλημμα μιλάμε;

Βάντσικ, ο Κώστας Χολίδης

Είναι σαν να συγκρίνουμε το βουνό με το λόφο. Ε, δεν γίνεται ρε παιδιά. Τον έναν τον έχω ζήσει σε όλη του την καριέρα και τον άλλον ουσιαστικά στα τελειώματα του. Ακόμα και αυτό όμως είναι αρκετό για να μπορέσω να κρίνω και σε αγωνιστικό και σε μη αγωνιστικό επίπεδο τους δύο τερματοφύλακες. Από την μία είχαμε ένα “τέρας” της φύσης με απίστευτα σωματικά προσόντα και από την άλλη έναν τερματοφύλακα που έκανε καριέρα με τις έξυπνες τοποθετήσεις του. Το “βουνό” των οπαδών του Παναθηναϊκού αποτελούσε ανυπέρβλητο εμπόδιο για όποιων ήθελε να παραβιάσει την εστία των πράσινων. Δύο φορές στην καριέρα του ξεπέρασε τα 900 λεπτά χωρίς να δεχτεί γκολ, ενώ σε εθνικό επίπεδο είχε κρατήσει για 25 αγώνες ανέπαφη την εστία του κάνοντας ένα ακόμα ρεκόρ.

Βάντσικ ή Νικοπολίδης

Νικοπολίδη, ο Κώστας Μπράτσος

Όσο κι αν έχω αναρωτηθεί "πώς κατάφερε να το φάει αυτό;", στην εν λόγω σύγκριση θα ψηφίσω Αντώνη Νικοπολίδη. Διότι όταν ήταν... Γιόσεφ Βάντσικ, δηλαδή στα καλύτερά του, θεωρώ ότι θα μπορούσε να συγκριθεί με το "βουνό". Το βέβαιο είναι ότι διήρκεσε περισσότερο από τον Πολωνό, κάτι που του δίνει σαφές προβάδισμα, μαζί με όλους τους τίτλους που κέρδισε στην καριέρα του, με αποκορύφωμα το Euro 2004 (αν και για μένα ήταν ο παίκτης με τη μικρότερη συμβολή στο θαύμα της Πορτογαλίας). Εκτός από τη διάρκεια (ο Βάντσικ στα 35 του βρισκόταν στο ναδίρ, ο Νικοπολίδης στο ζενίθ), αυτό που κατάφερε ο Νικοπολίδης με την αλλαγή "στρατοπέδου" είναι εξίσου σημαντικό. Από αδιαμφισβήτητο (αγωνιστικά) νο1 στον Παναθηναϊκό, έγινε αδιαμφισβήτητο νο1 στον "αιώνιο" αντίπαλο, στον Ολυμπιακό, γεγονός που αποδεικνύει τις εγκεφαλικές ικανότητές του, οι οποίες τον βοήθησαν στην καριέρα του πολύ περισσότερο από τις σωματικές, στις οποίες υπερισχύει ο Πολωνός.

Βάντσικ ή Νικοπολίδης

Νικοπολίδη, ο Δημήτρης Χριστοφιδέλλης

Οι καλές ομάδες ξεκινούν από τον καλό τερματοφύλακα έλεγαν παλαιότερα οι προπονητές και ο Αντώνης Νικοπολίδης και ο Γιόζεφ Βάντσικ ήταν δύο σπουδαίοι γκολκίπερ. Ο Ολυμπιακός, για παράδειγμα, είχε ήσυχο το κεφάλι του για μια επταετία με τον Έλληνα πορτιέρο κάτω από τα δοκάρια του. Ενέπνεε εμπιστοσύνη στους συμπαίκτες του και στην ομάδα. Ο Νικοπολίδης όσο περνούσαν τα χρόνια εμφανιζόταν όλο και καλύτερος, σαν το παλιό καλό κρασί. Έπαιξε μέχρι τα 40 του σε υψηλό επίπεδο, κάτι που δεν έχουν καταφέρει πολλοί ποδοσφαιριστές σε παγκόσμιο επίπεδο.

