Ο Ζαχά δεν φοβάται τις κατάρες και παραδίδει μαθήματα αυτοβελτίωσης

Ο Βιλφρέντ Ζαχά καθόταν σε μια γωνιά του 'Σέλχαρστ Παρκ' και διάβαζε στο κινητό του τα όσα είχε αναφέρει ο Αντόνιο Ρούντιγκερ σε workshop της Τσέλσι για την ισότητα και την πολυπολιτισμικότητα στα γήπεδα, αναλύοντας το φαινόμενο του ρατσισμού.

"Χρειάζεται να κάνουν περισσότερα. Αν δεν κάνουν, τότε είναι ίδιοι με όλους τους ρατσιστές οπαδούς".

Σκρολάροντας έπεσε πάνω στην ατάκα του Γερμανού αμυντικού των 'μπλε', ο Ιβοριανός (με την αγγλική υπηκοότητα) επιθετικός και μειδίασε. Ένα υποτυπώδες χαμόγελο 'χάραξε' το μαύρο πρόσωπό του αναβλύζοντας μια απογοήτευση για το αναλλοίωτο status quo στον ποδοσφαιρόκοσμο. Μια ανίατη αρρώστια της εξέδρας (και όχι μόνο) που δεν γιατρεύεται, τουναντίον κατατρώει τη σάρκα του σπορ και εξαπλώνεται, αφού όποιο αντίδοτο δεν έχει δράσει.

Σε δέκα ημέρες ο (Νταζέ) Βιλφρέντ (Αρμέλ) Ζαχά θα γιορτάσει τα γενέθλιά του, κλείνει μόλις τα 26 χρόνια του.

Τα πρώτα εξ αυτών έζησε στο Αμπιτζάν των 4.7 εκατομμυρίων κατοίκων, της μεγαλύτερης πόλης της Ακτής Ελεφαντοστού και της τέταρτης πολυπληθέστερης στην Αφρική. Από τα 4 του διαμένει μόνιμα στην Αγγλία ως το όγδοο παιδί μιας οικογένειας που άφησε τη χώρα της για ένα καλύτερο μέλλον και εγκαταστάθηκε σε μια από τις -σκληρές- γειτονιές (Θόρτον Χιθ) του νότιου Λονδίνου.

Έκτοτε και έως σήμερα έχουν αλλάξει πολλά στη ζωή του. Από ένα ελλιποβαρές, ξερακιανό παιδάκι που έμενε σ' ένα υπνοδωμάτιο με τους πέντε αδερφούς του και τριγυρνούσε στα πάρκα παίζοντας με μια μπάλα έφτασε να γίνει καλοπληρωμένος επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, διεθνής τόσο με την την Αγγλία (ως ποδοσφαιριστής της Championship) όσο και με την Ακτή Ελεφαντοστού, του οποίου η μεταγραφή από την Κρίσταλ Πάλας στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τον Ιανουάριο του 2013 κόστισε 10 εκατομμύρια λίρες. Ποσό που θα έφτανε τα 15 εκατομμύρια αν επιτυγχάνονταν συγκεκριμένοι στόχοι - ασχέτως αν η κατάληξη δεν ήταν η επιθυμητή για όλες τις πλευρές παίζοντας μόλις σε 2 παιχνίδια πρωταθλήματος (28 λεπτά) και 4 συνολικά.

Εκείνο το 'μικρόβιο' που δεν καταπολεμήθηκε, διατηρήθηκε στο σώμα του και έμεινε αναλλοίωτο στο χρόνο ήταν η συμπεριφορά των άλλων, όσων έτυχε, προς το πρόσωπο του. Από πιτσιρικά μέχρι άνδρα. Μια συμπεριφορά άκρως υποτιμητική, ρατσιστική σε μεγάλο βαθμό και φυσικά κατακριτέα. Που δεν χωράει σε μια αγγλική κοινωνία ποικιλομορφίας, δεν συναντιέται σ' ένα σταυροδρόμι συγκρουόμενων πολιτισμών και αντιθετικής κουλτούρας που συνδυάζονται αρμονικά.

Τον Ζαχά δεν τον έχουν αποδεχθεί ακόμα - όπως και αμέτρητους άλλους. Λίγοι; Μετρημένοι; Συνθέτουν παρόλα αυτά μια στρεβλή πραγματικότητα. Το τελευταίο κρούσμα έλαβε χώρα μετά το παιχνίδι της Κυριακής με την Άρσεναλ για τη 10η αγωνιστική της Premier League. Ο Ιβοριανός είχε κερδίσει το πέναλτι (από τον Τζάκα που μάλιστα παραδέχθηκε την παράβαση), με το οποίο διαμορφώθηκε από τον (πρώην 'ερυθρόλευκο') Λούκα Μιλιβόγεβιτς το 2-2 στο 82', με συνέπεια να βρεθεί στο σημάδι διαφόρων κακόβουλων.

Τη φάση θα τη βρεις μετά το 2'45'':

Πολλά τα εις βάρος του σχόλια και καυστική η απάντησή του στο instagram: "Για όλους τους τύπους που το πηγαίνουν ένα βήμα πιο πέρα όντες ρατσιστές και εύχονται θάνατο στην οικογένειά μου, εύχομαι σε σας και στις οικογένειά σας τα καλύτερα επίσης. ΥΓ. η ζωή μου είναι ακόμη πολύ καλή ανεξάρτητα από το δικό σας μίσος".