Θυμάμαι την φράση του Αρσέν Βενγκέρ μετά την εκπληκτική απόδοση σε παιχνίδι του Ολυμπιακού με την Άρσεναλ στο Λονδίνο για το Τσάμπιονς Λιγκ, όπου είχε δηλώσει ότι "ο Νικοπολίδης είναι ένας πολύ καλός και ευφυής τερματοφύλακας". Στα πρώτα χρόνια της καριέρας του στον Παναθηναϊκό είχε την υπομονή να περιμένει να του δοθεί η ευκαιρία, καθώς εκείνη την περίοδο κινούνταν στη "σκιά" του Βάντσικ. Είχε την ψυχική δύναμη μετά από 15 χρόνια στον Παναθηναϊκό, να πάει στον Ολυμπιακό, κερδίζοντας με την παρουσία του στους αγωνιστικούς χώρους το χειροκρότημα της εξέδρας. Ήταν από τους πρωταγωνιστές της εθνικής ομάδας στην κατάκτηση του EURO το 2004 στα γήπεδα της Πορτογαλίας. Γενικά είχε ηγετική παρουσία, τόσο στους αγωνιστικούς χώρους όσο και στα αποδυτήρια.

Βάντσικ ή Νικοπολίδης

Νικοπολίδη, ο Θέμης Καίσαρης

Τερματοφύλακες και οι δύο, ο Νικοπολίδης κι ο Βάντσικ, αλλά με ελάχιστα κοινά, ούτε στο στιλ, ούτε στην καριέρα. Ο Πολωνός ήρθε κι έφυγε ως το Νο1, η μεταγραφή που πήρε τη φανέλα σπίτι του κι έγινε ένα από τα σύμβολα μιας ολόκληρης δεκαετίας για τον Παναθηναϊκό. Ο Νικοπολίδης πέρασε μια ζωή στον πάγκο, για να βρει μια καριέρα στο τέλος, που έμοιαζε καταδικασμένη να διαρκέσει λίγο, αλλά τελικώς κράτησε πολύ περισσότερο. Το “Βουνό” ήταν 1.98, ο Νικοπολίδης δέκα πόντους πιο κοντός. Ο Πολωνός είχε όλα τα προσόντα που συνοδεύουν τερματοφύλακες με την σωματοδομή του, μαζί βέβαια και με τα κουσούρια ενός τέτοιου "βαριού" κορμιού. Ο Νικοπολίδης από την άλλη ήταν αυτός που σε παλιότερο κείμενο είχα χαρακτηρίσει "ο τερματοφύλακας χωρίς προφανές προσόν". Δεν είχε υψηλό βαθμό σε κανέναν τομέα. Ούτε ψηλός ήταν, ούτε εξόδους που σάρωναν είχε, ούτε ρεφλέξ που εντυπωσίαζαν ή γρήγορα πόδια. Κι αυτά δεν αποτελούν μομφές, αλλά υπόκλιση στο γεγονός πως ο Νικοπολίδης έκανε μια τεράστια καριέρα, σε μεγάλη ηλικία, κυρίως για δύο λόγους: για το μυαλό του και την δουλειά του.

Μυαλό που του έδωσε το βασικότερο προσόν, αυτό που δεν "γράφει" στο μάτι του κοινού, την ικανότητα να βρίσκεται στην σωστή θέση και να παίρνει την σωστή απόφαση. Δουλειά που του έδωσε πολύ δυνατά χέρια και σώμα που τον κράτησε μέχρι και τα γεράματα. Θα πάρει την ψήφο μου γιατί έκανε καριέρα υπό δύσκολες συνθήκες και κυρίως γιατί κατάφερε να είναι τερματοφύλακας υψηλού επιπέδου ακόμα και στις τελευταίες χρονιές του, κάτι που ο Βάντσικ δεν κατάφερε, προδομένος από το κορμί του. Κι ο Βενγκέρ ήταν αυτός που τον χαρακτήρισε καλύτερα απ’όλους. Όταν ο Νικοπολίδης κρατούσε μόνος του τον Ολυμπιακό στο Έμιρέιτς σε ηλικία 37 ετών, ο Αλσατός δεν είπε πως ο Νικοπολίδης ήταν εκπληκτικός, φανταστικός, τρομερός, κτλ. “He played like a genius”, ήταν η ατάκα του Βενγκέρ, που κατάλαβε πως το μυαλό και το διάβασμα των φάσεων ήταν αυτό που έκανε τη διαφορά.