Προφανέστατα μέσα από την ανάρτησή του γινόταν η αντανάκλαση της ψυχολογικής κατάστασής του. Ήθελε να κρύψει το συναισθηματικό βάρος, αλλά δεν ήταν εύκολο να μην αντιληφθείς το ρεύμα αγανάκτησης που τον διαπερνούσε. Ψύχραιμος και cool απέναντι στις κατάρες, ταυτόχρονα όμως επηρεασμένος. Ειδάλλως δεν θα έμπαινε στη διαδικασία ν' απαντήσει και ν' αντιπαρατεθεί.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που ένιωθε να τον χτυπούν στο στομάχι και ν' αναγουλιάζει από τα προσβλητικά σχόλια.

Τον Ιούλιο του 2017, πριν από 15 μήνες μόλις, απευθυνόταν σε οπαδούς των Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Λίβερπουλ επεσημαίνοντας πως "αν αισθάνονται καλύτερα αποκαλώντας με μαύρη μαϊμού στα μηνύματα, συνεχίστε ελεύθερα αν σας φτιάχνει τη μέρα".

Πέρυσι τον Οκτώβριο είχε επίσης ακούσει να τον καθυβρίζει μέρος της κερκίδας της Γουέστ Χαμ, η πλειονότητα εξ όσων βρίσκονταν σ' εκείνο το σημείο είχε καταναλώσει ποσότητα αλκοόλ. Τότε το καυτηρίασαν οι ίδιοι οι οπαδοί των 'σφυριών' σε οπαδικό forum, ο Ζαχά δεν είχε αντιδράσει.

Μόνο όταν η κατάσταση στο 'αμήν' θα αντιδρούσε. "Ο Βιλφ ήταν λίγο εσωστρεφής όταν ήρθε σε μας", είχε πει ο Γκάρι Άιζοτ, διευθυντής της ακαδημίας της Κρίσταλ Πάλας έχοντας 'σκανάρει' τον Ζαχά από τα 12 του και αναλύοντας το προφίλ. "Έπρεπε να είμαστε υπομονετικοί μαζί του", προσέθετε στην ίδια συνέντευξη, με τον Πολ Χαρτ, τον προπονητή που τον έχρισε 'επαγγελματία' τον Μάρτιο του 2010 να συμπληρώνει ότι "ήταν πολύ ήσυχος και αξιαγάπητος".

Όλοι όσους συναναστράφηκε ο Ιβοριανός τον βοήθησαν να ξεδιπλωθεί στο χορτάρι και ν' αντιπαρέρχεται κάθε εμπόδιο που συναντούσε. Αγωνιστικό ή μη. Δεν ξέχασε ποτέ ότι ένας συμπαίκτης του τότε, ο οποίος ποτέ δεν έφτασε σε επαγγελματικό επίπεδο, του έκανε δύσκολη τη ζωή με αποτέλεσμα να νιώθει καταθλιπτικά. Ήταν τότε που η μητέρα του τον βρήκε με το κεφάλι κάτω από το μαξιλάρι του κρεβατιούι και τον συμβούλευσε ότι "θα έρθει η δική σου σειρά όταν πρέπει". Την πίστεψε, ήρθε.

Ούτως ή άλλως ξεχώριζε από μικρός για την επαφή με την μπάλα, ένας επιθετικός "που κολλούσε στα πόδια του", όπως έλεγε ο αντιπρόεδρος της Πάλας το 2010, και έβγαζε από νωρίς μεγάλη εμπιστοσύνη στον εαυτό του. Πολλές φορές μάλιστα έπαιζε με μεγαλύτερα από τον ίδιο παιδιά, ανταποκρινόμενος απόλυτα στις ανάγκες κάθε αγώνα.

Από νωρίς στις μικρές εθνικές των 'τριών λιονταριών' έφτασε να παίξει στην ανδρών για 20 λεπτά σε 2 φιλικά και να διεκδικηθεί από την Ακτή Ελεφαντοστού. Ο Ντιντιέ Ντρογκμπά ανέλαβε να τον πείσει κι απ' όταν του μίλησε είχε καταλήξει πως αυτό ήθελε πραγματικά, κάνοντας το ντεμπούτο του στο Κύπελλο Εθνών του '17, ασχέτως αν χρειάστηκε ν' απαρνηθεί την ποδοσφαιρική πατρίδα του και ένα ενδεχομένως πιο ιδανικό περιβάλλον.

Ο Ζαχά αυτός ακριβώς ο τύπος είναι. Αυτός που "δεν είχε πολλά στο πιάτο του όσο μεγάλωνε", κατά τον πρώτο προπονητή του Άαρον Σμιθ, συνεχίζει να βγαίνει με τους φίλους της παιδικής ηλικίας τους και κυρίως ποτέ του δεν εγκατέλειψε το όνειρο της επόμενης ημέρας. Μιας επόμενης λαμπερής και όμορφης ημέρας που θα τον βρει μεταξύ των καλύτερων (ποδοσφαιριστών). Ν' απολαμβάνει τη ζωή και να εύχεται καλημέρα ακόμη και σ' όσους του ρίχνουν κατάρες.

Κεντρική φωτογραφία: AP Photo/Alastair Grant