Βάντσικ, ο Σταύρος Καραΐνδρος

Ο Γιόζεφ Βάντσικ με το χαρακτηριστικό μεγάλο "1" στην πλάτη, το κάτι σαν μουστάκι, το καστανόξανθο μαλλί δεκαετίας '80 και τη βαριά, τη μπάσα φωνή, ήταν αυτός που σημάδεψε για μια δεκαετία τον Παναθηναϊκό. Ηταν το "βουνό" στο τέρμα που ξεκίνησε ως ο "Πολωνός τερματοφύλακας του Παναθηναϊκού" για να καταλήξει ως "ένας από τους καλύτερους που στάθηκαν κάτω από τα δοκάρια". Το πικ του ήταν η χρονιά των ημιτελικών του Champions League και του διπλού στο Αμστερνταμ, ενώ η συνέχεια περιλάμβανε μία φθίνουσα πορεία και την αντίστροφη μέτρηση για τον Αντώνη Νικοπολίδη. Δεκαπέντε χρόνια στην αναμονή ήταν πολλά για έναν γκολκίπερ που πολλοί πίστευαν ότι θα έχει σύντομη καριέρα, αλλά εκ των υστέρων διαψεύστηκαν, αφού έπαιξε σε υψηλό επίπεδο για μια δεκαετία και κέρδισε περισσότερους τίτλους από τον Βάντσικ. Είναι από τις φορές που ο μαθητής ξεπερνά τον δάσκαλο κι αυτό γιατί ο Νικοπολίδης κατάφερε να μεταπηδήσει ως κορυφαίος από τον Παναθηναϊκό στον Ολυμπιακό και να παραμείνει στην κορυφή. Το μελανό σημείο η μεμψιμοιρία που ακολούθησε της μεταγραφής του στον Πειραιά με συνεχείς κατηγορίες για την πρώην του ομάδα και μία τάση να σβήσει μονομιάς το "πράσινο" παρελθόν του. Αυτό και μόνο είναι αρκετό για να κερδίσει στο νήμα ο Γιόζεφ Βάντσικ. Ο καλοκάγαθος γίγαντας...

Βάντσικ ή Νικοπολίδης

Νικοπολίδη, ο Αποστόλης Χορτάτος

Αυθόρμητα σκεπτόμενος θα επέλεγα Βάντσικ. Αναλογιζόμενος όμως βήμα-βήμα την καριέρα του Νικοπολίδη, τις διακρίσεις και τους τίτλους του, δεν έχω παρά να επιλέξω τον Έλληνα τερματοφύλακα. Ο Βάντσικ ήταν αναμφισβήτητα τεράστια μονάδα για τον Παναθηναϊκό και "στολίδι" του ελληνικού πρωταθλήματος για όσο αγωνίστηκε στα ελληνικά γήπεδα. Ο Πολωνός με την παρουσία του στο τέρμα του τριφυλλιού ενέπνεε σιγουριά. Είναι μεγάλη υπόθεση άλλωστε για κάθε άμυνα να απαλλάσσεται από το άγχος του λάθους, γνωρίζοντας ότι πίσω της εγγυάται για την ασφάλεια της εστίας ο απροσπέλαστος Βάντσικ. Ο Νικοπολίδης από την άλλη πλευρά άργησε να καθιερωθεί, όμως όταν τα κατάφερε, έκανε άλματα προόδου σε σύντομο χρονικό διάστημα. Το γεγονός αυτό τον κατέστησε ως έναν από τους κορυφαίους γκολκίπερ σε ολόκληρο τον κόσμο. Πέρα από τους τίτλους που κατέκτησε με Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, ο Αντώνης Νικοπολίδης έγραψε με χρυσά γράμματα το όνομά του στο ελληνικό και ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, όντας εκ των διακριθέντων στο Euro 2004 που βάφτηκε γαλανόλευκο. Επιτυχία που έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν ελάχιστοι τερματοφύλακες ανά τον κόσμο. Τρέφω μεγάλη εκτίμηση στις ικανότητες και των δύο, όμως εκτιμώ πως ο Νικοπολίδης κερδίζει στα σημεία τον αντίπαλό του.

Βάντσικ ή Νικοπολίδης

Ισοπαλία, ο Δημήτρης Κριτής

Βάντσικ vs Νικοπολίδης. Ιδιόμορφο τετ α τετ. Ενώ συνυπήρξαν ποδοσφαιρικά, τα ενεργά κομμάτια της καριέρας τους δεν συγχρονίστηκαν ποτέ. Κι αυτό οφείλεται βεβαίως στο γεγονός ότι ήταν στην ίδια ομάδα. Ο Αντώνης Νικοπολίδης έζησε στη σκιά του Γιόζεφ Βάντσικ και απογειώθηκε όταν πλέον ο Πολωνός προσγειώθηκε οριστικά. Απόλυτα ενδεικτικό το γεγονός ότι όσα παιχνίδια έπαιξε ο Νικοπολίδης με τον Παναθηναϊκό σε 15 χρόνια (1989-2004), έπαιξε και με τον Ολυμπιακό τα επόμενα μόλις 7 (2004-2011). Κάτω από την ίδια επαγγελματική στέγη εργάστηκαν υπό τις οδηγίες 4 προπονητών (Βασίλης Δανιήλ, Ίβιτσα Όσιμ, Χουάν Ραμόν Ρότσα, Βέλιμιρ Ζάετς -υπήρξαν βοηθοί των Ρότσα και Ζάετς, αλλά κοουτσάρησαν κάποια παιχνίδια ως μεταβατικοί αντικαταστάτες τους και οι Μάικ Γαλάκος, Νίκος Καρούλιας) και άπαντες έδωσαν αδιαπραγμάτευτα και χωρίς ενδοιασμούς, φανέλα βασικού στον Βάντσικ.

Δεν συγκρίνονται τα σωματικά τους προσόντα. Ο Πολωνός θηριώδης και φόβητρο κάτω από τα δοκάρια. Άνοιγε τα χέρια και έμοιαζε να καλύπτει το μήκος της εστίας. Απλώνοντας το κορμί του έκανε την κάθε απόκρουση να μοιάζει απλή υπόθεση. Περίπου το ίδιο συνέβαινε και με τον Νικοπολίδη, αλλά για διαφορετικό λόγο. Ο αρχηγός της εθνικής έπαιζε περισσότερο με το μυαλό και οι σωστές τοποθετήσεις του σ' έκαναν να πιστεύεις ότι μονίμως η μπάλα πήγαινε πάνω του! Ο Βάντσικ ενέπνεε τεράστια εμπιστοσύνη μέσα στο γήπεδο. Βαρόμετρο εντός γηπέδου, αλλά δεν ήταν αυτό που λέμε ηγετική φυσιογνωμία, αφ' ενός λόγω της γλώσσας που ακόμη και σήμερα τον δυσκολεύει, αφ' ετέρου λόγω ιδιοσυγκρασίας με την προσωνυμία "αγαθός γίγαντας" να τον συνοδεύει. Ο Νικοπολίδης είχε πιο έντονη προσωπικότητα και εκτός της αγωνιστικής του παρουσίας, αποτελούσε βαρόμετρο για τους νεότερους συμπαίκτες του στα αποδυτήρια.

Ο Νικοπολίδης απογειώθηκε και αποθεώθηκε στο δεύτερο μισό της καριέρας του, το οποίο συνόδευσαν αρκετοί τίτλοι. Αποσύρθηκε στον κατάλληλο χρόνο και με τον πρέποντα τρόπο. Ο Βάντσικ αρνήθηκε να συμβιβαστεί με το πέρας του χρόνου. Τα προβλήματα στη μέση του σε συνδυασμό με το πολύ βαρύ σκαρί του τον πρόδωσαν τον τελευταίο 1-1,5 χρόνο, αλλά αυτό δεν είναι φυσικά ικανό να χαλάσει στο ελάχιστο την λαμπρή εικόνα. Αφήνω το χέρι μου να κυκλώσει το Χ και δεν περιγράφω άλλο...

ΤΕΛΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ: Η απόλυτη ισοπαλία. Ας όψεται, βέβαια, η ισοπαλία του Δημήτρη Κριτή, αλλιώς θα είχαμε νικητή. Δεν πειράζει, όμως. Στο απόλυτο ντέρμπι νίκησε το... ποδόσφαιρο: 5-5.

News 24/7

24MEDIA NETWORK